açelya canım çok haklısın.ben çocuk tan çok yalnızliktan sıkıldım.herkesin bir ailesi var gidiyor geliyor ben ise yalnızım.bebeğin olmamasıda sıkıyor üzüyor beni.ama belkide bu imtihanım sabretmem gerekirken üzülüyorum.kuluz işte aciziz belkide bu bizim için hayırlı.rabbim bilir ona sığınıyorum.herşeyin hayırlısını diliyorum.bazen kendimi çok kimsesiz hissediyorum sanki ölsem kimse yok sahip çıkmaz gibi.acaba psikolojimmi bozuk bilemiyorum nadir geliyor bana bu sıkıntı ama bu bile beni çok üzüyor.kendimi şükürsüz kanaatsizmişim isyan ediyormuşum gibi hissediyorum ama isyan değil çaresizlik.rabbimden gelen herşeye şükür.dünkü psikolojiyi inşallah birdaha yaşamam.çünkü beni çok etkiledi.