harika darısı başıma
kıslar bende anlatayım dogum hıkayemı
benımde son kontrolum 4 ocaktı...
ve artık bebek dogmalıydı
çok korkuyordum sezaryan olucam dıye
bebek gelmıyordu
sonra 4 ocak saat 4 dekı randevuma gıderken karnımın altında 10 dakıkada bır gelen agrılarım oluyordu...çok sevındım..keske kasılmalara donse bu agrılarda dogum olsa artık dıye düşünerek kontrole gıttım...
doktora gırdık ultrasonda baktı..kılo boy vs.soylemedı..nst ye baglayalım dedı...
bız nst ye cıktık...çok sıkıştım...hemsıreye dedım 20 dakıka nst den once wc ye gıreyım once tutamıyacagımm...
guldu...
gırdım kı kanama baslamısss...çok sevındım...nst baglandı....
nst de bebek tepııniyor ...
tepınıyor...
tepınıyor...
allah allah garıppp...
ay bu tepınme dedıgım karnım sertlesıyor.sancııııııı..ben sancıyı 3. de anladım..oysa tecrubelıydım bu konuda...sancılar basladı...
hemsıre geldı...sancınmı var dedı..evet dedım...
sımdı basladı...
sancılar 100 le basladı...
doktorumu aradı..geldı...
baktı...
dogumhaneye muayeneye dedı .....
nst yı çözduler ..apar topar dogumhanede ebeye gıttuım...
baktı..dogum başlamıs..doktor geldı muayene ettı..
bu gece dogurursun 3-4 gıbı dedı...
gonderemem yatışşşş dediii...
ve hemen odama cıktık...
saat daha akşam ustu 17:00
ve gece dogurcan dedılr..eeee 12 saat yandım..zaman nasıl gecer..sancılar gercekten yorucu basladı...
derın nefeslerle ıdare edıyorum...
emırde yanımızdaydı..ve cantalar yanımızda yokkk...
tekrar kaynanacıgım emır ve eşım eve dondu...
çantalarla donduler..emır evde kaldı ama cok heyecanlıymışş..
ebe gelıp gıdıp bana soruyor nasılsın...
ıyıyımm..dedım ne dıyım..
damar yolu acıldı..bu ne ıçın dıye sordum ..normal dogum olacak..
herseye hazırlıklı olmalıyız sezeryan olabılır...zaman ne gosterır bılemeyız dedı...
saatler gecmek bılmıyor benım sancılr artıyor..
sancılar hep 2 dakka da bır...
tv açtım muzık dınledım...
sonra dızım basladı..oyle bır gecer
zaman kı... :)
bakmaya calısıyorum..bakamıyorum...sancılar offff dayanılmaz....
kendımı dızıye verıp sancımı boşvermeye calıstıkca sancılar kendını unutturmuyor...
allahım dedım..ebe gece 3 -4 gıbı dogurursun dedı...ben napcamm..neyse zaman su gıbı gectı...
sancılar arttı..140-150 lerde..ben bagıramıyorum
eşim ve kayınvaldem odamda..
ve yan odalarda dogum yapmıs anneleer ve bebeklerı yatıyor..gecenın yarısı...
ebeler sancın olursa bagır korkma..ses gıtmıyor dıyor...
yok ben bagıramadım...takı 7-8 cm açılma olmus..artık bebek kuşumu ıyıce zorluyor..
ay dayanamıyorum..öfluyorum püflüyorum..artık duzenlı nefes almayı falan attım bır kenara..ay ugrasamıyorum...basım dogumla dertte...:)
doktorum arada gelıyor..nasılsın bırseye ıhtıyacın varmı bırsey ıstıyormusun...dıyor
"canınızın saglıgı .dıyorum guluyorum..sonunada dogurmak ıstıyorum daha ne ısteyeyım dıye eklıyorum"
bu arada cevapp verırken sancımın geçmesını beklıyorum..yoksa nefesımı tutmusum sancımdan.
.cevap vereyım dıye doktorda sancımın gecmesını beklıyor....
gulup çıktı adam ne etsınnn...
saat gece 3 oldugunda ben artık dayanamıyorum..bazen ayakta yuruıyorum..bazen lavabonun kenarlarına tutunup kendımı sıkıyorum...ama bagırcak kadar degılım halen çok sukur...
dayanma gucum varr
ebe son kontrolumu yapıp dogumhaneye gıdıyoruz dıyoro...:)
tekerleklı sandalyen gelınce kuruldum ıçıne ..ohh keyfını çıkarayım ..."sür dedim dogumhaneye..dogurasım varr"
çıktım dogum sandalyesıne..ebe baktı..daha var doguma...
