2. çocuk için kafa karışıklığı

Maddi şartlar uyuyorsa yapmak mantıklı bence. Az çocuk-tek çocuk furyasında ekonominin çok etkisi olduğunu düşünüyorum. Üreme içgüdüsü zaten dünyaya bir izdense iki iz bırakmayı tercih eder.

Bir de ben de kardeşimle ayda bir telefonla konuşan, çok sayıda yakın arkadaşıyla daha yakın olan biri olmama rağmen, kardeşten yakın arkadaş olayını sindiremiyorum ya. Kan sudan ağırdır diyeceğim o konuda ingilizler gibi.
 
Sizin şartlarınızda bence ikinci çocuk olabilir. Her şeyin dört dörtlük olmasına gerek yok diye düşünenlerdenim zaten orası ayrı. Kardeşin olmasını da önemli buluyorum. Kötü örnekler verilebilir ama çok iyi örnekler de var, hayat boyu birbirine destek olan kardeşler. Ne görmek istediğinize bağlı bu durum.
 
merhabalar herkese,

son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.

4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.

sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?
Hic cocugunuzun isteklerine kanip erdiginiz rahati bozmayin. Kuzenleri olmasada kres arkadaşları var, onlarla kaynasin, aileleriyle kaynasin.
 
yapmayin hanimefendi, sokaklar sirf ev kalabalik olsun diye yapilmis hakettiginin binde biri ilgi sevgi saygi ve egitimi almis cocuk kayniyor (ki sizi bunu yapacak olmakla suclamiyorum). hayatiniz ne guzel kurulmus, cocugunuz buyumus, akliniza en ufak bir acaba bile geliyorsa yapmayin.
 
çalışmak zorundaysanız, çocuğunuzla vakit geçiremeyecekseniz yapmayın.

ekonomik koşullar her şeyin üstünde şu anda.

ayrıca bu jenerasyon zaten genelde tek çocuk. bizim zamanımızdaki gibi (30 yaş üstü için konuşuyorum) kalabalık değil aileler.

ben de bazen oğlum tek başına bir şeylerle oynarken kardeşi mi olsaydı acaba diyorum ama sonra hemen vazgeçiyorum. onu da bırakıp işe dönmek zorunda kalacağım çünkü. ayrıca yaş da önemli. bir süre sonra enerji kalmıyor peşinden koşacak.

yani fikir sorduğunuz için söylüyorum. ben olsam yapmazdım bu şartlarda.
 
Annem 5 kardeş. 1 oğlan 4 kız. Hepsi birbirine çok bağlı. Hepsi de farklı şehirde yaşıyor. Buna rağmen telefon ve yüz yüze olarak sık görüşüyorlar.

Dedemin annemlere yaptığı en büyük iyilik çok çocuk yapması. Ablası var. Kız kardeşleri var. Benim ise bir abim var. Abimi seviyorum. Allah ona hayırlı ömür versin. Ama ablam olmasını isterdim. Kalabalık aileleri seviyorum. Benim eşim de iki kardeş. O da kalabalık aile seviyor. Allah verirse 3 çocuğum olsun isterim diyor. Getirisini götürüsünü düşünmüyorum. Kendine güvenen bakabilen çocuk yapsın. Gelecek hakkında konuşmanın manasız olduğunu düşünüyorum. Her şey çok değişken.
İstiyorsanız bir tane daha yapın. Belki kız olur. Kızınız için güzel bir arkadaş olur.
 
Hangi saatler çalışıyorsunuz devlet okulu yarım gün çocuğu kim alacak.ekonomik fizyolojik psikolojik olarak hazırsanız ve zorlanmayacaksanuz yapın
 
