günaydın pnr'm
girdim canım orda da emin olamadılar benimkini bacaklar kapalı hep yada sırtı dönük göstermiyor
hayırlı olsun canım yani kaç haftalık doğuracaksın allah sağlık versin inşallahgünaydın canım naber nasılsın? son 4 gün lollyy ya geliyo oğluşum inş. çok heycanlıyım hemen arkamdan sen de ge bekliyorum:)
Günaydınlar
çok geçmiş olsun canım allah acil şifa versin ama bildigim kadarıyla hamılelıkten oturu karaciger enzimleri yukselıyor inş hamılelıkten sonra normale iner degerlerin tatlım ya benımde enzimler bozuk cıktı bu arada diyet yapıyorum
nazarım yerim seni korkma hiç bebegim inş hersey cok guzel olacak sen en son epidurel sezeryana karar verdin demi ? merak etme tam uyuşmadan kimse sana dokunmaz cnm bnm onlar test ediyorlar işleme başlamadan once hayırlı dogumlar diliyorum tatlım
oh oh maşallah bebegine canım allah analı babalı buyutsun
:26: canım başka bi doktora gitsen .. bu arada beni gorende karnım icin erkek karnı gibi dıyor ama benım de kız tatlım
annelik gerçekten fedakarlık demek şimdi doğum yaşlaştıkça bebeğimiizin sağlığını düşünüyoruz inşallah sağlıkla alalım kucağımıza diyoruz bizim canımız düşügeldi nmüyoruz bile.9 ay geçti işte herkes bir bir dünyaya getiriyo.allahım bütün bebekleri korusun doğum anında bütün melekler yardımcımız olacak eminim
hayırlı olsun canım yani kaç haftalık doğuracaksın allah sağlık versin inşallah
sağol canım... benim 32 haftalıktan itibaren sancılarım başladı canım ilaçla serumla durdurdular bebğimi ilacı bırakınca sancım da başlıyor o yüzden fazla beklemicez tam 37 de alıcaklar bebeğimi...[/QUOTE
zaten 35ten sonra her yeri gelişiyo ne güzel az kaldı geişine
sağol canım... benim 32 haftalıktan itibaren sancılarım başladı canım ilaçla serumla durdurdular bebğimi ilacı bırakınca sancım da başlıyor o yüzden fazla beklemicez tam 37 de alıcaklar bebeğimi...[/QUOTE
zaten 35ten sonra her yeri gelişiyo ne güzel az kaldı geişine
evet canım senin belli mi?
4 mart akşamı yemekte söylemek ayıp kurufasule vardı. onu yedikten biraz sonra hafif hafif sancım başladı. ama ben tabi gaz sancısı sanıyorum.böyle bi büyük tuvalete çıksam rahatlayacam gibi. bi yandan ishalim de ama tuvalete çıkamıyorum nedense sonra saatler ilerledikçe sancılarım daha sık ve daha şiddetli olmaya başladı. saat 1 e kadar bekledim ha geçti ha ggeçecek diye. doğumdan ölesiye korktuğum için doğum sancısı ihtimalini düşünmüyodum. ta ki tuvalette kan geldiğini görene kadar. saat 1 buçuk gibi hastaneye gittik artık ve ben doğum sandalyesine çıktım. ebelerden biri geldi bi baktıı açıklık ve silinme tam dedi. o an kalbim duracak sandım. bana sancın geldikçe ıkın dedi. ama benim o an korkudan sancı mancı kalmadı bekliyorum öyle masada. bi yandan ağlıyorum. bi yandan dua ediyorum Allahım sen bebeğimi ve beni kurtar diye dua ediyorum. ebelere dedim ki "ama benim