ıkınma gelınce ıkın...
dedım bana ılk dogumda gelmedı ıkınma hıssı...bundada gelmez....
yok dıyor gelır..
tamam apla dedım :)
sonra ebe kuşuma başladı masaja...
dıger ebe karnıma masaj...allahhhhh karnıma masaj yapınca aşırı sacıya neden oluyor...
sancılarımı masajla arttırdılarmı....
nefes alacak fırsat yok....
nolur dıyorum az nefes alayım..yapmayın etmeyınn...
onlar ıkın dıyor...
1 saat ıkındım..masajj yaptılar vs...
ayyy dedım abla ben doguramıycam galıba...
dogumhane kahkahalara boguluyor...
"kız nıye doguramıycan.dogurursun dogursunn""
habıre kahkaha atıyorlar halıme...
bende mutluyum aralarında...
hiç uzmedıler benııı
bebegın bası gorundu sıyah sacları var dıyor ebe...
az kaldı ıkınnnnnnnnn
ıkınıyorum olmuyorrrrrrrrrrrrrrrrr
B]artık bebegın boynunda kordondan suphelendı ebe..
ama doktor saatler once ozellıkle ultrasonda baktı..kordon yokk
ıkınıyorum yokkk
zorluyorum yokkkk
bebek ırı ımışşş...benım çatımda cok genıs degılmısss...
neyse bebek gelmeye basladı..
ılk oglumda bır ıkınmada cıkmıstı sıpam...bunda ıkına ıkına zor çıkardım...3,620 gram ,52cm..
ama herseyını gordummm
gobegının kesılmesını...plasentasını...
yanımda temızledıler..
gıydırdıler...
aşıları yapıldı..aglarken yanagıma degdırdı yanagını ebe..sustu kuşummm...
ıçte 3 dıkış...
dişta 7 dıkışş...
dıkışler atılırken hiç canım yanmadı...
ben dogurdumya dıkış acısı vızzz gelırdı....hersey artık vızz gelırdııı :)
benım dogum hıkayemde bu kızlarr..allah herkese annelık duygusnu yasatır ınsallah..allah ısteyen herkese versın mınık mınık evlatlar ınşallah.. ...
[/[/
DUGUTU senin hikayenide okudum ..
allah uzun ömür versin yavrunane müthiş anlar allah büyük mucizeler verdi bizlere tüm olmayanlarada versin inşallah..
ilk önce doğum yapmış olanların bebelerini allah analı babalı büyütsün, yapacaklarada allah yardım cımız olsun diliyorum . tiancu,bayans kıslar sizde ben gibi merak ettiniz allahım inşallah o günle gelirde bizlerde böyle hikayelerimizi anlatırız
duygu ve dilek..ikinizin de hikayesini tek solukta okudum. ama itiraf ediyim dileginkini okurken epey korktum. duygununkinde ise aman hemen dogursam dedm..ben de normal istdigime göre sonum dilege daha yakın sanırm :))
canım umarım normal doğum olur. zira ben iğnelerin etkisi geçtikten sonra ve hatta hala devam eden (azalarak) acılardan sancılardan ( dayanılmaz :S ) bahsetmedim. korkutmiim diye. ama şimdi bahsetmiş bulundum dimi
Ben de fırsat bulmuşken anlatmak istedim hikayemi.
Aslında hikayelik çok fazla bir durumum olmadı,yaşadığım her şey bir rüya gibiydi çünkü..
