18 aylik bebegi birakip okula gitmek

Birakma demeye geldim .Cok üzülebilirsin ve bazi guzel anlari kacirirsin.Biraz daha buyüsün
 
konu basinda 1 yil olan sure konunun 8. sayfasinda nasil bir kac ay oluverdi?

konu basinda haftada bir veya iki haftada bir olan gelip gitme nasil haftada bir 3 gun oluverdi?

ki bu hesaplarda hic hastalik, sinav donemi, tez donemi vs yok, her sey sut liman haliyla bu sekilde.

konu basinda yine baba aksam bakacak denmedi, veya babanin calisma sartlarindan bahsedilmedi,
hatta ben ilk veya ikinci yorumumda babayi da haftasonu gorecek sekilde bir yorum yazdim, o zaman da yok babasi her gun gelip alacak evde bakacak demediniz konu sahibi.

neyse konunun su anki haliyle bile bence oluru yoktur, ki burada kadinlar calissin/okusun diye en cok yazan kisilerden biriyim, iki cocugum var ikisi de 2 yasinda krese basladi.
Ancak calisip aksamlari cocugu gormekle haftada bir gormek arasinda cok buyuk fark vardir.
Ve de ileriki ihtiyaclarini karsilayamicam diyorsunuz ve bundan endise duyuyorsunuz. Herkesin demeye calistigi sey, su anki ihtiyaclarini karsilamadiktan sonra ileriki ihtiyaclarini dusunmenin aslinda cok mantikli olmadigi. Bakin uzman arkadasimiz da yazdi, su anki ihtiyaclari cok daha elzem diye. Yine Milana22 nin yorumu cok onemli burada, cunku kendisini hep kadinlar calismali/ okumali derken gordum ben bu forumda.
 
O üye benim galiba. Okuma yazmanız var ki üniversiteye gidiyorsunuz. Okulumun son senesini dondurdum ve açıktan başladım tekrar dedim. Yani yalnızca çocukla ilgilenmiyorum, ağaçtanda elma toplamayacağım. Sizin sorununuz “çocuktan bağımsız 1 sene geçirmek”. Çocuk yok yani hayatınızda. Kuru 1 tane ekmeğiniz varsa bunu yapamazsınız. Uber lüks yaşayacağım diye çocuğu bırakıyorsanız, evet doğurmayacaktınız.
 
E madem tartışmayacaksınız, sabit fikirdesiniz konuyu niye açtınız? Bırakın gidin çocuğu.
Sizin fikirlerinizi onemsemiyorum zira saygili bir sekilde karsit gorusunu bildirenlere donusum mevcut ust siralarda.Siz daha okul okumanin cocugun gelecegi ile olan baglantisini bile anlayamamis birisiniz o yuzden litfen benim konuma yorum yapmayin.
 
Çocuğunu yanında goturebileceginde bitir okulunu. Boyle iş olmaz
 
Bir yil derken 2 donemin toplamda bir yil oldugunu bibilirsiniz diye ayri ayri 3 ay bir donem 3 ay diger donem diye belirtmedim.Diger noktalara gelince net bir sekilde sorumu sordum ve ayrinti verme ihtyci hissetmedim.Guzel gorusunuz iicin tesekkur ederim zira erteleme kararini verdim zaten
 
Erteleme karari vermenize üzüldüm ve desteklemiyorum. Baskıyla ya da başkalarının elestirileriyle hareket etmeyin tekrar diyorum hazır karar verilmisken keske buraya sormasaydınız. Gidip bitirin okulu bu sizin kendinize olan güveniniz ve saygıniz icinde önemli ve bu da çocuğa yansıtacagınız annelikle doğrudan alakalı. Iki yarı yıl kalmış anladığım kadarıyla ay valla sinirlendim ya.
 

yok bilmiyorum hakikaten, benim zamaninda 4,5 ay gibi bir seydi,
bir de bizim bolumde son bir ay (sinav donemi) hic bir yere kimildayamazdik, sinavlar, odevler, ek odevler vs vs derken.
o yuzden bu sekilde kolay bir egitim donemi ben hayal edemiyorum sanirim,
yine de kosullarinizi siz daha iyi bilirsiniz elbette.
 
