zadegancım, yaşamadan bazı şeyler aşılamaz gibi geliyor her zaman... sonra bir bakıyorsun ki sen sandığından daha güçlüsün.. ya da herşeyi daha kolay kanıksıyorsun... mesela önceden ben böyle eşi vefat etmiş ya da hasta birini görsem hep aklımdan hayat durur, gülmeyi unutur insan heralde der ve o insanların yanında bile gülümsemekten imtina ederdim... ama başa gelince anlıyorsun ki gülünüyor da hatta üzerine espri bile yapabiliyorsun... o nedenle yaşamadan fikir sahibi çok net olunamıyor maalesef... bir de ben her durumda iki seçenek olduğunu düşünürüm hep... ya çözeceksin ya gideceksin... akrep de seçimini yapmış, ya bu deveyi güdeceğim ya bu diyardan gideceğim derken deveyi gütmeye karar vermiş, artık nedeni niçini nasılı düşünülmemeli şu dakikadan sonra, bu deve nasıl güdülür onun çaresine bakmalı... akrep de ona odaklanmış şu durumda... çocuk için nelere katlanılabileceğini inşallah büyük imtihanlarla öğrenmezsin ama inan sandığından çok daha fazlasına... ben kızımın biyolojik babasına tahammül ediyorum ayol... hiçbir zorunluluğum yokken, sırf kızım bir yaşa gelip kendi kararını kendi versin diye... dışardan herkes ne gereği var, çocuğun aklı karışır falan diyor... ama ben önce kızım diyorum, hiçbir zaman terkedilmişlik duygusuyla yaşamasın, aklında acaba kalmasın istiyorum ve oldukça densiz patavatsız ve gereksiz bir adamla hem de benim zorumla görüştürüyorum kızımı... vesselam başa gelen çekiliyor :)