5 ocak sabahının heyecanını bir gece öncesinden hissetmeye başlamıştım..Gece boyu uyuyamadım,hep ''bu gece içimdeki son gecen annecim'' dedim oğluma..Eşime sarıldım,uyumaya çalıştım.Sabah 5 gibi kalktık ve hazırlanıp yola çıktık,sokaklar bomboş,daha sabah bile olmamıştı..Hastaneye vardığımızda herşey okadar hızlı gelişti ki..Hemşireler ilk sizi alıcaz,doktorunuz öyle istiyor dedi.Odamda hazırlanmaya başladım,üzerimdeki herşeyi çıkardım,küpelerimi bile..Bir hemşire üstümü hazırlıyorr,diğeri soru sorup elindeki dosyayı dolduruyor,diğeri damar yolumu açmaya çalışıyor..Ve kendimi sedyenin üzerinde ameliyathanenin yolunda ilerlerken buldum.Ameliyathanenin kapısına gelince annemlere ''siz giremezsiniz söylemek istedikleriniz varsa söyleyin'' dediler,bende sadece sessizlik,annem benimle gelmek istediğini,hemşire olduğunu söyledi..Sonra eşime baktım birden ve ''anne sen gelme,ben ağlarım senin yanında heyecanlanırım eşim gelsin'' dedim,ve kapı kapandı..Ameliyathane hazırlıklarından bahsetmeye gerek yok bile,sıradan hazırlıklar,epidural için doktorların gelişi,belime iğne yapılışı,doktorlarla olan gereksiz sohbetler,bacaklarımın uyuşması,üzerime o yeşil örtünün serilmesi...Ben bunların hiçbirini düşünmüyor,hissetmiyordum bile o anda,tek düşüncem eşimin bir an önce hazırlanıp yanıma gelmesiydi..Onu kapıda görür görmez ağlamaya başladım,elimi tuttu,doktorum geldi o anda,onu görünce daha da rahatladım.Sonrası inanılmazdı zaten..Herşeyi hissettim,ama en çok oğlumun içimden çıkışıydı beni sarsan.''Şimdi biraz baskı hissedeceksin,çünkü oğlun geliyor'' dedi doktorum,ve o müthiş baskının sonunda duyduğum ağlama sesi...Doktorumun ilk söylediği ''iyiki normal doğum dememişsin,çok zor olurdu bu tam bir tosun çünkü'' oldu..Ve tepemde onu tuttu,eşim yanımda hiçbirşey diyemedik,dilimiz tutuldu sanki..Sadece ''Allahım'' dedim kısık bir sesle..Çok şey anlattığımı biliyordum o tek kelimeyle..''Allahım''.....
Ve oğlumun hazırlanış süreci,yan tarafımdaki küçük masaın üzerinde hazırladılar onu hayata,kafamı çevirmiş onu izliyordum,sonra birden yan döndü ve yüzünü gördüm net bir şekilde,eşime dönerek sana benziyor dedim...Gerçekten de ona benziyor oğlum...Ve oğlumu silip yanıma getirdiler,hadi bakalım öpüşüp koklaşın dedi hemşire,yüzünü yüzüme değdirdi,sıcacıktı..Ömrümde bu sıcaklığı bir eşimin elini tutarken hissetmiştim bir de şimdi...Yüzüne bir öpücük kondurdum ve kısa süreliğine vedalaştık oğlumla..Gerisi hazırlık safhası,işimiz bitince beni ameliyathenin kapısına getirdiler tekrar kapı açıldı ve annemi gördüm,koşarak yanıma geldi,ağlamaya başladı,ben de artık daha fazla tutamadım kendimi,hem ağlıyordum hem anneme kızıyordum ''anne sus ne ağlıyorsun'' diyordum..Etrafımda tanıdığım,tanımadığım herkes oğlumun çok güzel olduğunu sölüyordu,odama gittim,hava aydınlanmıştı,ama esas aydınlık,esas ışık onun odaya gelişiyle başladı benim için...
şuan yanımda uyuyor mışıl mışıl,mis kokulu yavrum benim..Aydınlığım,hayatımın heyecanı,ışığı herşeyi..Allahım onu benden ayırmasın...Artık sabırsızlıkla beklediğim tek bir şey var,tıpkı onun doğuşu gibi sabırsızlıkla beklediğim..Bana Anne diyeceği gün...Artık o günü bekliyorum,bana anne diyecek ve ben onunla birlikte tekrar doğacağım...........
merhaba güsel anneler ..
bnde doğum hikayemi paylaşmak istedim,ayparçam uyurken :))
doğum tarihimiz 3ocak olarak belirlendiğinden iki hafta öncesi kontrollerimde drum bebeğimin baş çevresinin biraz büyük olduğunu fakat bunun eskisinin ksine sevinilecek bile bi durum olduğunu sölemişti..
bnse bunu her zamanki gbi dert yapmıştım kendi kendime...