Bu işin sonucunda çocuğunuzla olan bağı koparma ihtimali var lütfen neyi riske ettiğinizi düşünün.
Çocuğu olduktan sonra insan daha çok gelecek kaygısı taşıyor haklısınız en iyisini yapmak istemekte.
Annesiyle bağı kopanlardan biriyim asla onarılmıyor kimse bunu yaşasın istemem.
Size çözüm önerim yaz okulu ile kısa dönemde dersleri vermeniz olacaktır. Hem süreniz yarıya inecek hemde küçük melek anne özlemi çekmeyecektir.
 
üniversitelerde bir sömestr için başka bir üniversitede okumanızı sağlayan programlar var diye biliyorum.
sizin bulunduğunuz şehirde veya yakınında bir üniversite okuduğunuz bölümün programı varsa başvuru yapıp sömestrı kendi şehrinizdeki üniversitede okuyorsunuz. öğrenci değişimi yani...
bunu bir araştırın derim. en azından bir sömestrı bu şekilde halletmiş olursunuz.
 
Anneniz gelemiyorsa bakici ya da kres, ama kesinlikle o yastaki cocuk birakilip gidilmemeli, 16 aylik oglum var calisiyorum, isten geldigimde trip atiyor bana. Bir yil diyorsunuz, kaldiki bir bebek bakmak kolay is degil ustelik hasta kardesiniz varmis, anneniz hem kardesinize hem bebeginize yeteri kadar ilgi gosteremeyecek ve paramparca olacak...

Okul bitirmeden evlenmek hele hele cocuk yapmak konusuna hic girmiyorum
 
Red Phoenix , esergry 'nin etiketine icabet edeyim dedim.Sağolsun uzmanlığımıza değer vermiş,
ben de nezaketsizlik etmeyeyim.
Sizin durumunuza tam anlamıyla vakıf olmamakla birlikte, bu konunun özelinde ayrıntıları şu şekilde özetleyebilirim.
Nowaybabe
Bebeklikte en kritik dönem 0-1 yaş arasıdır,
bu dönemde beyin, özellikle de beyin sapı hızlı
bir gelişim içersindedir.
Alanda yapılmış nörolojik araştırmalar söylüyor bunu bize.
Ayrıntılarını merak edenler 'Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk' adlı kitabı okuyabilirler.
Kitapta, çocukluk dönemi travmaları gerçek olaylar üzerinden anlatılır ve bir çocuk psikiyatristi tarafından yazılmıştır.
Çok duygusal ve hassas bireylerin okumasını tavsiye etmiyorum.
Bu dönemde (0-1 yaş) bebekle kurulan her türlü etkileşim, hayati öneme haizdir.

1-2 yaş arası, yine bu düzeyde olmasa da kritik dönemdir.
Bebek 2 yaş civarında annesinden bağımsız ve
başka bir birey olduğunu fark eder.
Artık yavaş yavaş benlik farkındalığı ve kişilik gelişimi oluşmaya başlamıştır.
2 yaşına kadar birinci derece bakım veren kişiyle güvenli bağlanmayı oluşturan bebek,
artık bağımsız hareket etmeye ve bakım verenden belli sürelerde ayrı kalmaya hazırdır.

Teorik olarak 2 yaşını tamamlamış ve artık bebeklikten çıkmış çocukların yaklaşık
1 hafta-10 gün kadar,kendisine ilgi ve yakınlık gösteren başka bir yetişkin olduğu takdirde; annesinden veya birinci derece bakım vereninden ayrı kalabileceğini söyleyebiliriz.
Elbette burada konu sahibinin durumunda olduğu gibi, uzun sürecek bir sistematik ayrılıktan bahsetmiyorum.
Annenin kaza,ameliyat,yurt dışına çıkma gibi durumları için söylüyorum bunu.
36 aydan sonra ise, çocukta sosyalleşmenin de güçlenmesiyle, ayrılık daha kolay atlatılır.

Bununla birlikte bunlar genel geçer bilgiler.
Ayrılığa verilecek tepkiyi ve sonrasında oluşacak etkiyi etkileyen çok sayıda parametre var.
Çoçuğun yaşı,mizacı,aynı anda babadan da ayrı kalıp kalmayacağı,anneden ayrı kaldığında çocukla ilgilenecek kişinin çocuğa olan yakınlığı ve yaklaşımı,çoçuğun kardeşinin olup olmadığı,
ayrılık öncesinde çocuğa annenin verdiği bakımın süresi ve kalitesi ilk aklıma gelenler.

