merhaba arkadaşlar... Ben de 39+8 haftalık iken 27 ocak saat 17.20de doğum yaptım... sizlerle doğum hikayemi paylaşmak istiyorum daha yeni fırsatım oluyor...
26 ocak çarşamba günü gece saat 3 4 gibi hafif hafif kasıklarımda sancı başladı ama ben oralı olmadım yalancı sancı dedim.. ama sancılar 10 dakikada bir geliyor ve beni hiç uyutmuyordu.. Sonra eşimi kaldırdım..
Eşim de yalancıdır falan dedi.. Biz hala doğumun başladığının farkında değildik.. O gece de elektrikler ve sular yoktu 1 gün boyunca da gelmeyeceği bilgisi verildi bize... Gece hiç uyumadım sancılardan elektrikler de yok duş almak istiyorum ama alamıyorum..
sonunda sabah oldu benim sancılar giderek sıklaştı ve hastaneye gidelim dedik... evde annem ve kayınvalidem de var onların ısrarı ile gidelim dedik hastaneye..
Önce tencerede su kaynatıp mum ışığında duş aldım :)))))) hiç unutamam o duşumu herhalde.. sonra kahvaltımızı yaptık ve saat 12 gibi hastaneye gittik... doğumhanenin kapısına geldim.. ve galiba ben doğum yapacağım dedim ebelere..
onlar da içeri aldılar açılma 5 cm olmuş bile ben tabi şoklardayım... Ebeler sen iyi dayanmışsın şimdiye dediler.. Benim de adetlerim çok sancılı geçiyordu herhalde ondan çok şiddetli gelmedi sancılar bana
Ben bir anda korkmaya başladım eşimin yanına gittim ağlamamak için zor tuttum kendimi... ayrıldım yanından kendimi yapayanlız hisettim sadece kızım vardı benimle.. sonra lavman taktılar ama çok kalmadım tuvalatte en fazla 5 dakika :)
ve odaya aldılar beni serum taktılar benim sancılar en düşük 50lerde ve biranda 100e çıkıyor... dayanabildiğim kadar dayandım hiç çığlık atmadım saatlerce.... hemşireler gelip gidip açılma ne kadar olmuş diye balıyorlar 6 7 8 derken saat 4e doğru çok şiddetlendi sancılar ben artık çığlık atıorum hiçbişi umrumda değil...
saat tam 5te suyum geldi....açılma da 10 cm olmuş... beni hemen doğumhaneye aldılar.... o doğum anını anlatmak çok zor... ıkınıyorum ıkınıyırum olmuor... sonunda saçı görünmüş.. bana bak bebeğin saçı hadi gayret dediler.. bir baktım prensesimin kara saçları..
o anda bana bir cesaret geldi 3 4 kez çığlıktan ve ıkınmadan sonra sonra bebek tam 15.20de doğdu... 3600 kilo ve 152 cm idi.. çığlılarımdan annem başlamış dışarda ağlamaya benim ses kolidorlarda yankılamıyormuş :))) aman yarabbim ne güzel bir bebek o hemen kucağıma almak istedim meleğimi ama hemşireler üzerini giydirmeye başladı..
kızım da giyinirken gözlerini bana dikti göz göze bakıştık kızımla... sanki beni tanıyor biliyor gibi bakıyordu.... ve hemen parmağını emeye başladı kuzum.. açıkmış :))) hemşireler gülüyor kız emme parmağını diyorlar ama kızım hala emiyor... kızımı kucağıma verdiler... mis gibiydi... ne güzel bir duyguymuş meğer... şimdi bile yazarken ağlamamk için zor tutuyorum kendimi... kızıma öyle bir bağlandım ki o andan sonra meleğim benim annesinin kuzusu zeynebim..
benim de iç rahmin çok ince imiş baya yırtılma olmuş içerde... kanama var durduramıyorlar... dikiş üstüne dikiş.... 1 saat boyunca bana dikiş attılar... 17 gün geçti üzerinde ama hala dikişşerim iyileşmedi...
1 saat sonra tekrar odaya aldılar bizi.... eşim geldi yanıma... ne kadar mutlu idi... artık kızımız vardı gözleri ışıl ışıldı... onu hiç bu kadar mutlu görmemiştim.... kızım önce çok güzel ememye başladı ama doktor dikişlerin durumunu görmek için geldi yanıma
ve birazdan emzir dedi... zorla bıraktırdık emmeyi... sonra da emmedi saatlerce
(( 1 gün hastanede kaldık eve geldik benim süt hala tam gelmeişti.. kayınvalidem sütün yok sütün yo diye diye beni strese soktu 2 gün sonra falan geldi sütüm... minik kuşum zeynebim de sarıklık oldu
şimdi daha iyi kızım... uyuyor melekler gibi..... arkadaşlar doğum anında bence bir şey yok.. esas zor olan o sancılar ve sonrasında dikişler.. benim doğumum rahat oldu çok şükür bir sıkıntı yaşamadım... Allah isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin..
Ve sakın ama sakın sütün gelmiyor diyenlere kafanızı takmayın benim gibi.. ben çok ağladım sütüm yok diye... beni çok strese soktu kayınvalidem..
ama sonuçta o kadar mutluyum ki tüm dünyam değişti ne tv ve internet ne de dünya umrumda... benim en güzel varlığım meleğim var yanımda o benim herşeyim... Allah kızımın hayatını hayırlı eylesin hep mutlu olsun.
Dileirm ki tüm herkes bu duyguyu tatsın.. Allah olmayanlara versin... benim de doğum hikayem bu kadar inşallah güzel bir şekilde anlatabilmişimdir...
Zeynebimin şu anki kilosu 4200 ve boyu da 153 çok şükür...