2ocak pazar günü eşim oğlum annem babam v ben hastaneye gittik.yatış işlemleri bitince akşama doğru eşim ve babamı oğlumu uğurladık hastaneden annemle..bana o gün en çok koyan oğlumdan ayrılmak olmuştu..ilk defa ayrı yatacaktım prensimle..bu ağlamama sebep olan ilk şeydi o gün..
o gece sabaha kadar oturdum diyebilirmm..oğlumda tuttuğum bi günlüğümvardı kızımdada aynı deftere yazmıştım herşeyi..o gece bebeğimle tek beden olduğumuz son geceydi ve ben resmen bedenlerimiz ayrılacak die üzülüordum bile..herkes uyurken gözyaşlarımla sayfalarca anlattım hislerimi güsel kızıma o gece....
sabah 5civarları uyandım..kalktım abdest aldım,o sırada hemşire geldi ve damar yolu falan açmaya başladı..saat 10 civarları eşim kayınvalidem kayınpederim ve görümcem geldiler,tabii oğlumda..oğlumu görmek bile ayrı geçen ilk gecemizin üzerine ağlatmaya yetti beni:))
oğlum benm yatağımda uyyakaldı ve eşim ve ben resim çekinirken hemşre geldi ve sonda takılacağı için gitmem gerektiğini söledi..eşim benmle birlikte geldi,çoook zor geçen sonda takma faslının ardından korkularım beklediğimden daha fazla bi şekilde başladı o ann..orda hemn soyunmamı ve ameliyat elbisesini giymemi söledler..eşim hemen annemleri çağırıp geldi,ben hazırlandığımda annemler kapıdalardı ve ben tıknmıştım resmen..ben ilk doğumumun aksine daha korkakken annem ilk doğumumun aksine daha metanetliydi..bn hüngür hüngür ağlarken annem gözlerimi silip korkmamamı bebeğimle birlikte beni karşılayacaklarını söledi..tekerlekli sandalyeyle ameliyathaneye götürdüler..
o kadar soğuk o kadar ürkütücüydü ki sanki ilk defa girio gbi korkuordum..doktorumun asistanları neden ağlıosun sen yaşadın bunları derken ben dahada korkuodum..bekleme odasındayken içimden dualarımı ediodum rabbime tekrar tekrar ağlayarak...
ameliyathaneye götürdüklerinde oğluma doğum yaptığım yerin aynı yer olduğunu farkettim ve dahada duygulandım..tedavi sonucu kavuştuum bebeğim artık abi olacaktı ve benim kırk yıl aklıma gelmezdi bir bebeğim daha olacağıbu hisleri bir kez daha hemde aynı yerde yaşayacağım..
cihazları ellerime falan bağladılar..doktorum geldi ve ağlamamı söledi..sakinleştirdi beni..sonra hazırım dediğimde narkozu verdiler gözlerimi tutamadığımı ve hala ağlamakta olduğumu hatırlıorum...
uyandığımda herkes ismimi sölüodu ama ben hiç brine tepki veremiodum.okadar çok ses,vardı ki konuşabilsem susun diyecektim..kolidorda oğlumun sesini duydum:anneme naptılar,nie uyuyoo?annecim korma annecim diodu,ona bile tpki veremiordum:)
tekrar kendime geldiğimde eşimin elini sıkıca tutmuşum oğlum yanağımda anemler kızın geldi uyan hai bak çok da güsel, giydirdik seni beklio dediklerini hatırlıorum...ilkgörüşümü nlatamam,rüyamda görsem inanmazdım ,gerçektende görüodumda inanmıodum,sarışın bi bebek..kendimden böle bi sarı bebek hiç ummuyodum yani..göğsüme koyduklarında onu öptüğümde bşladı aybüke berra'mla hikayemizzzz...
okadar şaşırmıştım ki tıpkı oğlum gbi kara tüylü bi bebek beklerken sarı bi bebek beni şoke etmişti,durup durup göstermelerini istiodum bebeğimi..anlatamam iki gün yüzünü unututp unutup baktım hatırlmak için.:))
doğuma ne aşamalardan geçeceğini bilerek girmek ilk doğuma girdiğimdeki gbi lay lay lom girmekten çook daha zor olmuştu.. bunu biliordum çünkü korkusu haftalar öncesinden sarmıştı..evet çok zor olmuştu fakat bebeğimin emmesi hiç sorunsuz hemen yanıma gelmiş olması bana en büyük destek olmuştu..
toparlamamı ayağa hemen kalkmamı hep güsel meleğimin çabalarına borçluyum..