Kızınız istedi diye mi çocuk yapacaksınız?
kızım istedi diye yapmayacağım tabii ki, ben 1 yıldır bu konuyu kafamda evirip çeviriyorum, kızım daha 2-3 aydır bi kaç kez söyledi.
konuda da yazmıştım zaten istediğimi.
Yani küçük olanın bakıcısı büyük olana da okuldan sonra bakmayı kabul ederse olur tabii ama aileniz olmadan nasıl olacak onu tam kestiremedim ben. Devlet okulları yarım gün, çocuk günün yarısında anneanne yoksa nerede duracak?
evet benim aklımdaki de bu eğer olursa, bakıcı tüm gün olacak, küçüğe bakacak ve büyükte okuldan sonra servisle gelmiş olacak.
Çocuğunuz şimdi kardeş istiyor ama bebek doğunca bunu geri gönder diye ağlayabilir. Çok da örneği var. Kıskançlık krizine girebilir. Ikinci bebeğiniz kolik olabilir. En kötü ihtimali düşünüp üstesinden gelebilirim diyorsanız tabiki çocuk sahibi olun. Ancak bunu bir görev gibi görüp çocuk sahibi olursanız işler sarpa sardığında depresyona girme ihtimaliniz çok yüksek
olabilir tabii ki hepsi ihtimal. ama bence hepimiz çocukken kardeş istedik, hepimiz kıskançlık yaptık ve çoğumuzun kardeşi var.
Çocuk dediniz ya şimdi buraya gelip ne kadar kötü kardeş örnekleri varsa sayarlar,bakmayın siz onlara.İnsan nasıl düşünürse gerçekten onu yaşıyor.Güzel düşünün, güzel bir evladınız olsun inşallah. Kardeş candır bana göre, hep derim iki kardeşim var; keşke canım anam iki daha doğursaymış.Bende üç doğurdum bu arada tabi.
allah bağışlasın çocuklarınızı ve kardeşlerinizi. benim de bir kız kardeşim var ve kızımla yarışır gözümde. ve çevremde de hiç kötü kardeş örneği yok.
4 yaşındaki çocuğun lafıyla kardeş mi yapılır yani?
Nasıl emin olabiliyorsunuz ki kardeşi olunca kanından canından destek olacağını? Belki başına bela olacak? Herkesin kardeşi süper insan olmuyor,destek olmuyor köstek oluyor,dost olmuyor ama düşmanlık ediyor yani
kimsenin lafıyla çocuk yapılmaz. hiçbişeyden emin olmadığım için konu açtım burda, farklı fikirler görmek için. çocuk başlı başına bi riskken tabii ki iyi kardeş olmayabilecekleri de risk.
Maddi şartlar uyuyorsa yapmak mantıklı bence. Az çocuk-tek çocuk furyasında ekonominin çok etkisi olduğunu düşünüyorum. Üreme içgüdüsü zaten dünyaya bir izdense iki iz bırakmayı tercih eder.

Bir de ben de kardeşimle ayda bir telefonla konuşan, çok sayıda yakın arkadaşıyla daha yakın olan biri olmama rağmen, kardeşten yakın arkadaş olayını sindiremiyorum ya. Kan sudan ağırdır diyeceğim o konuda ingilizler gibi.
teşekkür ederim güzel yorumunuz için, kırmadan incitmeden çok güzel fikir vermişsiniz.
 
Benim de var ikinci çocuk konum. Yapmadım. Erken menapoz kapıda hormonlar kötüleşmeye başladı. Çocuktan çok yapmaya çalışma sürecinden korkuyorum.
Bende de öyle bir risk var sanırım. Sizdeki belirtiler neler? Konuyu dağıtmayalım derseniz özelden yazabilirseniz çok sevinirim.
 
Ikinci çocuk meselesi beni de o kadar düşündürüyor ki. Kendim dost sandığım on yıllık arkadaşlarım tarafından aldatıldım. Kızım ileride iyi insanlara denk gelmezse, ben ölünce yalnız kalırsa diye çok düşünüp üzülüyorum. Kardeşiyle anlaşamama ihtimali elbet vardır ama en kötü kardeşlik ilişkisinde bile birbirlerlerinin elinden tutarlar diye düşünüyorum. Maddi olarak ikisine de yetebilirim ama çocuk bakımı çok zor geliyor bana. Kızımı büyütüyorken yeniden baştan başlamak gözümü aşırı korkutuyor.
 
şöyle kızımın okula başlamasına 2 yıl var, onu özel okula değil de devlet okuluna verirsem bakıcıyı rahat karşılarım.
şu an hem araba hem ev kredisi ödüyoruz, araba kredisinin bitmesine 9 ay var. araba kredisi bittikten sonra baya rahatlarız, bakıcı yine aşırı zorlamaz. zaten karar versek zırt diye de hamile kalabileceğimi düşünmüyorum, kızıma da 8-9 ay sonra hamile kalabilmiştim.
Bence uygun şartlarınız.

