evetttt sona ulaşmak hep hayal gibiydi benim için çok ama çok sıkıntılı zorlu geçen 9 ayın ardından hayatımın mucizesine kavuşmak her sıkıntıyı alıp götürdü benden sanki ben hamilelikte hiç sıkıntı yaşamamış gibiyim unuttum gitti
19/07/2010 tarihinde saat 10 da sezeryan olacaktım eşim öyle istiyordu fenerin yıldönüm tarihi diye ama oğlum 15/07/2010 da suyum geldi sanmamla hastaneye gittik bir sürü tahlil yapıldıktan sonra su olmadığına karar verildi ama kasılmalarım olduğu için 16/07/2010 cuma günü 9.00 da alalım dedi doktorum çünkü rahim ağzında dikişim vardı onun sancılar ve kasılmalarla yırtılmaması için beklemek istemedi bizde tamam dedik akşam kuaföre gittim saçımı ördürdüm oğluşuma güzel görünmek için sonra sabah kadar heyecandan uyuyamdım tabi 7.30 da evden çıktık hastaneye geldik odama yerleştik serum falan taktılar sonra ameliyat zamanı geldi tabi ben ağlamaya başladım herkes benimle birlikte ağladı bizzzz bugünü 5 yıldır bekliyorduk allahımın bize bugünü nasip etmesi için duaları hatim ettim yıllarca allahımdan istedim oda bize şükürler olsunki nasip etti eşim ameliyathanenin kapısına kadar geldi orda sonkez öptük birbirimizi ve ben tek başıma girdiğim ameliyathaneden 2 kişi çıkmak için masaya yattım genel anestezi olmak istedim sonra uyudum uyandım ağlayara bebeğimi sordum çok iyi babasının yanına gitti dediler ve bende odaya geldim eşim ve annem beni oda da bekliyorlardı diğer herkes bebeğimin yanındalar sonra o mutlu an bebeğimi getirdiler tabi ben o an koptum ağlaya ağlaya onu kokladım o kadar masumdu ki dünyanın en güzel mutluluğu anne olmakmış allahıma ne kadar şükretsem az 4 saat kadar bebeğim yanımda kaldı hemşire topuk kanı alınacak dedi bebeğimi aldı ve bir daha tek başına döndü hemşire bebeğimin ciğerlerindeki suyu atamadığı için solunum sıkıntısı yaşadığını ve bebek gözlem odasında oksijen vericez dedi dünya başıma yıkıldı onu kaybetmekten o kadar çok korktum ki ama yine de allahıma sıhındım dua ettim akşam düzeldi dediler yanıa getirdiler ve o geceyi beraber geçirdik öğlene doğru ben kendim farkettim yine solunum hızlıydı sonra yoğun bakım doktoru eşimi çağırdı aklım çıktı bebeğimizi küveze alıp rahtlatmak istediğini söyledi bizdegereken neyse yapılsın dedik ve bebeğimle vedalaştık o küveze gitti ben odaya boş beşiğin yanına ama olsun ona kavuşacağım günü bekliyordum bol bol dua ettim ziyaret saatinde camdan görüyorduk beni bir kere içeriye aldılar ona dokundum elini öptüm küçük parmaklarıyla elimi tuttu bırakmadı zor ayrıldık ben pazar günü yanlız olarak hastaneden çıktım bebeğim orda kaldı pazartesi sabah telefon geldi öztürk bebek çok iyi annesi gelip alabilirsiniz dünyalar benim oldu bebeğime kavuşacaktım hemen gittik ve bebeğimi kucağıma verdiler allahıma şükürler olsun 6 yıllık evliliğimin en güzel meyvesini aldık allahım herkese anne olmayı nasip etsinn dünyanın en güzel duygusu 16/07/2010 09:24 hayatımın anlam kazandığı an olarak tarihe geçti
herkese hayırlı sağlıklı doğumlar nasip olsun hepinize tek tek teşekkür ederim burda hep bereber olduk beraber üzüldük beraber sevindik en güzel duyguları paylatık hepiniz seviyorummm
28.07.2010
hayatımın tam anlamıyla değiştiği gündü o gün.aslında cuma sabah planlı sezeryan olacaktım ama oğlum daha fazla bekleyemedi ve salı gecesi sancılarım başlayınca doğdu.