2.olmasına rağmen her doğum başka bir hayat başka bir anıymış..ve anladım ki evlat sahibi olmak anne olmak birkadına bu hayatta en güsel en aziz hediyeymiş..tıpkı doğuma girerken ettiğim dualarımdaki gbi rabbim hiiç kimseyi bu yolda eylemesin..isteyen arayan olmayan herkeseee nasip etsin bu kutsal duyguyu...
oğlum izin verirse bende yazayım artık hikayemi
son 2 haftadır tansiyonum 16 nın altına inmiyordu. bunun hem benim hemde oğlum için çok tehlikeli olduğunu biliyordum ve bu benim için gerçekten kabustu. ayın 10 unda doktora gittik eşimle. tansiyonumun düşmediğini görünce yarın sabah 6:30 da gel doğurtalım dedi doktor. hastaneden nasıl çıktık bilmiyorum. sevinç hüzün mutluluk korku endişe hepsi birbirine girmişti sanki. eve gelene kadar hiç konuşmadık. ta ki eve gelip çığlık atana kadarheyecandan ellerimiz titreye titreye yatağını süslerini hazırladık oğlumun evi temizledik kocamla. ikimizde yıllardır görmediği sevgilimize kavuşacakmış gibi heyecanlıydık.ev hazırdı artık sıra bende güzel bir duş aldım sabah giyeceklerimi hazırladım ve yatağa girdim. girdim ama uyumak ne mümkün. hayatım boyunca bukadar süre aralıksız dua etmemiştim. ağlaya ağlaya yalvardım Allaha nolur bebeğim iyi olsun eğer alacaksan beni al diye. eşimde namaz kıldı dua etti ve zorla da olsa uyuduk.
ve sabahh......
saat 5:30 da kalktık önce annemlere gidip annemle babamı aldık oradan doğru hastaneye. hastaneye giderken içimde garip bir sakinlik vardı. sanki ilaç almışım gibiişlemleri yaptık odaya çıktık .hemşire geldi tansiyonumu ölçtü yine 16 neyse beni hazırladı ama bende heyecan bile yok resmen dondum. ne korku ne bişey... beni sedyeye alıp ameliyathaneye indirirlerken eşim elimi hiç bırakmadı. gözümün içine öyle bir baktı ki o anda tek düşündüğüm ben iyiki bu adamla evlenmişim oldu. nedense aklımdan bugün ben ameliyattan çıkamazsam oğlum onun yanında güvende düşüncesi geçti birden :d ameliyat hanenin kapısını görünce başladı ellerim titremeye eşimi öptüm ve kapıdan girdim. sonra duydumki eşim benden sonra ağlamış beni kuzu gibi yalnız başıma bıraktı diye teker teker ameliyat odalarının önünden geçerken kapısı açık olanlardan içeriye bakıp çok yapancı olduğum aletleri görünce korku bastı iyice. tamam duygu dedim gidiyoruz ve 5 numaralı ameliyathane..... içeri girdirdiler zaten heyecanlıyım birde burası buz gibi titriyorum. bir sürü insan herbiri bişi yapıyo iğneler makineler garip garip şeyler amanınnnnn bu ne . bir ara kendime geldiğimde sedyede boynu bükük oturmuş onları izlerken buldum kendimi. yanıma gelen ameliyat hemşiresine yalnızca korkuyorum diyebildim. gülerek korkma biz hergün burdayız korkuyomuyuz dedi kötü espri gülmezdim normalde ama korkudan öyle bir güldümki anestezist geldi bana omuzlarını indir belini kambur yap dedi biride omuzlarımdan bastırdı ve kıpırdama dedi. adamın elinde iğneyi gördüm ama ben daha deneme yapıo batırmadı sandım meğer iş çoktaaan bitmiş yani hiç acımadı. ilk aşama tamam sonra beni yatırdılar üzerimi tamamen soydular ( çok garip bi duygu utanamadım bile ) önüme perde gibi bişi çektiler karnımı göremiyordum artık. anesteziste dönüp hissetmem dimi diye sordum gülümsedi parmaklarımı kıpırdatmaya çalışıyorum ama sanırım artık başaramıyorum. tam korku iice bastırmışken biri kafasını uzatıp behhh dedi şıçradım meğer benim karizmatik ve komik doktorummuş. maskeden tanıyamadım. ben daha etrafıma bakınıp ne zaman başlıyacaklarını düşünürken doktorum hazır olun bebeği çıkartıyoruz dedi şaka sanmıştım ben halbuki daha karnımla oynuyorlar sanıyordum ama şaka değilmiş bak annesi demesiyle bir viyakkklama bir kedi miyavlıyor sanki kafamın üstünde bir dünya tatlısı Allahım bu da ne ben bu böceğin annesimiyim. ilk söylediğim cümle bu benim mi oldu...o nasıl bir ses hiç bir ses bukadar beynimde yankılanmamıştı.o ağladıkça ben daha çok hıçkırarak ağlamaya başladım Allahım şükürler olsun diye bağarmalarım dışarıdan duyuluyordur kesin.oğlum demek ne kadar güzelmiş. oğlum diye bağardım belki 30 kere.gözümün yaşıyla boğuluyordum resmen. anestezist başımı tuttu bekle şimdi yanına gelecek dedi.
