beslediğin bir hayvan bile olsa onu kaybetmek çok zor ; alışkanlıklar , paylaşımlar , hatıralar , geçirdiğiniz yıllar vs.. vs.. başınız sağolsun canım ..
küçükken kuşlarımız ölmüştü ben halen hatırlar , üzülürüm !.. düşün yani kaç 20 sene filan geçmiş halen üzülüyorum aklıma gelince !..
yaa biz bukadar kırılganken , bir insan nasıl başka bir insanı öldürebiliyor anlamıyorum ! allah kimseyi delirtmesin hani cinnet anından bahsetmiyorum da planlı bir şekilde nasıl öldürebiliyolar ?
evliliklerde çocuktan önce ve çocuktan sonra diye 2 kısıma ayrılıyor malesef canım !
biz eşimle hiç tartışmazdık , birbirimizi kırsak hemen salya sümük ağlar özür dilerdik , hep elele göz gözeydik filan ...
ta ki doğuma kadar !..
şimdi bakıyorum da ikimizde çok asabiyiz , evet ben de değiştim farkındayım ama sinirli olmak istemesem de kendime engel olamıyorum çünkü beklemediğim hareketler görünce eşimden bunu kendime yediremiyorum. önceden hep alttan alan , peşimden koşan , benimle olmak isteyen oyken şimdi böyle olması beni hepten çıldırtıyo !
kendi kendime yaav diyorum ; elimden gelen herşeyi yapıyorum ; iş , ev , temizlik vs.. , çocuk bakımı , ilgi , sevgi , kendine bakım vs...
bi de karşılığında bu mu yaani
tamam bunlar gelip geçici tartışmalar ama insanı çok etkiliyo !
bir süre sonra unutuyoruz küs kalamıyoruz ama o an olan oluyo yani ...
çocuk güzel şey tabi allah eksikliklerini vermesin kimseye ; ama tüm sabrını ona harcıyosun eşine kalmıyo galiba :)))