cnm çok haklısın valla ama sana helal olsun sevdiğinin yanında olmuşsunonlar kendileri kaybetmiş her zaman onların seçtiği hayatı yaşamak zorunda değil kimse
benim de annem eşimle evlenmemi hiiç istemedi sanki daha iyisiini bulacakmış gibi:))) haala birbirlerini sevmezler arada kalmak da çok kötü bişey ama ben eşimden asla vazgeçmem kendi ailem her zaman ilk sıradadır bir anne olarak onun benim mutlu olmamı istemesi lazım gelirken geçen sene hamile kaldığımda sevinçle anneme haber vereyim dedim bana hiç sevinmedim kızım açıkçası demez mi zaten akabinde bebeğimi kaybettim şimdi çok sevinmiş gibi yapıyor amaa geçtiii artık ben soğudum çok onlardannn anne babadırr saygılı olmak yeterli sevmek zorunda değiliz ne yapalım
canım ben hiçbir zaman arada kalıyormuş gibi hissetmedim kendimi çünkü eşim ve ben 1 kişiydik ve diğerleri vardı, halada böyleyiz...
annem hamile olduğumu benden öğrenmedi, babaannem veya anneannem söyledi galiba ve telefonlarına cevap vermediğimden sanki komşusunun hamileliğini tebrik eder gibi soğuk bir msj ile yetinmişti, sonrada diyorki ben duygularımı ifade edemiyorum yok öyle şey yazı öyle birşeyki , burada kimse kimseyi tanımıyor ama destek amaçlı birbirimize yazdığımız yazılardaki duygu diğerine geçiyor birde sen benim annemsin...
babamı hiç konuşmuyorum, hiç temas yok ne eşim ne benle, ama halamların dediğine göre çok mutlu olmuş torun geliyor diye helede babam kız bebek hastasıdır benimde kızım olacak, can acıma sırası onlarda artık, benim canım yeterince acıdı...