Ama gelmedi. çünkü oğlumu görünce benim tansiyon daha fazla çıkmış sakinleştirici yapmışlar.Ama gelecek demişti gelmeyince beni korku aldı yine iyi mi oğlum iyi mi diye kimi görsem soruyorum nolur söyleyin diye yalvarıyorum iyi diyorlar yukarıya odaya aldılar diyorlar ama nafile hani yanıma gelecekti kesin bişi oldu. bırakın beni diye bağarıyorum nolur bırakın.sonunda doktorum çok iyi merak etme yazdırsan yarın okula bile gider dediinanmıyordum kesin bişi oldu Allahım nasıl dayanırım...sonraki dikiş işleri yarım saat sürdü ama benim için bir ömür....sonunda bitti geçmiş olsun dediler ollleyyy bitti derken haydaaa ayılma odasındayım. ben bayılmadımki ayılayım diyorum kesin oğluma bişi oldu oyüzden beni odama çıkarmıyorlar.. neyse bir yarım saatte orada ağladıktan sonra nihayet çıkıyorum. ameliyathanenin kapısından çıktığım anda kocamı gördüm gözleri gülüyor. şükürler olsun demek oğlum iyi elimi tuttu ona da sordum oğlumuz nasıl. teşekkür ederim dedi bana çok güzel bir bebek ve gayet sağlıklı seni bekliyor.işte artık rahatım kocam yalan söylemez. odaya çıkarttılar yatağa yatırdılar annem babam ablam herkes gülüyor çok güzel diyorlar. ama ben doğru düzgün göremedimki derken kapı açıldı ve o ses oğlummmmm... kucağıma yatırdı hemşire . o koku anlatılamaz işte o an dünya durdu sadece ikimiz vardık. oğlum bana baktı ben ona uzun uzun. ondan sonra uzun süre tek söyleyebildiğim ŞÜKÜRLER OLSUN ALLAHIM dı...buradan sonrası anlatılamaz yaşanır umarım hepiniz bu anı yaşarsınız. biraz hızlı bir anlatım oldu ama prensim her an uyanabilir onu aç bırakamam. bekle oğlum meme geliyoooooooorrrr
kıslar bende alatayım dogum hıkayemı
benımde son kontrolum 4 ocaktı...
ve artık bebek dogmalıydı
çok korkuyordum sezaryan olucam dıye
bebek gelmıyordu
sonra 4 ocak saat 4 dekı randevuma gıderken karnımın altında 10 dakıkada bır gelen agrılarım oluyordu...çok sevındım..keske kasılmalara donse bu agrılarda dogum olsa artık dıye düşünerek kontrole gıttım...
ultrasonda baktı..kılo boy vs.soylemedı..nst ye baglayalım dedı...
bız nst ye cıktık...çok sıkıştım...hemsıreye dedım 20 dakıka nst de ben kesın çış kaçırırım..wc yw gırwyım oncw tutamıyacagımm...
guldu...
gırdım kı kanama baslamısss...çok sevındım...kımseye bırsey soylemeden nst ye baglandımm....
nst de bebek tepııniyor ...
tepınıyor...
tepınıyor...
allah allah garıppp...
ay bu tepınme dıgım karnım sertlesıyor...ben 3 de anladım..oysa tecrubelıydım bu konuda...sancılr basladı...
hemsıre geldı...sancınmı var dedı..evet deım...
sımdı basladı...
sancılar 100 le basladı...
doktorumu arada..geldı...
baktı...
muayeneye......
nst yı çözduler ..apar topar dogumhanede ebeye gıttuım...
baktık..dogum başlamıs..doktor geldı muayene ettı..
bu gece dogurursun dedı...
gonderemem yatışşşş dediii...
ve hemen odama cıktık...
saat daha akşam ustu 17:00
ve gece dogurcan dedılr..eeee 12 saat yandım..zaman nasıl gecer..sancılar gercekten yorucu basladı...
derın nefeslerle ıdare edıyorum...
emırde yanımızdaydı..ve cantalar yanımızda yokkk...
tekrar kaynanacıgım emır ve eşım eve dondu...
