18 aylik bebegi birakip okula gitmek

Tabi ki haklısın aslinda benim yorumum konu sahibine degil de efsane annelereydi sanırım.
Ben okurken hamile kaldım. Küçüktüm kendim cocuktum bakamam dedim. Aldirmaya karar verdim. Toplum baskısı es istegi ,aman ne olacak canım okursun bebekle de diyenler ve doğdu oğlum (iyi ki dogmus 17 yaşında su an )
Sonra bana o laflari edenler. Okula gitmek icin bebek mi bırakılır? Dogurmasaydin kızım? Biz mi dedik sana hamile kal diyenlere döndü. Nasıl hirs yaptiysam iki universite bir yüksek yaptim
Hep duydugum laftı önce okul sonra is sonra bebek diye. Ee olmadi ne yapayim?
Ne bileyim bana benzer hikayeler duyunca fazla tepki verebiliyorum sanirim.
Yorumun icin Tesekkurler )
 
Gün geçmiyor ki bu platformda ‘ hayatımda bundan garip başka bir şey duyamam sanırım ‘ deyip arkasından ‘ yok daha neler ‘ demeyeyim.
Çok çok çok korkunç bir fikir, gerçekten korkunç ve bunun hiçbir mazereti olamaz. O yavru kendi seçmedi doğmayı, siz istediniz. Gereken ilgiyi göstermek zorundasınız.
Doğum yaptığınızda ve bebek 18 aylık olana kadar nasıl idare ettiyseniz bundan sonra da öyle idare edin.
Bekleyin biraz daha büyüsün, alın yanınızda götürün. Ölüm zulüm yoksa hiçbir bebek annesinden ayrılmamalı.
Onun geleceği için diyerek kendinizi kandırmayın, yarının ne getireceğini kimse bilemez. Bugün temeli bozuk inşa ettiğiniz gelecek ilerde tokat gibi suratınıza çarpar.
 

Bu ayrılık o kadarcık bebek için çok zor,çocuğunuz ve annenizle o şehre gitmelisiniz.
 
Tabi ki ama anneye yapışık değil kim kucağına alsa onda duruyor annem diye tutturmaz mesela. Yoksa elbetteki bağlanma problemi oluşturur
ama dile getiremediği için duruyor yoksa içinde ne fırtınalar kopuyor. bebeklerin stres hormonları ölçülerek kanıtlanmış şeyler bunlar. aslında annem diye tutturuyor da bize anlatamıyorlar yavrularım (
 
Çok küçük bırakıp gitmek için .Ben olsam büyümesini beklerdim biraz daha .Evet iş meslek önemli ama çocuk kadar değil.Okul bitince bebek düşünseydiniz keşke.Anneye en ihtiyacı olduğu zamanlar şu an.
 
aslında tüm bu konular psikoloji, nöroloji, pedagoji gibi bilim dalları tarafindan arastırıldı, incelendi. elde sorunuza yanıt olacak çok saglam veriler var. bebeğin özellikle ilk 3 yılı çok cok onemli. güvenli bağlanma konusunda arastirma yapmanızı tavsiye ederim. sizin onunla şu an kurduğnuz iliski çocugunuzu ömrünün sonuna kadsr, hayatının her alanını etkileyecek. bu huysuzluk yapar söz dinlemez falan gibi bir sey degil çok daha derin sorunlara yol açabilir onda annesizlik. anne çocuk için baska bir sey. anne=yaşam. bahsettiğiniz ise gitmek icin sabah birakip aksam almakla asla aynı şey değil. geleceğini düşünüyorsunuz sizi çok iyi anlıyorum. ama asıl şu an sizden ayrılması geleceği için çok kötü bir yatırım olur.
annesinin onu terkettiğini düşnmesi, aç susuz kalmaktan daha büyük yaralar açabilir miniğinizde siz ne kadar anlatsanızda o anlamayacak ki, annesi onu bırakıp gitti başka bir şey düşünmeyecek.
erteleme kararı almışsınız bence çok isabetli bir fikir. belli mi olur bir kaç sene sonra birlikte gitmek nasip olur belki :) şimdi onun için uapabileceğiniz en en güzel şeyi yapın derim, sarılın yavrunuza her gun. sevin öpün oynayın. bilsin anneciği hep korur onu.
yolunuz açık olsun güzel anne. yavrunuzla birlikte güzel bir ömrünüz olsun
 

Etkiler.ev tutma imkânınız yok mu anneniz gelse okuduğunuz yere.
 