salı günü tüm eşyalarını anneannesi ve teyzesiyle birlikte odasına yerleştirdik,evimi temizledik sanki artık gelse diyodum içimden ama bi yandanda cuma günü planlı olacaktı herşey.salı akşamı 10 gibi annemler gitti eşim geldi.yemek hazırladım ama oda farketmiş bende bi gariplik olduğunu.saf saf dolanıyormuşum.neyse ben nette arkadaşlarımla konuşuyorum aradada kasılmam oluyodu.ben önce önemsemedim çünkü hep oluyordu.ama bu sanırım farklıydı çünkü oğlum sanki hadi çıkıcam artık der gibi durmadan kıpırdıyor ve acayip baskı yapıyordu.ben yinede yok yok sancı değildir diye bekledim.eşimde anlamışki yatmadı o gece.ben bir iki saat 15 dk ile başlayıp 5 dk ya kadar düşen sancılar çektim.ama neydi onlar nefes alamıyordum sancım geldiğinde.eşim sürekli hadi dr a gidelim diyordu bense yok yok geçer diyip duruyordum.en sonunda duşa girdim.çamaşırlarım vardı onlarıda yıkamaya başladım.aman nolur nolmaz diye.eşim başımda durmadan gidelim diyordu bense dur çamaşırları sereyim derken eşim kızdı.dr u aradım açmadı önce.sonra annemi aradım ben hastaneye geliyorum sende gel.hemen evden çantalarımızı alıp çıktık eşimle.deli gibi kullanıyordu arabayı.bense her sancıda kıvranıyorum.eşim çok korktu.canım benim yaaaa.annemi aldık hastaneye gittik.tabi eşim beni şikayet ediyordu anneme.senin kızın bu sancıyla çamaşır serdi diye :)
sonunda hastaneye vardık.beni sedyeye almak istediler ben yürüyerek gitmeyi istedim.doğumhaneye çıktık.beni çatala aldılar.aman allahım nasıl canım yandı.önceki muayeneler böyle deildi.ağladım bağırdım.ben sezeryan olacaktım cuma günü normal olamaz diye.açılmam hiç yoktu.nst ye bağladılar. 3 dk da bir sancım çıkıyordu.eşim ve annemde benimleydi.eşimin o panik halleri çok hoşuma gitmişti çünkü sert bi mizacı vardı.dr uma bilgi verildi ve beni sezeryana almak için hazırlamaya başladılar.eşim resimlerimi çekti ve ameliyathaneye indirdiler.saat 4.16 idi ben içeri girdim.hazırladılar beni.durmadan dua ediyordum.dr um geldi onu görünce rahatlamıştım biraz.narkozu verdiler ve artık oğlum dünya gelmişti. 4.29 da oğlumun sesini duymuş babasıyla anneannesi.hemen temizleyip göstermeye çıkarmışlar.eşim annem ağlamışlar.oğlumu odamıza çıkarıp giydirmişler ve ben çıkmışım.kendime gelirken çok ağrım ve acım vardı.doğduuu doğduuu diye ağlıyormuşum.gözümü açtığımda hayal meyal eşimi gördüm elimi tutmuş ağlıyordu.oğlum nerde demişim.bak ağlıyo burda aç gözlerini dedi.sesini duydum ve kendime geldim.hemen kucağıma verdiler.allahım çok beklemiştim ben bu anı.zor bulmuştum çünkü.9 ay boyunca iğneyle geçmişti.allahım bana nasip etmişti sonunda.çok tatlı mis kokuluydu oğlum.kaç kilo iyimi diye sordum.inanamıyodum hala.hayal gibiydi.artık bende anneydim.benimde bir meleğim vardı.çektiğim bütün acılara zahmetlere değerdi.ne kadar şükretsem azdır.şimdi oğlumla yeni bir hayata başladık.eşim ve ben bakmaya koklamaya doyamıyoruz.eşim her dk başında, oğlunu izliyor.bense geceleri uyumadan bekliyorum başında.kurban olurum ben onaaaa.
HAMZA DORUK IŞIK........SEN BİZİM MİNİK FAREMİZSİN OĞLUM......HAYATIMIZA HOŞGELDİN....