sadece sancım var çok az da kanamam. suyum bile gelmedi nasıl doğum bu?" o da dedi Allahın sevgili kulusun demekki. sonra ebelerden yine biri suyumu patlattı ve sancım geldikçe ıkınmaya başladım. ıkındıkça canım deli gibi yanıyodu ve ben de ıkınmayı bırakıyodum. hemşire dedi ki ıkınmayı bırakınca bebek geri kaçıyo yapma dedi. tekrar canımı dişime takıp ıkındım ve ebenin bebeğin başını çektiğini gördüm. o hırsla bi daha bi ıkındım bebeği nerdeyse düşürüyodu ebe :) nitekim benimkisi hızlı ve kolay bi doğum olmuştu. 1 buçukta çıktığım o sandalyede saat 2:20 de bebeğimi doğurdum. 2000 gr ve 42 cm olarak 5 mart gecesi dünyaya geldi bebeğim. asıl korktuğum bebeğin eşi ise hemen düştü. 3-4 dikişim var. buraya kadar herr şey iyiydi ama bebeğimi sabah saat 8-9 a kadar göremedim küveze aldılar. sonra 9 gibi çağırdılar bunu emzirecen diye. ben de ne süt var ne nasıl emzirileceğini bilmiyorum. bu arada el kadar minik bişeyi de görünce dedim ben yapamam onu nasıl alacam kucağıma o çok küçük dedim. alıp verdi hemşireler kucağıma. emzirmeye çalıştım ama meğer bizimkisi emmiyomuş ki ben öyle sanıyomuşum. ilk bebek yaa tecrübesizlik diz boyu :) sonra mama verdik onu da sevmedi paşam kustu. derken kaçınılmaz son sarılık oldu ve 8 gün küvezde kalmak zorunda kaldı oğlum. 2000 gr oldu 1830 gr. şimdi hala çok küçük olduğu için ememiyo ben de biberona sağıp veriyorum. içine de eoprotin diye anne sütünü geliştirici bi mama var onu katıyorum. şunu söyleyim ki doğum ve doğumun verdiği o acı onu görünce uçuuupp gidiyo. ve bu şey dünyanın en inanılmaz duygusu.. Allah hepinizi kurtarsın ve benim doğum sonrası yaşadıklarımı size yaşatmasın. yarın oğlumun kontrolü var umuyorum ki biraz olsun kilo almış olur. 34 haftalıkken dünyaya geldi kuzum benim.
evet çok kotu ya bulantı kusma bide bulantı falan olunca karacigerden de suphelenebiliyor dr bu haftalarda veya gebelik zehirlenmesi allah korusunben 35 haftama gircem çok kötüydü ama hemen bebiş geldi aklıma o da beni kusturduktan sonra rahatladı:))oynamaya başladı
kesinlikle dnzannelik gerçekten fedakarlık demek şimdi doğum yaşlaştıkça bebeğimiizin sağlığını düşünüyoruz inşallah sağlıkla alalım kucağımıza diyoruz bizim canımız düşügeldi nmüyoruz bile.9 ay geçti işte herkes bir bir dünyaya getiriyo.allahım bütün bebekleri korusun doğum anında bütün melekler yardımcımız olacak eminim
iyim canım bnm sen nasılsın mucucucux Dgünaydın canım naber nasılsın? son 4 gün lollyy ya geliyo oğluşum inş. çok heycanlıyım hemen arkamdan sen de ge bekliyorum:)
sagol canım bnm evet onlara aman bişi olmasın zaten hersey onlar icinsanada çok geçmiş olsun canım . ya ben kendimden geçtim bebeğe bi şey olmasında
