3 çocuğum var ve size katılıyorum.Ben çocuklarımla sırası geldikçe gittim gezmeye.Ama zaten başkasının ya da kendi evimiz farketmez,yapıp yapamayacaklarını az çok bilmeli çocuklar.
Ben (tabii ki haberli,zaten habersiz gezme mi kaldı)
,gittiğimde,ev sahibiyle önce çocuklarımıza örtü seriyor,çocuklarımızla ilgilenip doyuruyorduk.Onlara göre oyun başlatıp,onları gözeterek hem çayımızı içip hem sohbet ediyorduk ki, buna çok ihtiyaç duyuyor insan.
Çok çok yaramaz,dur durak bilmeyen çocuklar dışında her çocuk laftan sözden anlar bence.Annenin kararlı olmasına bağlı bu biraz da.
Hiç bir evde,ev eşyasını çocuğumun eline vermedim.
Ama bana gelenlerden verenler oldu.Ben,al canım bak bununla oyna diye oyuncak uzatınca,annenin hayretle bakışını görmeliydiniz
Ona göre ben gülümseyerek ve memnuniyetle çocuğunun oyununu izlemeliydim,eşya neydi ki.
Evet eşya hiçbirşey,kazayla en önemli eşyam zarar görse kazadır derim.Ama anne önemsemiyorsa, o durumda hiçte hoşnut olmam doğrusu...