28.07.2010
hayatımın tam anlamıyla değiştiği gündü o gün.aslında cuma sabah planlı sezeryan olacaktım ama oğlum daha fazla bekleyemedi ve salı gecesi sancılarım başlayınca doğdu.
salı günü tüm eşyalarını anneannesi ve teyzesiyle birlikte odasına yerleştirdik,evimi temizledik sanki artık gelse diyodum içimden ama bi yandanda cuma günü planlı olacaktı herşey.salı akşamı 10 gibi annemler gitti eşim geldi.yemek hazırladım ama oda farketmiş bende bi gariplik olduğunu.saf saf dolanıyormuşum.neyse ben nette arkadaşlarımla konuşuyorum aradada kasılmam oluyodu.ben önce önemsemedim çünkü hep oluyordu.ama bu sanırım farklıydı çünkü oğlum sanki hadi çıkıcam artık der gibi durmadan kıpırdıyor ve acayip baskı yapıyordu.ben yinede yok yok sancı değildir diye bekledim.eşimde anlamışki yatmadı o gece.ben bir iki saat 15 dk ile başlayıp 5 dk ya kadar düşen sancılar çektim.ama neydi onlar nefes alamıyordum sancım geldiğinde.eşim sürekli hadi dr a gidelim diyordu bense yok yok geçer diyip duruyordum.en sonunda duşa girdim.çamaşırlarım vardı onlarıda yıkamaya başladım.aman nolur nolmaz diye.eşim başımda durmadan gidelim diyordu bense dur çamaşırları sereyim derken eşim kızdı.dr u aradım açmadı önce.sonra annemi aradım ben hastaneye geliyorum sende gel.hemen evden çantalarımızı alıp çıktık eşimle.deli gibi kullanıyordu arabayı.bense her sancıda kıvranıyorum.eşim çok korktu.canım benim yaaaa.annemi aldık hastaneye gittik.tabi eşim beni şikayet ediyordu anneme.senin kızın bu sancıyla çamaşır serdi diye :)
sonunda hastaneye vardık.beni sedyeye almak istediler ben yürüyerek gitmeyi istedim.doğumhaneye çıktık.beni çatala aldılar.aman allahım nasıl canım yandı.önceki muayeneler böyle deildi.ağladım bağırdım.ben sezeryan olacaktım cuma günü normal olamaz diye.açılmam hiç yoktu.nst ye bağladılar. 3 dk da bir sancım çıkıyordu.eşim ve annemde benimleydi.eşimin o panik halleri çok hoşuma gitmişti çünkü sert bi mizacı vardı.dr uma bilgi verildi ve beni sezeryana almak için hazırlamaya başladılar.eşim resimlerimi çekti ve ameliyathaneye indirdiler.saat 4.16 idi ben içeri girdim.hazırladılar beni.durmadan dua ediyordum.dr um geldi onu görünce rahatlamıştım biraz.narkozu verdiler ve artık oğlum dünya gelmişti. 4.29 da oğlumun sesini duymuş babasıyla anneannesi.hemen temizleyip göstermeye çıkarmışlar.eşim annem ağlamışlar.oğlumu odamıza çıkarıp giydirmişler ve ben çıkmışım.kendime gelirken çok ağrım ve acım vardı.doğduuu doğduuu diye ağlıyormuşum.gözümü açtığımda hayal meyal eşimi gördüm elimi tutmuş ağlıyordu.oğlum nerde demişim.bak ağlıyo burda aç gözlerini dedi.sesini duydum ve kendime geldim.hemen kucağıma verdiler.allahım çok beklemiştim ben bu anı.zor bulmuştum çünkü.9 ay boyunca iğneyle geçmişti.allahım bana nasip etmişti sonunda.çok tatlı mis kokuluydu oğlum.kaç kilo iyimi diye sordum.inanamıyodum hala.hayal gibiydi.artık bende anneydim.benimde bir meleğim vardı.çektiğim bütün acılara zahmetlere değerdi.ne kadar şükretsem azdır.şimdi oğlumla yeni bir hayata başladık.eşim ve ben bakmaya koklamaya doyamıyoruz.eşim her dk başında, oğlunu izliyor.bense geceleri uyumadan bekliyorum başında.kurban olurum ben onaaaa.
HAMZA DORUK IŞIK........SEN BİZİM MİNİK FAREMİZSİN OĞLUM......HAYATIMIZA HOŞGELDİN....
Sevgili ağustos anneleri doğum hikayemi daha önceden yazmayı çok isterdim ama meleğim bir türlü izin vermedi...O yüzden müsait olduğum şu saatlerde sizinle paylaşmak istiyorum...
EVET o gece başıma geleceklerden bir haberdim 30 ağustos cuma günü saat 14.00 gibi doktoruma çatı muayenesi için gittik, doktorum henüz bir açılma olmadığını ve tahmini doğum tarihimin 2 ağustosta olduğu için daha fazla bekleyemeyeceğimizi söyledi...Doktordan pazartesi gününe son randavuyu alarak ayrıldık, duruma göre açılma yoksa pazartesiden sonra sezaryanla alınacaktı bebişim...