çantalarla donduler..emır evde kaldı ama cok heyecanlıymışş..
ebe gelıp gıdıp bana soruyor nasılsın...
ıyıyımm..dedım ne dıyım..
damar yolu acıldı..bu ne ıçın dıye sordum ..normal dogum olacak..
herseye hazırlıklı olmalıyız sezeryan olabılır...zaman ne gosterır bılemeyız dedı...
saatler gecmek bılmıyor benım sancılr artıyor..
sancılar hep 2 dakka da bır...
tv açtım muzık dınledım...
sonra dızım basladı..oyle bır gecer
zaman kı... :)
bakmaya calısıyorum..bakamıyorum...sancılar offff dayanılmaz....
kendımı dızıye verıp sancımı boşvermeye calıstıkca sancılar kendını unutturmuyor...
allahım dedım..ebe gece 3 -4 gıbı dogurursun dedı...ben napcamm..neyse zaman su gıbı gectı...
sancılar arttı..140-150 lerde..ben bagıramıyorum
eşim ve kayınvaldem odamda..
ve yan odalarda dogum yapmıs annler bebeklerı yatıyor..gecenın yarısı...
ebeler sancın olurs bagır korkma..ses gıtmıyor dıyor...
yok ben bagıramadım...takı 7-8 cm açılma olmus..artık bebek kuşumu ıyıce zorluyor..
ay dayanamıyorum..öfluyorum püflüyorum..artık duzenlı nefes almayı falan attım bır kenara..ay ugrasamıyorum...basım dogumla dertte...:)
doktorun arada gelıyor..nasılsın bırseye ıhtıyacın varmı bırsey ıstıyormusun...dıyor
"canınızın saglıgı .dıyorum guluyorum..sonunada dogurmak ıstıyorum daha ne ısteyeyım dıye eklıyorum"
bu arada cevapp verırken sancımın geçmesını beklıyorum..yoksa nefesımı tutmusum sancımdan..cevap vereyım dıye doktorda sancımın gecmesını beklıyor....
gulup çıktı adam ne etsınnn...
saat gece 3 oldugunda ben artık dayanamıyorum..bazen ayakta yuruıyorum..bazen lavabonun kenarlarına tutunup kendımı sıkıyorum...ama bagırcak kadar degılım halen çok sukur...
dayanma gucum varr
ebe son kontrolumu yapıp dogumhaneye gıdıyoruz dıyoro...:)
tekerleklı sandalyen gelınce kuruldum ıçıne ..ohh keyfını çıkarayım ..."sür dedim dogumhaneye..dogurasım varr"
çıktım dogum sandalyesıne..ebe baktı..daha var doguma...
ıkınma gelınce ıkın...
dedım bana ılk dogumda gelmedı ıkınma hıssı...bundada gelmez....
yok dıyor gelır..
tamam apla dedım :)
sonra ebe kuşum başladı masaja...
dıger ebe karnıma masaj...allahhhhh karnıma masaj yapınca aşırı sacıya neden oluyor...
sancılarımı masajla arttırdılarmı....
nefes alacak fırsat yok....
nolur dıyorum az nefes alayım..yapmayın etmeyınn...
onlar ıkın dıyor...
1 saat ıkındım..masajj yaptılar vs...
ayyy dedım abla ben dogamıycam galıba...
dogumhane kahkahalara boguluyor...
"kız nıye doguramıycan.dogurursun dogursunn""
habıre kahkaha atıyorlar halıme...
bende mutluyum aralarında...
hiç uzmedıler benııı
bebegın bası gorundu sıyah sacları var dıyor ebe...
az kaldı ıkınnnnnnnnn
ıkınıyorum olmuyorrrrrrrrrrrrrrrrr
artık bebegın boynunda kordondan suphelendı ebe..
ama doktor saatler once ozellıkle ultrasonda baktı..kordon yokk
ıkınıyorum yokkk
zorluyorum yokkkk
bebek ırı ımışşş...benım çatımda cok genıs degılmısss...
neyse bebek gelmeye basladı..
ılk oglumda bır ıkınmada cıkmıstı sıpam...bunda ıkına ıkına zor çıkardım...3,620 gram ,52cm..
ama herseyını gordummm
gobegının kesılmesını...plasentasını...
yanımda temızledıler..
gıydırdıler...
aşıları yapıldı..aglarken yanagıma degdırdı yanagını ebe..sustu kuşummm...