İstedikten ve şartlar da üç aşağı beş yukarı uyduktan sonra artık ince ince her şeyi hesaplamanın anlamı olduğunu düşünmüyorum.

Hayat bu kadar hesaplanacak ve planlanabilecek bir şey değil.

Kararınız hayırlı olsun şimdiden.
 
Sağlığınız elveriyorsa düşünün derim. Bende 37 de ikinci çocuğunu kucagima aldım. Çünkü hiç kuzeni yoktu, kardeş istiyordu. Büyüdükçe bu istekleri artıyor. Herkesin kardeşi var diye hayiflanmalari basliyor. Bende kardesime çok düşkün olduğum için çok istedim hamile kalmayi hemen olmadı tabi..şimdi iyi ki olmuş. Büyüdükçe bağlarını görmek bizi çok mutlu ediyor.amma velakin söylemeden geçemeyeceğim 40 dan sonra insanın ufak tefek de olsa rahatsizliklari başlıyor. Sağlık açısından iyi değerlendirin. Sağlığınız elveriyorsa ,maddiyat da bakiciyi karsilayack duzeydeyse neden olmasın.Evlattan sonra en değerli şey bence kardes
 
merhabalar herkese,

son 1 yıldır kafamı en kurcalayan soru bu, ikinci çocuğu yapmalı mıyım? belki farklı bakış açısı yakalarım yorumlarınızla.

4 yaş 3 aylık bi kızım var. ben 37, eşim 39,5 yaşında.
küçük ve istanbula nispeten yakın bi ilçede yaşıyoruz, tüm ailem istanbulda, eşimin de burda kimsesi yok diyebilirim.
kızım doğduğunda annem 1,5 yıl bizimle kaldı, kızıma gözü gibi bizim koyduğumuz kurallarla baktı. o süreçte babam istanbulda tek kaldı, sık sık geldi ya da annem gitti. kızım 2 yaşındayken kreşe başladı.
gel gelelim ben aslında ikinci çocuğu hiç düşünmüyordum, eşim de benimle aynı fikirdeydi. fakat kızımızın hiç kuzeni yok, muhtemelen de olmayacak. ve kardeş istemeye başladı. ben de için için istiyorum ama cesarette edemiyorum çünkü annemin bi daha gelip bize destek olma ihtimali yok, hem artık zorlanır fiziksel olarak hem de babamın yalnız kalmasını istemiyorum. memur değilim, 2 yıl ücretsiz izin kullanma vs hakkım yok, normal yasal hakkım neyse onu kullanıp işe dönmek zorundayım. bakıcı almam gerekiyor bu şartlarda eve en azından ikinci kreş yaşına gelen kadar.

sizce ben tüm şartları zorlayıp ikinciyi yapmalı mıyım? kızımın ileride kanından canından bi destekçisi olsun, sırtını dayayacağı bi kardeşi olsun diye bu kadar zorluğa katlanmaya değer mi?

Çok benzer durumlardayız.
Ailelerimiz uzakta.
Ben 37 yaşımdayım. Oğlum 4 yaş 2 ay 😂 ve hamileyim.
hiç kuzen yok. Eşimin de benim de hayırsız kardeşlerimiz var. Kuzen gelme ihtimali pek yok en azından uzun süre 😂
Biz eşimle çok yalnız hissediyoruz. Kalabalık olmak istedik sanki bilmiyorum. Yaşım ve kuvvetim el verse 3 bile isterdim. Kalabalık aile olmayı seviyoruz ve ikimizin de aileleri sorunlu mutsuz etrafla kötü geçinen insanlar. Ama biz eşimle öyle değiliz bence.
Bir de oğlumun bir rahatsızlığı var kronik. 2. Çocuğa acımasızlık mı bilmiyorum ama oğlumun bir kardeşi desteği olsun istedim. İleride desteğe ihtiyacı olsa bir telefonla ulaşabileceği bir kardeş fikri güzel geldi bize/ tabi her kardeşlik ilişkisi mükemmel olmuyor. Kısmet biraz.
Bakıcıyla idare ettik oğlumda. Aile desteğimiz hiç olmadı. Başlarda çok zordu yabancı birine çocuk emanet etmek ama artık biraz kaşarlanmış olabilirim o konuda o yüzden daha kolay gözü kararttım. Hiç bakıcı desteği almadıysanız o konu gözünüzde büyüyor olabilir.
Tabi bulunduğunuz ilçede bakıcı imkanları var mı bilmiyorum. Şartlar elveriyorsa yatılı seçeneğiniz de olabilir.
Bizim plan maddi durum elverirse evi biraz büyütüp yatılıya geçmek. Umarım halledebiliriz.
Anneniz sizin eve kalmaya geliyorsa bakıcı olursa ara ara yine gelir size destek olmaya devam eder bence.
Bizim aileler bir gece bile kalmaz evlerimizde. Ona rağmen hallettik bir şekilde. 🙏
 
