"Ömrümde bu sıcaklığı bir eşimin elini tuttuğumda hissetmistim bir de simdi . . . "
Bu sözlerin beni ne kadar etkilediğini anlatamam. Kendimi Aglamamak icin zar zor tutuyordum boyle bıraktım gitti yani .
Bende bu duyguları tadabilecek miyim diye düşünüyorum bazen zaman geçmek bilmiyor
Allah esinle ve yavrunla aranızdaki aşkı hic öldürmesin sizi birbirinizden ayırmasın .Hep korusun ınşallah sizleri
Cambazim canim benim çok güzel anlatmışın yüreğine sağlık.rabbim hiç ayırmasın yavrunla esinle inşallah.ardacik en kısa zamanda özlemini giderip anne der umarım sana...bu arada merak ettim kaç haftalık doğdu tosuncuk,kaç kiloydu
Ben de fırsat bulmuşken anlatmak istedim hikayemi.
Aslında hikayelik çok fazla bir durumum olmadı,yaşadığım her şey bir rüya gibiydi çünkü..
5 ocak sabahının heyecanını bir gece öncesinden hissetmeye başlamıştım..Gece boyu uyuyamadım,hep ''bu gece içimdeki son gecen annecim'' dedim oğluma..Eşime sarıldım,uyumaya çalıştım.Sabah 5 gibi kalktık ve hazırlanıp yola çıktık,sokaklar bomboş,daha sabah bile olmamıştı..Hastaneye vardığımızda herşey okadar hızlı gelişti ki..Hemşireler ilk sizi alıcaz,doktorunuz öyle istiyor dedi.Odamda hazırlanmaya başladım,üzerimdeki herşeyi çıkardım,küpelerimi bile..Bir hemşire üstümü hazırlıyorr,diğeri soru sorup elindeki dosyayı dolduruyor,diğeri damar yolumu açmaya çalışıyor..Ve kendimi sedyenin üzerinde ameliyathanenin yolunda ilerlerken buldum.Ameliyathanenin kapısına gelince annemlere ''siz giremezsiniz söylemek istedikleriniz varsa söyleyin'' dediler,bende sadece sessizlik,annem benimle gelmek istediğini,hemşire olduğunu söyledi..Sonra eşime baktım birden ve ''anne sen gelme,ben ağlarım senin yanında heyecanlanırım eşim gelsin'' dedim,ve kapı kapandı..Ameliyathane hazırlıklarından bahsetmeye gerek yok bile,sıradan hazırlıklar,epidural için doktorların gelişi,belime iğne yapılışı,doktorlarla olan gereksiz sohbetler,bacaklarımın uyuşması,üzerime o yeşil örtünün serilmesi...Ben bunların hiçbirini düşünmüyor,hissetmiyordum bile o anda,tek düşüncem eşimin bir an önce hazırlanıp yanıma gelmesiydi..Onu kapıda görür görmez ağlamaya başladım,elimi tuttu,doktorum geldi o anda,onu görünce daha da rahatladım.Sonrası inanılmazdı zaten..Herşeyi hissettim,ama en çok oğlumun içimden çıkışıydı beni sarsan.''Şimdi biraz baskı hissedeceksin,çünkü oğlun geliyor'' dedi doktorum,ve o müthiş baskının sonunda duyduğum ağlama sesi...Doktorumun ilk söylediği ''iyiki normal doğum dememişsin,çok zor olurdu bu tam bir tosun çünkü'' oldu..Ve tepemde onu tuttu,eşim yanımda hiçbirşey diyemedik,dilimiz tutuldu sanki..Sadece ''Allahım'' dedim kısık bir sesle..Çok şey anlattığımı biliyordum o tek kelimeyle..''Allahım''.....