ıçte 3 dıkış...
dişta 7 dıkışş...
dıkışler atılırken hiç canım yanmadı...
ben dogurdumya dıkış acısı vızzz gelırdı....hersey artık vızz gelırdııı :)
benım dogum hıkayemde bu ...
Evet sonunda fırsatını bulup bende yazıyorum hikayemizi...
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.Sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.Artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.Vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.Ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.Artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik Allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım DURUYLA bizim hikayemiz.
harikaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Evet sonunda fırsatını bulup bende yazıyorum hikayemizi...
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.Sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.Artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.Vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.Ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.Artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik Allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım DURUYLA bizim hikayemiz.
Evet sonunda fırsatını bulup bende yazıyorum hikayemizi...
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.Sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.Artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.Vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.Ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.Artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik Allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım DURUYLA bizim hikayemiz.
canım allah analı babalı büyütsün inşallah ya benim kafama takıldı acaba hem epidural hemde genel anestezi mi yaptılar çünkü beline iğne vurmuşlar sonrada dikişleri dikerkende uyuttular dedin deneden acaba sorun mu oldu?
evet sonunda fırsatını bulup bende yazıyorum hikayemizi...
Doğum tarihimiz belli olmuştu artık 18.01.2011 kızım ters durduğu için mecburen sezeryan olucaktım.
Günler bir türlü geçmek bilmiyordu benim için.kendime iş çıkartıp duruyordum zaman çabuk geçsin diye.
Derken büyük gün geldi çattı.eşimde bnde o kadar heyecanlıydıkki bebeğimize kavuşmamıza artık sadece saatler kalmıştı.o gece iki kişi olarak yattığımız son geceydi,birbirimize sarılarak uyuduk.sabah saat 5:30 du kalktığımda uyuyamamıştım heyecandan boş boş oturdum durdum. Daha sonra ılık bi duş alıp,saçımı fönledim ve eşimi uyandırdım.artık saat 7:30 du evden çıkma vakti gelmişti.yolda giderken ikimizde hiç konuşmadık sessiz sessiz gittik hastaneye.vardığımızda hastanedekiler bizi bekliyolardı hemen odamıza çıktık.bi kaç soru vs den sonra önlüğümü getirdiler,damar yolumu açtılar.9 ay boyunca geçmek bilmeyen günlerden sonra zman su gibi akıp geçiyodu herşey o kadar çabuk ilerliyoduki içimi heyecandan çok korku kaplamaya başladı.
Sonra bi baktım sedyeyi getirdiler artık gitme vakti gelmişti kendimi daha fazla tutamadım ve başladım ağlamaya annemi,babamı ve en son ağlaya ağlaya eşimi öptüm ve ayrıldım onlardan.ameliyathaneye geldiğimizde buz gibiydi herkes benle konuşuyor moral vermeye çalışıyolar,anestezi doktoru belimden iğneyi yaparken doktorumda elimi tutup bak burcu canın yanarsa sende bana vur tamammı diyip beni güldürmeye çalışıyodu.ama ben robot gibiydim karşılık vermiyodum.
Sonra beni masaya yatırdılar belimden aşağısını hissetmiyodum yani dokunduklarını hissediyorum ama acı hissetmiyodum.önümü kapattılar yeşil bi önlükle.artık anlamıştım başladıklarına bana soru soruyolar bi yandan bebeğinin ismini ne koyucaksın diye bende onlara kesmeye başladınız demi ondan beni konuşturuyosunuz oyalanayım diye dedim hepsi birden güldüler bana tabi sonra bnde kendi halime güldüm.
Sonra doktorumun çok az kaldı burcu sabret demesiyle karnımda şiddetli bi acı hissetmem bir oldu.canından can gitmek buymuş demekki.
Veeeeee bi ağlama sesi bebeğim doğmuştu artık nasıl tatlıydı hemen öptüm, kokladım ve götürdüler bebeğimi o aradada beni uyutmuşlar dikiş atarken.uyandığımda ayılma odasındaydım kurduğum ilk cümle bebeğim nerde demek oldu.merak etme çok sağlıklı ve tatlı bi bebek odana çıkardılar şimdi sende gitceksin yanına dediler.sonra sedyeyle odama götürdüler.
Odada annem,babam ve kucağında bebeğimizle eşim karşıladılar beni sulugöz ben tekrar başladım ağlamaya.kucağıma aldım,emzirdim o kadarr güzel bir duyguymuşki annelik allah herkese nasip etsin inşallah...
Evet işte kızlar buda kızım duruyla bizim hikayemiz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?