4 mart akşamı yemekte söylemek ayıp kurufasule vardı. onu yedikten biraz sonra hafif hafif sancım başladı. ama ben tabi gaz sancısı sanıyorum.böyle bi büyük tuvalete çıksam rahatlayacam gibi. bi yandan ishalim de ama tuvalete çıkamıyorum nedense sonra saatler ilerledikçe sancılarım daha sık ve daha şiddetli olmaya başladı. saat 1 e kadar bekledim ha geçti ha ggeçecek diye. doğumdan ölesiye korktuğum için doğum sancısı ihtimalini düşünmüyodum. ta ki tuvalette kan geldiğini görene kadar. saat 1 buçuk gibi hastaneye gittik artık ve ben doğum sandalyesine çıktım. ebelerden biri geldi bi baktıı açıklık ve silinme tam dedi. o an kalbim duracak sandım. bana sancın geldikçe ıkın dedi. ama benim o an korkudan sancı mancı kalmadı bekliyorum öyle masada. bi yandan ağlıyorum. bi yandan dua ediyorum Allahım sen bebeğimi ve beni kurtar diye dua ediyorum. ebelere dedim ki "ama benim sadece sancım var çok az da kanamam. suyum bile gelmedi nasıl doğum bu?" o da dedi Allahın sevgili kulusun demekki. sonra ebelerden yine biri suyumu patlattı ve sancım geldikçe ıkınmaya başladım. ıkındıkça canım deli gibi yanıyodu ve ben de ıkınmayı bırakıyodum. hemşire dedi ki ıkınmayı bırakınca bebek geri kaçıyo yapma dedi. tekrar canımı dişime takıp ıkındım ve ebenin bebeğin başını çektiğini gördüm. o hırsla bi daha bi ıkındım bebeği nerdeyse düşürüyodu ebe :) nitekim benimkisi hızlı ve kolay bi doğum olmuştu. 1 buçukta çıktığım o sandalyede saat 2:20 de bebeğimi doğurdum. 2000 gr ve 42 cm olarak 5 mart gecesi dünyaya geldi bebeğim. asıl korktuğum bebeğin eşi ise hemen düştü. 3-4 dikişim var. buraya kadar herr şey iyiydi ama bebeğimi sabah saat 8-9 a kadar göremedim küveze aldılar. sonra 9 gibi çağırdılar bunu emzirecen diye. ben de ne süt var ne nasıl emzirileceğini bilmiyorum. bu arada el kadar minik bişeyi de görünce dedim ben yapamam onu nasıl alacam kucağıma o çok küçük dedim. alıp verdi hemşireler kucağıma. emzirmeye çalıştım ama meğer bizimkisi emmiyomuş ki ben öyle sanıyomuşum. ilk bebek yaa tecrübesizlik diz boyu :) sonra mama verdik onu da sevmedi paşam kustu. derken kaçınılmaz son sarılık oldu ve 8 gün küvezde kalmak zorunda kaldı oğlum. 2000 gr oldu 1830 gr. şimdi hala çok küçük olduğu için ememiyo ben de biberona sağıp veriyorum. içine de eoprotin diye anne sütünü geliştirici bi mama var onu katıyorum. şunu söyleyim ki doğum ve doğumun verdiği o acı onu görünce uçuuupp gidiyo. ve bu şey dünyanın en inanılmaz duygusu.. Allah hepinizi kurtarsın ve benim doğum sonrası yaşadıklarımı size yaşatmasın. yarın oğlumun kontrolü var umuyorum ki biraz olsun kilo almış olur. 34 haftalıkken dünyaya geldi kuzum benim.
benim daha 35 haftasında kg vs.önemli değil sağlıkla alalım da ama çok hyecan verici bi duygu bi bebeği doğurmakevet canım senin belli mi?
benim daha 35 haftasında kg vs.önemli değil sağlıkla alalım da ama çok hyecan verici bi duygu bi bebeği doğurmak
Allah en hayırlısı zamanda bebeğini kucağına almayı nasip etsin canım... hepimize de...