Ve oğlumun hazırlanış süreci,yan tarafımdaki küçük masaın üzerinde hazırladılar onu hayata,kafamı çevirmiş onu izliyordum,sonra birden yan döndü ve yüzünü gördüm net bir şekilde,eşime dönerek sana benziyor dedim...Gerçekten de ona benziyor oğlum...Ve oğlumu silip yanıma getirdiler,hadi bakalım öpüşüp koklaşın dedi hemşire,yüzünü yüzüme değdirdi,sıcacıktı..Ömrümde bu sıcaklığı bir eşimin elini tutarken hissetmiştim bir de şimdi...Yüzüne bir öpücük kondurdum ve kısa süreliğine vedalaştık oğlumla..Gerisi hazırlık safhası,işimiz bitince beni ameliyathenin kapısına getirdiler tekrar kapı açıldı ve annemi gördüm,koşarak yanıma geldi,ağlamaya başladı,ben de artık daha fazla tutamadım kendimi,hem ağlıyordum hem anneme kızıyordum ''anne sus ne ağlıyorsun'' diyordum..Etrafımda tanıdığım,tanımadığım herkes oğlumun çok güzel olduğunu sölüyordu,odama gittim,hava aydınlanmıştı,ama esas aydınlık,esas ışık onun odaya gelişiyle başladı benim için...
şuan yanımda uyuyor mışıl mışıl,mis kokulu yavrum benim..Aydınlığım,hayatımın heyecanı,ışığı herşeyi..Allahım onu benden ayırmasın...Artık sabırsızlıkla beklediğim tek bir şey var,tıpkı onun doğuşu gibi sabırsızlıkla beklediğim..Bana Anne diyeceği gün...Artık o günü bekliyorum,bana anne diyecek ve ben onunla birlikte tekrar doğacağım...........
Ben de fırsat bulmuşken anlatmak istedim hikayemi.
Aslında hikayelik çok fazla bir durumum olmadı,yaşadığım her şey bir rüya gibiydi çünkü..
5 ocak sabahının heyecanını bir gece öncesinden hissetmeye başlamıştım..Gece boyu uyuyamadım,hep ''bu gece içimdeki son gecen annecim'' dedim oğluma..Eşime sarıldım,uyumaya çalıştım.Sabah 5 gibi kalktık ve hazırlanıp yola çıktık,sokaklar bomboş,daha sabah bile olmamıştı..Hastaneye vardığımızda herşey okadar hızlı gelişti ki..Hemşireler ilk sizi alıcaz,doktorunuz öyle istiyor dedi.Odamda hazırlanmaya başladım,üzerimdeki herşeyi çıkardım,küpelerimi bile..Bir hemşire üstümü hazırlıyorr,diğeri soru sorup elindeki dosyayı dolduruyor,diğeri damar yolumu açmaya çalışıyor..Ve kendimi sedyenin üzerinde ameliyathanenin yolunda ilerlerken buldum.Ameliyathanenin kapısına gelince annemlere ''siz giremezsiniz söylemek istedikleriniz varsa söyleyin'' dediler,bende sadece sessizlik,annem benimle gelmek istediğini,hemşire olduğunu söyledi..Sonra eşime baktım birden ve ''anne sen gelme,ben ağlarım senin yanında heyecanlanırım eşim gelsin'' dedim,ve kapı kapandı..Ameliyathane hazırlıklarından bahsetmeye gerek yok bile,sıradan hazırlıklar,epidural için doktorların gelişi,belime iğne yapılışı,doktorlarla olan gereksiz sohbetler,bacaklarımın uyuşması,üzerime o yeşil örtünün serilmesi...Ben bunların hiçbirini düşünmüyor,hissetmiyordum bile o anda,tek düşüncem eşimin bir an önce hazırlanıp yanıma gelmesiydi..Onu kapıda görür görmez ağlamaya başladım,elimi tuttu,doktorum geldi o anda,onu görünce daha da rahatladım.Sonrası inanılmazdı zaten..Herşeyi hissettim,ama en çok oğlumun içimden çıkışıydı beni sarsan.''Şimdi biraz baskı hissedeceksin,çünkü oğlun geliyor'' dedi doktorum,ve o müthiş baskının sonunda duyduğum ağlama sesi...Doktorumun ilk söylediği ''iyiki normal doğum dememişsin,çok zor olurdu bu tam bir tosun çünkü'' oldu..Ve tepemde onu tuttu,eşim yanımda hiçbirşey diyemedik,dilimiz tutuldu sanki..Sadece ''Allahım'' dedim kısık bir sesle..Çok şey anlattığımı biliyordum o tek kelimeyle..''Allahım''.....