Eve geldiğimizde kendimi çok üzgün hissettim son güne kadar normal doğum planlarken sezaryana hiç alıştırmamıştım kendimi...O gün eşimde evdeydi, sonra ablam iş çıkışı bana geldi yemek yapıp yedik saat 23:30'da bir ağrı saplandı ve bebiş aşağıya doğru bir kere baskı yaptı ve geçti, sonra ablamı gece evine bırakacaktı eşim bende geleyim dedim çünkü tek başıma kalmak istemedim...Neyse ablamı eve bıraktıktan sonra hemen yatmak istediğimi karnımın biraz ağırdığını söyledim eşime ve saat 24:00 gibi uyudum...Gece saat 2'de tekrar uyandım ve balkona çıktım biraz ağrım vardı balkondaki çekyata uzandım orda uykuya dalmışım...Sonra uyanmamla bir ıslaklık hissetmem bir oldu, hemen ayağa kalktım yarım çay bardağı kadar suyum geldi ayaktayken, hemen eşime söyledim o da sakin ol hiç telaş yapma falan dedi ama ben gerçekten çok sakindim eşimde bana belli etmedi ama oldukça heyecanlıydı aslında, hemen ablamı aradık çünkü ablam doktorumun özel muayenesinde asistanı olarak çalışıyor, ablam hemen doktorumu aradı ve kendisinin o gece Alikahya Kadın Doğum Hastanesinde nöbetçi olduğunu söyledi ve bizi oraya çağırdı, biz doktorumuzun durumuna göre nöbetçi olmazsa acıbademle görüşmüştük oraya gelicekti doktorumuz ama nöbetçi olduğu güne denk geldiği için oraya gitmek zorunda kaldık...Fazla uzatmadan ablam ve annemi alıp doğruca hastanenin yolunu tuttuk, bu arada bana adet sancısına benzer çok çok hafif bir ağrı girdi belime ama hiç canım acımıyordu, hastaneye geldiğimizde hemen doktorum çatı muayenemi yaptı ve yine hiç açılma olmadığını söyledi yanlız muayene yapıldıktan sonra kalkarken inanılmaz derecede suyum geldi içimdeki tüm su yereboşalmıştı doktorum hemen nst çektirdi, sancılarımın başladığını söyledi ama bu açılmayla seni ve bebeği tehlikeye atamam dedi çünkü bebeğin suyu tamamen bitmişti...Apar topar amaliyathaneye alındım o sırada ne annemi ne eşimi ne de ablamı görabildim moralim çok bozuldu korkmaya başladım çünkü hiç kimseyi içeriye almadılar, o şekilde ameliyata gitmeyi gerçekten istemezdim neyse bana genel anestezi verildi ve burnuma gelen bir koku hissettim ve gerisini hatırlamıyorum, ama çabuk ayıldım, ameliyathaneden çıkarken gözlerim aralandı ve canım yanmaya başladı ve iğne yapılmasını istedim sonra herkes etrafıma toplandı eşim geldi beni öptü annem babam vs... bebişi sordum hemen iyi getirecekler dedi eşim 2 saat geçti gelmedi sonra öğrendim doğar doğmaz ağlamamış 1 saat kadar küvezde tutmuşlar yavrumu, 31 temmuz cumartesi tam olarak saati 5'te (Dokorum saatine bakıp tam 5 te çıkarığını söyledi) dünyaya geldi meleğim... 2 saat bekledikten sonra işte muhteşem son bebişime kavuştum allahım ne güzel bir duyguydu o 3 kilo 600 gr şişko bir kız maviş gözlü dünyanın engüzel bebeği bizim için...İşte böyle arkadaşlar şimdide kucağımızdan düşmüyor inanılmaz alıştı kucağımıza yere bırakına ağlıyor yavru kuş...Arkadaşlar ben ve eşim çok mutluyuz Allah'tan Bir an önce sizlerde kucağınıza alamanız için dua ediyorum,bütün annelerive doğan bebişleriniyanaklarından öpüyorum...
Allah'ım ne büyük bir mutluluk....
yavrunu Allah analı babalı büyütsün canım....o kadar duygulu yazmışsın ki sanki bu olayın içindeyim gibi hissetim kendimi...zaman yaklaştıkça daha bir duygusallaştım sanki ya...herşeye ağlamam geliyor...ıslak gözlerle okudum doğum hikayeni...candan tebrik ederim prensesim....
canım hayırlı uğurlu olsun, bebişinle beraber bir ömür boyu mutluluklar diliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?