evet çok kotu ya bulantı kusma bide bulantı falan olunca karacigerden de suphelenebiliyor dr bu haftalarda veya gebelik zehirlenmesi allah korusun
kesinlikle dnzbak şimdi dusundum de mesela sezryan olucam daha kendım icin aman sapa saglam cıkayım gibi bi cumle kıurmadım sureklı bebek saglıklı dogsun hayret bi durum valla
iyim canım bnm sen nasılsın mucucucux D: canım vlla senınle birlikte bende heycanlanıyorum dogumda neler olacak neler hissediceksin dogum sonrası bebegi gorunce gercekten cok heycan verici yaaa
sagol canım bnm evet onlara aman bişi olmasın zaten hersey onlar icin
canım bnm gozun aydın allah analı babalı buyutsun inş cabucacık toplar kendını bebegın tosun gibi olur allah bizede nasip etsin o gunleri gormeyi
Selam kizlar bugun iki gundur sancliyim ve kasintiliym dye kntrole gttm sanclarm ckti hssediyorum cogunu zaten, bebegm de kanala girmis 2 cm aclmsiz, dogum başlamis, haberim yok, yarin spinal ile dogumum var dualarnizi eksik etmeyin, telden yaziyorum, 3850 yi gectigi icin riske atamam boyuda cok uzun diyor, gorenlerde hep ikiz diyor zati, haftayaydi ama artik yarn bugun alckti yemek yemstim, olmaz dedi, sanci cekmem iyiymis bebegimin cgerleri gelisimini ve sut gelmesini sagliyomus bu gece de cekcem suyum gelirmis bugece buyuk ihtimal hepinizi öpuyorüm saglikli hayirli bi sekilde kolarima almayi nasip etsin insallah, dua edin cok korkuyorum cunku
4 mart akşamı yemekte söylemek ayıp kurufasule vardı. onu yedikten biraz sonra hafif hafif sancım başladı. ama ben tabi gaz sancısı sanıyorum.böyle bi büyük tuvalete çıksam rahatlayacam gibi. bi yandan ishalim de ama tuvalete çıkamıyorum nedense sonra saatler ilerledikçe sancılarım daha sık ve daha şiddetli olmaya başladı. saat 1 e kadar bekledim ha geçti ha ggeçecek diye. doğumdan ölesiye korktuğum için doğum sancısı ihtimalini düşünmüyodum. ta ki tuvalette kan geldiğini görene kadar. saat 1 buçuk gibi hastaneye gittik artık ve ben doğum sandalyesine çıktım. ebelerden biri geldi bi baktıı açıklık ve silinme tam dedi. o an kalbim duracak sandım. bana sancın geldikçe ıkın dedi. ama benim o an korkudan sancı mancı kalmadı bekliyorum öyle masada. bi yandan ağlıyorum. bi yandan dua ediyorum Allahım sen bebeğimi ve beni kurtar diye dua ediyorum. ebelere dedim ki "ama benim sadece sancım var çok az da kanamam. suyum bile gelmedi nasıl doğum bu?" o da dedi Allahın sevgili kulusun demekki. sonra ebelerden yine biri suyumu patlattı ve sancım geldikçe ıkınmaya başladım. ıkındıkça canım deli gibi yanıyodu ve ben de ıkınmayı bırakıyodum. hemşire dedi ki ıkınmayı bırakınca bebek geri kaçıyo yapma dedi. tekrar canımı dişime takıp ıkındım ve ebenin bebeğin başını çektiğini gördüm. o hırsla bi daha bi ıkındım bebeği nerdeyse düşürüyodu ebe :) nitekim benimkisi hızlı ve kolay bi doğum olmuştu. 1 buçukta çıktığım o sandalyede saat 2:20 de bebeğimi doğurdum. 2000 gr ve 42 cm olarak 5 mart gecesi dünyaya geldi bebeğim. asıl korktuğum bebeğin eşi ise hemen düştü. 3-4 dikişim var. buraya kadar herr şey iyiydi ama bebeğimi sabah saat 8-9 a kadar göremedim küveze aldılar. sonra 9 gibi çağırdılar bunu emzirecen diye. ben de ne süt var ne nasıl emzirileceğini bilmiyorum. bu arada el kadar minik bişeyi de görünce dedim ben yapamam onu nasıl alacam kucağıma o çok küçük dedim. alıp verdi hemşireler kucağıma. emzirmeye çalıştım ama meğer bizimkisi emmiyomuş ki ben öyle sanıyomuşum. ilk bebek yaa tecrübesizlik diz boyu :) sonra mama verdik onu da sevmedi paşam kustu. derken kaçınılmaz son sarılık oldu ve 8 gün küvezde kalmak zorunda kaldı oğlum. 2000 gr oldu 1830 gr. şimdi hala çok küçük olduğu için ememiyo ben de biberona sağıp veriyorum. içine de eoprotin diye anne sütünü geliştirici bi mama var onu katıyorum. şunu söyleyim ki doğum ve doğumun verdiği o acı onu görünce uçuuupp gidiyo. ve bu şey dünyanın en inanılmaz duygusu.. Allah hepinizi kurtarsın ve benim doğum sonrası yaşadıklarımı size yaşatmasın. yarın oğlumun kontrolü var umuyorum ki biraz olsun kilo almış olur. 34 haftalıkken dünyaya geldi kuzum benim.