Ayrıca her çoçuğun gelişim hızı ve niteliği, bireysel ve kendisine özgüdür.
Tüm şartların eşit olduğunu bile varsaysak,
çocukken anneden ayrılma durumu, sizi etkilememişken bir başka çocuğu az veya çok etkileyebilir.
Umarım yeterince açıklayıcı olabilmişimdir.
Sevgiyle kalın.
 
18 aylikken kızımı 1 haftalıgına memlekette bırakmak durumunda kaldım onun için çok zor olmuş ama benim için daha zor olmuştu o nedenle 1 yıl cok uzun geldi bana
 
Mezun olmadan çocuk sahibi olmamalıydınız.
Madem şartlar böyle 2-3 sene geç mezun olun.
Herhalde 2-3 sene sonra mezun olursanız aç kalmazsınız.

Ben de daha çok para kazanma hırsını çocuğun geleceği kisvesi altına saklayanları samimi bulmuyorum.

Mesele maddiyatsa en azından çocuk kreş yaşına gelene kadar çalışılıp, beklenmeli. Eşin işi de okulun olduğu şehre alınıp okul bitirilmeli.
 
 
Çocuğun bir daha 18 aylık olmayacak, ama okul her zaman biter, para her zaman kazanılır. Annem hasta kardeşime bakıyor gelemez diyorsun çocukla nasıl ilgilenecek peki? Bırakabilirim diyorsan bir şekilde büyür tabi ki ama çok zor değil mi bırakmak yaa en çok senin kokuna ihtiyacı var. Maddiyat tabi önemli de içim cız etti benim. Bazen çocuğu bırakıp markete çıkıyorum geldiğimde babasıyla kapıyı açıyorlar ve bir saatte bile o kadar özlemiş oluyor ki çığlık atıyor resmen. Yani bak şu bile belki olurdu hani 2-3 aylık bebek olsa diyeceğim ki emmiyorsa bir de tam her şeyin bilincinde olmaz belki bırakılır. Ama bir buçuk yaş aynı zamanda tam anneye yapıştığı, anne-baba rollerini öğrenmeye başladığı bir dönem.
 
Üç kızım var yaşları 2-4-6

Okuduğum üniversite evime 5 dk mesafede ve yarım gün. Eşim bakıyor.
Buna rağmen 2-4 yaşında olanlar kapıdan çıkarken anne seni özleyeceğiz diyorlar. Eve döndüğümde çok özledik deyip boynuma atlıyorlar.

1 yıllık ayrılık, misafir gibi gelip gitmeler olsa ne yaparlardı düşünemiyorum.
 
Mecbur kalıyorsa bırak ama bence bebeğin annenin arasındaki bağ yakın oldukça daha iyi oluyor temas bebeğe iyi geliyor

Allah yardımcın olsun canım
 
Ben bir başkasına,sizin tavsiyenizi dinlemesi ve en baştaki kararını değiştirmemesi için niye bu ısrar ettiğinizi ve sinirlendiğinizi anlayamadım.
Bunu sizi eleştirmek için değil,tüm iyiniyetlimle gerçekten anlamak için yazıyorum.

Biz hepimiz ötekiyiz,kendimize göre doğru bildiğimizi söyleriz, gerisi konu sahibinin kararıdır,bize de saygı duymak düşer.
Bu konuya 'çocuğunu bırakma' diye yorum yapan bir çok üye,bu platformda kadınların eğitimli olmasını ve çalışmasını savunan üyeler.

Bununla birlikte burada, küçük bir bebeğin psikolojik durumu ve geleceği sözkonusu.
Ve bu gelecek, sadece maddiyatla şekillenmeyecek.
O nedenle yorum yaparken,kişisel bakış açılarımızdan bir nebze olsun sıyrılıp,
hem bu konudaki bilimsel yaklaşımı,hem de çocuk psikolojisinin temel ilkelerini gözönünde tutmak durumundayız diye düşünüyorum.

Bazı konular vardır ki sizin,benim,onun ne düşündüğü belli bir noktaya kadar önemlidir.
Meslek hayatım boyuncu,ne yazık ki,çok sayıda çocukluk travması geçirmiş çocuk ve yetişkin ile muhatap oldum.
çocukluk travması ve etkileri hakkında yazılmış sayısız,kitap,akademik makale,dergi,e-yazı okudum.
Bu okumalarım ve şahsi-mesleki tecrübelerim bana konu sahibinin bebeğini bırakmamasını söylüyor.
Elbette son karar kendisinindir.
Sizi de bu yorumumla, kırıp, incitmediğimi umuyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…