Hayatın kime ne zaman ne getireceği belli olmuyor işte,bende senin yolunda emin adımlarla ilerlerken genlerime işleyen "evlenmelisin" komutuna çok direnemedim ve ilkel içgüdülerimle evleniverdim.tek güzel yanı eşim çooooooooooook iyi biri.iyiki onunla evlenmişim.herkes evlenecek yada çocuk doğuracak diye bişey yok ki!!!!biz 7 yıllık evliyiz ve 2 düşük oldu,ilk zamanlardada infertilite teşhisi konuldu hatta.bu hamileliğimdende çok umutlu değildik,5 ay hiç moda girmedik bile,sonra bir baktık göbek çıkmaya başladı,biraz gaza geldik işte.benim genotipimde temizlik ve yemek tanımlı değil mesela,hiç sevmem.yemek yemeyide sevmem.zaten baştan beri 8 kilo ancak alabildim.eşim benden daha titizdir hatta.ben bol bol çalışayım gece yarılarına kadar,akademik kariyerde yapayım çalışırken,eve gelince açayım 2 bira,yakayım sigaramı,zakkum,düş sokağı sakinleri,gripin,cem adrian,Bülent ortaçgil,bazı modumda müzeyyen senar'ın meyhane şarkılarını açıp dinleyen bir tipim.hala daha kocamında benimde kafa dalar gider,şimdi el kadar bebeyle ne nane yiyicez biz diye.....ama bu bir bayrak yarışı,anamız babamız bize devretti bayrağı,biz de kısmetse kendi evlatlarımıza.benim bu dünyada bırakabileceğim maddi bişeyim yok,olacağınıda zannetmiyorum.ne okul ne cami ne yurt yaptırabilirim insanlara faydalı bişeyler bırakmak için.yalnızca düzgün,iyi yetişmiş,onurlu,gururlu ve hayırlı bir evlat yetiştirebilirim diye düşünüyorum ki inşallah Rabbim şaşırtmaz ve yardım eder,bizden geriye o kalır inşallah.şundan eminim ki doğurunca keşke daha önce olsaymış diyeceğiz.tek üzücü tarafıda yaş farkımız biraz fazla olacak.ammaaaaaan be boşver olsun o da!!!biz öyle de yeteriz evlatlarımıza.