4 mart akşamı yemekte söylemek ayıp kurufasule vardı. onu yedikten biraz sonra hafif hafif sancım başladı. ama ben tabi gaz sancısı sanıyorum.böyle bi büyük tuvalete çıksam rahatlayacam gibi. bi yandan ishalim de ama tuvalete çıkamıyorum nedense sonra saatler ilerledikçe sancılarım daha sık ve daha şiddetli olmaya başladı. saat 1 e kadar bekledim ha geçti ha ggeçecek diye. doğumdan ölesiye korktuğum için doğum sancısı ihtimalini düşünmüyodum. ta ki tuvalette kan geldiğini görene kadar. saat 1 buçuk gibi hastaneye gittik artık ve ben doğum sandalyesine çıktım. ebelerden biri geldi bi baktıı açıklık ve silinme tam dedi. o an kalbim duracak sandım. bana sancın geldikçe ıkın dedi. ama benim o an korkudan sancı mancı kalmadı bekliyorum öyle masada. bi yandan ağlıyorum. bi yandan dua ediyorum Allahım sen bebeğimi ve beni kurtar diye dua ediyorum. ebelere dedim ki "ama benim sadece sancım var çok az da kanamam. suyum bile gelmedi nasıl doğum bu?" o da dedi Allahın sevgili kulusun demekki. sonra ebelerden yine biri suyumu patlattı ve sancım geldikçe ıkınmaya başladım. ıkındıkça canım deli gibi yanıyodu ve ben de ıkınmayı bırakıyodum. hemşire dedi ki ıkınmayı bırakınca bebek geri kaçıyo yapma dedi. tekrar canımı dişime takıp ıkındım ve ebenin bebeğin başını çektiğini gördüm. o hırsla bi daha bi ıkındım bebeği nerdeyse düşürüyodu ebe :) nitekim benimkisi hızlı ve kolay bi doğum olmuştu. 1 buçukta çıktığım o sandalyede saat 2:20 de bebeğimi doğurdum. 2000 gr ve 42 cm olarak 5 mart gecesi dünyaya geldi bebeğim. asıl korktuğum bebeğin eşi ise hemen düştü. 3-4 dikişim var. buraya kadar herr şey iyiydi ama bebeğimi sabah saat 8-9 a kadar göremedim küveze aldılar. sonra 9 gibi çağırdılar bunu emzirecen diye. ben de ne süt var ne nasıl emzirileceğini bilmiyorum. bu arada el kadar minik bişeyi de görünce dedim ben yapamam onu nasıl alacam kucağıma o çok küçük dedim. alıp verdi hemşireler kucağıma. emzirmeye çalıştım ama meğer bizimkisi emmiyomuş ki ben öyle sanıyomuşum. ilk bebek yaa tecrübesizlik diz boyu :) sonra mama verdik onu da sevmedi paşam kustu. derken kaçınılmaz son sarılık oldu ve 8 gün küvezde kalmak zorunda kaldı oğlum. 2000 gr oldu 1830 gr. şimdi hala çok küçük olduğu için ememiyo ben de biberona sağıp veriyorum. içine de eoprotin diye anne sütünü geliştirici bi mama var onu katıyorum. şunu söyleyim ki doğum ve doğumun verdiği o acı onu görünce uçuuupp gidiyo. ve bu şey dünyanın en inanılmaz duygusu.. Allah hepinizi kurtarsın ve benim doğum sonrası yaşadıklarımı size yaşatmasın. yarın oğlumun kontrolü var umuyorum ki biraz olsun kilo almış olur. 34 haftalıkken dünyaya geldi kuzum benim.