Sizin şartlarınızda bence ikinci çocuk olabilir. Her şeyin dört dörtlük olmasına gerek yok diye düşünenlerdenim zaten orası ayrı. Kardeşin olmasını da önemli buluyorum. Kötü örnekler verilebilir ama çok iyi örnekler de var, hayat boyu birbirine destek olan kardeşler. Ne görmek istediğinize bağlı bu durum.

Hic cocugunuzun isteklerine kanip erdiginiz rahati bozmayin. Kuzenleri olmasada kres arkadaşları var, onlarla kaynasin, aileleriyle kaynasin.

yapmayin hanimefendi, sokaklar sirf ev kalabalik olsun diye yapilmis hakettiginin binde biri ilgi sevgi saygi ve egitimi almis cocuk kayniyor (ki sizi bunu yapacak olmakla suclamiyorum). hayatiniz ne guzel kurulmus, cocugunuz buyumus, akliniza en ufak bir acaba bile geliyorsa yapmayin.

çalışmak zorundaysanız, çocuğunuzla vakit geçiremeyecekseniz yapmayın.

ekonomik koşullar her şeyin üstünde şu anda.

ayrıca bu jenerasyon zaten genelde tek çocuk. bizim zamanımızdaki gibi (30 yaş üstü için konuşuyorum) kalabalık değil aileler.

ben de bazen oğlum tek başına bir şeylerle oynarken kardeşi mi olsaydı acaba diyorum ama sonra hemen vazgeçiyorum. onu da bırakıp işe dönmek zorunda kalacağım çünkü. ayrıca yaş da önemli. bir süre sonra enerji kalmıyor peşinden koşacak.

yani fikir sorduğunuz için söylüyorum. ben olsam yapmazdım bu şartlarda.

Annem 5 kardeş. 1 oğlan 4 kız. Hepsi birbirine çok bağlı. Hepsi de farklı şehirde yaşıyor. Buna rağmen telefon ve yüz yüze olarak sık görüşüyorlar.

Dedemin annemlere yaptığı en büyük iyilik çok çocuk yapması. Ablası var. Kız kardeşleri var. Benim ise bir abim var. Abimi seviyorum. Allah ona hayırlı ömür versin. Ama ablam olmasını isterdim. Kalabalık aileleri seviyorum. Benim eşim de iki kardeş. O da kalabalık aile seviyor. Allah verirse 3 çocuğum olsun isterim diyor. Getirisini götürüsünü düşünmüyorum. Kendine güvenen bakabilen çocuk yapsın. Gelecek hakkında konuşmanın manasız olduğunu düşünüyorum. Her şey çok değişken.
İstiyorsanız bir tane daha yapın. Belki kız olur. Kızınız için güzel bir arkadaş olur.