Ve oğlumun hazırlanış süreci,yan tarafımdaki küçük masaın üzerinde hazırladılar onu hayata,kafamı çevirmiş onu izliyordum,sonra birden yan döndü ve yüzünü gördüm net bir şekilde,eşime dönerek sana benziyor dedim...Gerçekten de ona benziyor oğlum...Ve oğlumu silip yanıma getirdiler,hadi bakalım öpüşüp koklaşın dedi hemşire,yüzünü yüzüme değdirdi,sıcacıktı..Ömrümde bu sıcaklığı bir eşimin elini tutarken hissetmiştim bir de şimdi...Yüzüne bir öpücük kondurdum ve kısa süreliğine vedalaştık oğlumla..Gerisi hazırlık safhası,işimiz bitince beni ameliyathenin kapısına getirdiler tekrar kapı açıldı ve annemi gördüm,koşarak yanıma geldi,ağlamaya başladı,ben de artık daha fazla tutamadım kendimi,hem ağlıyordum hem anneme kızıyordum ''anne sus ne ağlıyorsun'' diyordum..Etrafımda tanıdığım,tanımadığım herkes oğlumun çok güzel olduğunu sölüyordu,odama gittim,hava aydınlanmıştı,ama esas aydınlık,esas ışık onun odaya gelişiyle başladı benim için...
şuan yanımda uyuyor mışıl mışıl,mis kokulu yavrum benim..Aydınlığım,hayatımın heyecanı,ışığı herşeyi..Allahım onu benden ayırmasın...Artık sabırsızlıkla beklediğim tek bir şey var,tıpkı onun doğuşu gibi sabırsızlıkla beklediğim..Bana Anne diyeceği gün...Artık o günü bekliyorum,bana anne diyecek ve ben onunla birlikte tekrar doğacağım...........
cansevimmm canımm ağlattın sen de beni...Allahım analı babalı büyütmenizi naasip eylesin..öpüyrm cnm benim
merhaba güsel anneler ..
bnde doğum hikayemi paylaşmak istedim,ayparçam uyurken :))
doğum tarihimiz 3ocak olarak belirlendiğinden iki hafta öncesi kontrollerimde drum bebeğimin baş çevresinin biraz büyük olduğunu fakat bunun eskisinin ksine sevinilecek bile bi durum olduğunu sölemişti..
bnse bunu her zamanki gbi dert yapmıştım kendi kendime...
2ocak pazar günü eşim oğlum annem babam v ben hastaneye gittik.yatış işlemleri bitince akşama doğru eşim ve babamı oğlumu uğurladık hastaneden annemle..bana o gün en çok koyan oğlumdan ayrılmak olmuştu..ilk defa ayrı yatacaktım prensimle..bu ağlamama sebep olan ilk şeydi o gün..
o gece sabaha kadar oturdum diyebilirmm..oğlumda tuttuğum bi günlüğümvardı kızımdada aynı deftere yazmıştım herşeyi..o gece bebeğimle tek beden olduğumuz son geceydi ve ben resmen bedenlerimiz ayrılacak die üzülüordum bile..herkes uyurken gözyaşlarımla sayfalarca anlattım hislerimi güsel kızıma o gece....