4 mart akşamı yemekte söylemek ayıp kurufasule vardı. onu yedikten biraz sonra hafif hafif sancım başladı. ama ben tabi gaz sancısı sanıyorum.böyle bi büyük tuvalete çıksam rahatlayacam gibi. bi yandan ishalim de ama tuvalete çıkamıyorum nedense sonra saatler ilerledikçe sancılarım daha sık ve daha şiddetli olmaya başladı. saat 1 e kadar bekledim ha geçti ha ggeçecek diye. doğumdan ölesiye korktuğum için doğum sancısı ihtimalini düşünmüyodum. ta ki tuvalette kan geldiğini görene kadar. saat 1 buçuk gibi hastaneye gittik artık ve ben doğum sandalyesine çıktım. ebelerden biri geldi bi baktıı açıklık ve silinme tam dedi. o an kalbim duracak sandım. bana sancın geldikçe ıkın dedi. ama benim o an korkudan sancı mancı kalmadı bekliyorum öyle masada. bi yandan ağlıyorum. bi yandan dua ediyorum Allahım sen bebeğimi ve beni kurtar diye dua ediyorum. ebelere dedim ki "ama benim sadece sancım var çok az da kanamam. suyum bile gelmedi nasıl doğum bu?" o da dedi Allahın sevgili kulusun demekki. sonra ebelerden yine biri suyumu patlattı ve sancım geldikçe ıkınmaya başladım. ıkındıkça canım deli gibi yanıyodu ve ben de ıkınmayı bırakıyodum. hemşire dedi ki ıkınmayı bırakınca bebek geri kaçıyo yapma dedi. tekrar canımı dişime takıp ıkındım ve ebenin bebeğin başını çektiğini gördüm. o hırsla bi daha bi ıkındım bebeği nerdeyse düşürüyodu ebe :) nitekim benimkisi hızlı ve kolay bi doğum olmuştu. 1 buçukta çıktığım o sandalyede saat 2:20 de bebeğimi doğurdum. 2000 gr ve 42 cm olarak 5 mart gecesi dünyaya geldi bebeğim. asıl korktuğum bebeğin eşi ise hemen düştü. 3-4 dikişim var. buraya kadar herr şey iyiydi ama bebeğimi sabah saat 8-9 a kadar göremedim küveze aldılar. sonra 9 gibi çağırdılar bunu emzirecen diye. ben de ne süt var ne nasıl emzirileceğini bilmiyorum. bu arada el kadar minik bişeyi de görünce dedim ben yapamam onu nasıl alacam kucağıma o çok küçük dedim. alıp verdi hemşireler kucağıma. emzirmeye çalıştım ama meğer bizimkisi emmiyomuş ki ben öyle sanıyomuşum. ilk bebek yaa tecrübesizlik diz boyu :) sonra mama verdik onu da sevmedi paşam kustu. derken kaçınılmaz son sarılık oldu ve 8 gün küvezde kalmak zorunda kaldı oğlum. 2000 gr oldu 1830 gr. şimdi hala çok küçük olduğu için ememiyo ben de biberona sağıp veriyorum. içine de eoprotin diye anne sütünü geliştirici bi mama var onu katıyorum. şunu söyleyim ki doğum ve doğumun verdiği o acı onu görünce uçuuupp gidiyo. ve bu şey dünyanın en inanılmaz duygusu.. Allah hepinizi kurtarsın ve benim doğum sonrası yaşadıklarımı size yaşatmasın. yarın oğlumun kontrolü var umuyorum ki biraz olsun kilo almış olur. 34 haftalıkken dünyaya geldi kuzum benim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?