Cumartesi bahsettiğim evi tuttuk, Bu hafta tadilatı bitecek haftaya temizlik işine girişeceğiz.. Sonra da eşyalar gidecek, nişanlımın ailesi çeyiz çıkartmaya, ev yerleştirmeye falan gelmeyeceği için Çeyizimi bekletmeye gerek kalmıyor sizin gibi artık aldığımı da direk evime götürürüm...
Evimiz olduğuna bile sevinemiyorum, iyi ki uzaktalar yanımda olsalar kimbilr nasıl katlanırdım tüm olanlara.. Beni düşünmüyorlar el kızım sonuçta da oğlunu da mı düşünmüyorlar anlamıyorum..
Nianlımdan para istiyor geçen görümcem sepet alacakmış nikah şekeri yapacakmış salonda dağıtmaya
oldu olacak davetiyeyi de o seçsin bastırsın.. Çıldırdım
Sonra düğünden2-3 gün önce geleceklermiş 2 görümcem 4 çocuk İstanbulu gezmeye, nasılsa artık kardeşlerinin evi varmış.. Bu kadar terbiyesizilik olur mu gelip bir işin ucundan tutmadılar, oyalayıp durdular bizi her iş bitecek gelin evi hazır olacak bunlarda gezmeye gelip gelinden önce evde kalacaklar..
Çok sinirlendim nişanlım arada kalmasın diye ona yansıtmamaya çalışıyordum hep ama bu sefer tutamadım.. Saydım döktüm içimdekileri.. Tabi bana hak verdi ama ben sessiz kaldıkça öyle devam eder Kavga edecekseniz adabınla et kavganı onlarda senin sınırlarını geçmemeyi öğrensinler dedi.. Sürekli ben seni kollayamam dedi
Aslında haklı birini görüyorsa üçününü görmüyo.. Bende karar verdim onlarla birlikte bulunmamaya Aradım görümcemi dün akşam dedim ben nikah şekeri falan istemiyorum, orda kına da yapmıyacam düğünden önceki gün gelir dinlenirim başka bişeyle uğraşmam.. Sizde önce gelecekmişsiiniz ben o zaman memleketimde olucam sizi ağırlayamam.. Gelmeyin dedim..
Düşünüyorum beni onlar bu hale getirdiler.. Nolurdu beni gelinleri yerine koysalarda benim ablam olsalardı..
Ayyy ne çok yazmışım bu üç gün durup durup ağladım hazmedemedim tüm eski yaşananlarla beraber üstüme geldi herşey..