benim okudugum kitaplarda aslinda bebegiyle fazla vakit geciremeyen annelerin bu sorunlari daha fazla yasadiklari yonunde. en uc noktadan örnek veriyorum: bebek agliyor agliyor ve sen ona karsilik vermiyorsun bebek zamanla ben zaten degersiz biriyim, hic gucum yok tek yapabildigim aglamak ona da karsilik veren yok tarzi bir dusunce icine giriyormus, hatta psikolojisi bozuluyor ve aglamaktan vazgeciyormus aslinda bu istenilen bir durum degilmis, uzerlerinde biriken stresi atmak icin her gun duzenli aglamalari gerekiyormus ama aglamasina izin verip onu oksamazsak stresi artiyor ve hircin,saldirgan,kavgaci bir cocuk oluyormus. ama aglamalarinda yaninda olursak bebek bir zmaan sonra nasilsa her ihtiyacim oldugunda yanimdalar, ne yaparsam yapayim kizmiyorlar biraz kendi basima takilayim ben yahu, ben bunlari da yapabiliyorum kendi basima her zmaan onlari cagirmama gerek yok tarzinda dusunmeyi ögreniyor ve ileriki yasamlarinda daha kendine guvenen,uyumlu ve basarili bireyler oluyormus. Su an okudugum kitap "Bilincli Bebek". Okudukca hamileligimin basindaki dusuncelerimden uzaklasiyorum, belki su an dusunduklerimde bebek dogunca degisecek her bebek farkli bir birey ve farkli tepkilerle yaklasmak gerekiyor. Ama avrupa'da bebeklere ögretilen aglamamak(aglatila aglatila aglamaktan vazgeciyorlar, ilk gunden beri yalniz uyuyorlar). Amerika'da ise tam tersi dogal ebeveynlik yayginlasiyor, bebegin ihtiyaclarina göre davraniyor anneler, bebeklerini uzmeden,strese sokmadan... ben kendimi dusunuyorum hala korksam annemlerin yanina giderim, biz ki buyuk insanlariz ve korkabiilyoruz, o kadar savunmasiz ki bize muhtaclar ki...
evet annesi her zaman uykusunu almali ki bebege bakabilsin. Okudugum yazida bebek sut icmek icmek uyandiginda aglamiyor, sadece agziyla memeyi ariyor diyordu. belki bende bu gerceklesmeyecek zir zir zir aglayan bir bebek olacak ama bunu denemek istiyorum, belki ikimizde guvenle ve misil misil uyuyacagiz. olmazsa kendi yatagina o da olmazsa kendi odasina gececek. zaten tek bir dogru yok ki bebek gelisiminde ne zorluklar bizi bekliyordur kim bilir :) yaygara yapiyor muamelesi yapmamaliyiz bu konuda da haklisin, cunku rutin olarak aglama ihtiyaclari olabiliyormus, hicbir neden yok ama agliyorlarmis. bu durumda ona sarilip rahatlamak mi istiyorsun sen, agla o zaman bebegim, bende agliyorum bazen gibi yumusak onu rahatlatan ses tonuyla konusmak daha dogruymus onu susturmaya calismak degil. zaten bir sorun mu var yoksa öylesine mi agliyor bunu zamanla ayird edebiliyormusuz. Ben benimle uyumasini denemem gerektigine inaniyorum, yapilan onca test diyor ki, bebek anneye nekadar doyarsa, bagimli degil aksine kendine guvenen ve zamanini geldiginde kendiliginden anneden kopan bir birey oluyormus.
Ama su da var ki her anne bebegi icin en dogru olanini bilir, annenin yaptigi en dogru olandir. icinden nasil geliyorsa kimseyi dinlemeyip öyle yapmaliyiz...