sabah 5civarları uyandım..kalktım abdest aldım,o sırada hemşire geldi ve damar yolu falan açmaya başladı..saat 10 civarları eşim kayınvalidem kayınpederim ve görümcem geldiler,tabii oğlumda..oğlumu görmek bile ayrı geçen ilk gecemizin üzerine ağlatmaya yetti beni:))
oğlum benm yatağımda uyyakaldı ve eşim ve ben resim çekinirken hemşre geldi ve sonda takılacağı için gitmem gerektiğini söledi..eşim benmle birlikte geldi,çoook zor geçen sonda takma faslının ardından korkularım beklediğimden daha fazla bi şekilde başladı o ann..orda hemn soyunmamı ve ameliyat elbisesini giymemi söledler..eşim hemen annemleri çağırıp geldi,ben hazırlandığımda annemler kapıdalardı ve ben tıknmıştım resmen..ben ilk doğumumun aksine daha korkakken annem ilk doğumumun aksine daha metanetliydi..bn hüngür hüngür ağlarken annem gözlerimi silip korkmamamı bebeğimle birlikte beni karşılayacaklarını söledi..tekerlekli sandalyeyle ameliyathaneye götürdüler..
o kadar soğuk o kadar ürkütücüydü ki sanki ilk defa girio gbi korkuordum..doktorumun asistanları neden ağlıosun sen yaşadın bunları derken ben dahada korkuodum..bekleme odasındayken içimden dualarımı ediodum rabbime tekrar tekrar ağlayarak...
ameliyathaneye götürdüklerinde oğluma doğum yaptığım yerin aynı yer olduğunu farkettim ve dahada duygulandım..tedavi sonucu kavuştuum bebeğim artık abi olacaktı ve benim kırk yıl aklıma gelmezdi bir bebeğim daha olacağıbu hisleri bir kez daha hemde aynı yerde yaşayacağım..
cihazları ellerime falan bağladılar..doktorum geldi ve ağlamamı söledi..sakinleştirdi beni..sonra hazırım dediğimde narkozu verdiler gözlerimi tutamadığımı ve hala ağlamakta olduğumu hatırlıorum...
uyandığımda herkes ismimi sölüodu ama ben hiç brine tepki veremiodum.okadar çok ses,vardı ki konuşabilsem susun diyecektim..kolidorda oğlumun sesini duydum:anneme naptılar,nie uyuyoo?annecim korma annecim diodu,ona bile tpki veremiordum:)
tekrar kendime geldiğimde eşimin elini sıkıca tutmuşum oğlum yanağımda anemler kızın geldi uyan hai bak çok da güsel, giydirdik seni beklio dediklerini hatırlıorum...ilkgörüşümü nlatamam,rüyamda görsem inanmazdım ,gerçektende görüodumda inanmıodum,sarışın bi bebek..kendimden böle bi sarı bebek hiç ummuyodum yani..göğsüme koyduklarında onu öptüğümde bşladı aybüke berra'mla hikayemizzzz...
okadar şaşırmıştım ki tıpkı oğlum gbi kara tüylü bi bebek beklerken sarı bi bebek beni şoke etmişti,durup durup göstermelerini istiodum bebeğimi..anlatamam iki gün yüzünü unututp unutup baktım hatırlmak için.:))
doğuma ne aşamalardan geçeceğini bilerek girmek ilk doğuma girdiğimdeki gbi lay lay lom girmekten çook daha zor olmuştu.. bunu biliordum çünkü korkusu haftalar öncesinden sarmıştı..evet çok zor olmuştu fakat bebeğimin emmesi hiç sorunsuz hemen yanıma gelmiş olması bana en büyük destek olmuştu..
toparlamamı ayağa hemen kalkmamı hep güsel meleğimin çabalarına borçluyum..
2.olmasına rağmen her doğum başka bir hayat başka bir anıymış..ve anladım ki evlat sahibi olmak anne olmak birkadına bu hayatta en güsel en aziz hediyeymiş..tıpkı doğuma girerken ettiğim dualarımdaki gbi rabbim hiiç kimseyi bu yolda eylemesin..isteyen arayan olmayan herkeseee nasip etsin bu kutsal duyguyu...
çok güsel çok eşsiz bi an bu..tıpkı oğluma doğum yaptıımdaki gbi yabancı aletler iğneler ne düşüneceğini bile kestiremeyen bi kafa :))bana ilk doğumumu hatırlattı..tebrik ederim cnm,güle güle analı babalı büyütn inş..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?