İşe girsem mi girmesem mi diye sorsanız ise girgirin derdim sabah gideraksam gelirsiniz ama benim de yavrum 18 aylık olmak üzere asla ve asla bırakmam Allah ayirmasin
 
,
Ne kadar guzel bir anlatim ve ifade sekli cok tesekkur ederim bu kadar nazik ve icten cevapladiginiz icin.
 
Bir arkadaş az önce bahsetmiş güvenli bağlanmadan. Ben örnek vermek istiyorum. Ben 27 aylıkken annem beni ve ablalarımı anneanneme bırakıp yurtdışına çıkmış, babamsa daha öncesinde..Ve 3 yıl ayrı kaldık.. Belki bizim durumumuz daha farklıydı ama şuan 33 yaşındayım hala annemle sağlıklı bir anne kız ilişkimiz yok. Evet birbirimiz için canımızı veririz ama bunu hiç dile getiremeyiz mesela. Annem dömdüğünde uzun bir süre beni diğer çocukları gibi benimseyemedi (o zamanki davranışlarını şimdi yorumlayarak bu sonuca vardım) O beni benimseyene kadar ben çocuk aklımla alabileceğim bütün yaraları almıştım ve bu onun umrunda da olmadı, sonrasında da ben kendimi aileden soyutladım hep isteksizce. Şimdi işe giderken kızım arkamdan ağlasa bütün gün vicdan azabı çekiyorum psikolojik olarak etkileniyor diye.
Lütfen çocuğunuzu size en çok ihtiyacı olduğu dönemde bırakmayın.
 
Ben 5 yaşlarındayken annem beni mecburiyetten köyde halamın yanında bırakıp gittiler o kadar üzüldüm ki her ay gelmelerine rağmen içimdeki acıyı tarif edemem koyun çıkışında mezarlık vardı gelen dolmuşlar hep orda dururdu inan günümün yarısını orda geçirirdim hep ağlardim. Şimdi bu satırları yazarken de ağladım aklıma geldi nasıl bı etki yaptıysa. Sakın cocugucocugundan ayrı kalma onunda götür bakıcı tut krese ver ama akşam olunca seni gorsun
 

Ne kadar bireysel ve bencil bir yaklaşım.
Başlık bile kabul edilemez bir gerçekten bahsederken sizin yorumunuz?? Pes doğrusu..

Ben üniversite mezunu çalışan bir anneyim. Ve şartları olduran her kadının bir şekilde kendini geliştirmesini çalışmasını desteklerim.
Ama bu bir bebeğin annesine en çok ihtiyaç duyduğu dönemde uzun süre ayrı kalarak olamaz..

Kaldı ki çocuk sahibi olmak da yeterli şartlar oluşturulduktan sonra olmalı. Ama olduysa da önce çocuk, sonra bireysellik diye sıralanır..

Madem konu sahibi eşinin işinin sürdürülebilirliğine güvenmiyor "ben bu süreçte çocuğu bırakamam git ek iş yap veya daha iyi iş bul" diyecek..
 
Okuduğunuz bölüm ne? Birçok alanda mezun olmak iş bulmak için yeterli değil. Mezun olur olmaz çok rahat iş bulurum diyorsanız bebeğinizi bırakma fikrinizi anlarım, katılmam bu fikre ama anlarım. Mezun olacağınız alanda iş bulmak sıkıntıysa bir yıl daha erteleyip bulunduğunuz şehirde mezuniyet sonrası yardımı dokunacak kurslara, sertifika programlarına katılmak daha iyi olur ikiniz içinde.
 
Tabi ki ama anneye yapışık değil kim kucağına alsa onda duruyor annem diye tutturmaz mesela. Yoksa elbetteki bağlanma problemi oluşturur

Çocuğunuz var mı?
Değil 2-3 ay 40 günlük bile olsa mental açıdan dahi annesinin uzaklaştığını hisseder bir bebek..

Bebek ve anne bir bütündür uzun süre. Dönem dönem de ihtiyaçlarına göre bağımlılık seviyesi değişir..
 
Yanlış anlamayın şunu merak ettim, okuduğunuz bölüm bitince kolaylıkla garanti bir iş bulup , yüksek maaşlarla çalışabileceğiniz bir bölüm mü? Değilse boşa çocuğunuzu bu yaşta bırakıp gitmeyin. Çünkü elimizi atsak üniversite mezununa değiyor. Eğer illa ki gitmek isterseniz 1 sene daha dondurun okulunuzu, 2 yaşından sonra gidin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…