Hangi saatler çalışıyorsunuz devlet okulu yarım gün çocuğu kim alacak.ekonomik fizyolojik psikolojik olarak hazırsanız ve zorlanmayacaksanuz yapın
8.30-17.30 çalışıyorum ama işyerim rahat bi yer, istediğim zaman çıkabiliyorum, evden çalışmak istediğimde çalışabiliyorum.
devlet okuluna başlatırsam mecburen evde bi bakıcı olacak.
Ikinci çocuk meselesi beni de o kadar düşündürüyor ki. Kendim dost sandığım on yıllık arkadaşlarım tarafından aldatıldım. Kızım ileride iyi insanlara denk gelmezse, ben ölünce yalnız kalırsa diye çok düşünüp üzülüyorum. Kardeşiyle anlaşamama ihtimali elbet vardır ama en kötü kardeşlik ilişkisinde bile birbirlerlerinin elinden tutarlar diye düşünüyorum. Maddi olarak ikisine de yetebilirim ama çocuk bakımı çok zor geliyor bana. Kızımı büyütüyorken yeniden baştan başlamak gözümü aşırı korkutuyor.
valla %40 yapma %60 yapmama tarafındayım. korkum hem ben işe başladıktan sonraki bakım olayı, hem de tekrar başa sarmaktan korkma ama iki çocuğum olsun diye de çok istiyorum kızımın kardeş isteğinden bağımsız olarak.
 
Son düzenleme:
Bende de öyle bir risk var sanırım. Sizdeki belirtiler neler? Konuyu dağıtmayalım derseniz özelden yazabilirseniz çok sevinirim.
Özel mesaj atamıyorum size dilerseniz siz atın. Beni bilenler var her yerde çok anlattım bu durumumu tekrar tekrar bunaltmayayım okuyanları.
 
Çok benzer durumlardayız.
Ailelerimiz uzakta.
Ben 37 yaşımdayım. Oğlum 4 yaş 2 ay 😂 ve hamileyim.
hiç kuzen yok. Eşimin de benim de hayırsız kardeşlerimiz var. Kuzen gelme ihtimali pek yok en azından uzun süre 😂
Biz eşimle çok yalnız hissediyoruz. Kalabalık olmak istedik sanki bilmiyorum. Yaşım ve kuvvetim el verse 3 bile isterdim. Kalabalık aile olmayı seviyoruz ve ikimizin de aileleri sorunlu mutsuz etrafla kötü geçinen insanlar. Ama biz eşimle öyle değiliz bence.
Bir de oğlumun bir rahatsızlığı var kronik. 2. Çocuğa acımasızlık mı bilmiyorum ama oğlumun bir kardeşi desteği olsun istedim. İleride desteğe ihtiyacı olsa bir telefonla ulaşabileceği bir kardeş fikri güzel geldi bize/ tabi her kardeşlik ilişkisi mükemmel olmuyor. Kısmet biraz.
Bakıcıyla idare ettik oğlumda. Aile desteğimiz hiç olmadı. Başlarda çok zordu yabancı birine çocuk emanet etmek ama artık biraz kaşarlanmış olabilirim o konuda o yüzden daha kolay gözü kararttım. Hiç bakıcı desteği almadıysanız o konu gözünüzde büyüyor olabilir.
Tabi bulunduğunuz ilçede bakıcı imkanları var mı bilmiyorum. Şartlar elveriyorsa yatılı seçeneğiniz de olabilir.
Bizim plan maddi durum elverirse evi biraz büyütüp yatılıya geçmek. Umarım halledebiliriz.
Anneniz sizin eve kalmaya geliyorsa bakıcı olursa ara ara yine gelir size destek olmaya devam eder bence.
Bizim aileler bir gece bile kalmaz evlerimizde. Ona rağmen hallettik bir şekilde. 🙏
yorumunuz beni çok mutlu etti 🙏 allah size de kolaylık versin, çocuklarınızı size bağışlasın.

annem gelip kalabiliyor, en son yine geldi 2 hafta kaldı, dolabımızı yemekle doldurdu gitti. böyle ara ara gelmesi bile bize büyük destek oluyor. 2. olsa daha sık gelir gider. söylüyor zaten, sen yap ben desteğimi çekmem diyor. ama başkasına da güvenerek çocuk yapılmaz. bakıcı desteği evet gözümüzde büyüyor ama kızım için zaten bi noktada bunu kırmak zorunda kalıcaz.
 
En çok bulantııığğ ennn korkutan o vallahi billahi 🤣🤣
benim kızımda hiç bulantım olmamıştı, çok rahat bi hamilelik geçirmiştim ama ikincide her şey tepetaklak olabilir tabii, hem hamilelik açısından hem de çocuk açısından. kızım çok şükür doğduğundan beri pek sorunlu bi çocuk olmadı, her süreci kolay atlattık.
 
Back
X