Tok açın halinden anlamaz belki ama ben anlarım :) Bu benim ilk bebeğim değil, ilk çocuğumda öyle şeyler yaşadım ki belki de buradaki hemen hemen bütün sorun yaşayan anneleri az çok anlayacak tecrübem oldu. İlk doğumumu ve yaşadıklarımı daha önce birkaç kez yazmıştım, önceden okuyan arkadaşlarım kusura bakmasın, tekrar anlatıcam.
İlk çocuğumu 42 hafta hamilelikten sonra bir devlet hastanesinde 20 saat çırpınmanın sonucunda zorlu bir normal doğumla dünyaya getirdim. İçeride dışarıda bir dolu yırtığım, kesiğim, onlarca dikişim vardı. Yaklaşık 1 saat dikişim sürdü, 3 kez o patladı doktor tekrar dikti. Hastanede refakatçiye izin verilmiyordu ama benim refakatçim vardı, çünkü doğum odasından çıkarken doktor, görevlilere "bunun yanında refaktçi kalsın, yerinden kalkamaz" dedi. Evet kalkamadım, tam 4 ay yanım üzerine oturdum, dik oturamadım. Öyle doğum yaptım ertesi gün ayağa kalktım durumu olmadı bende. Doğumdan sonra emzirmeye geldi sıra, bebeğim göğsümü tutamadı, açlıktan ağladı saatlerce, doktorlara süt yok mama verelim dedik, emzir süt gelecek dedi, bebeğim ememedi süt gelmedi, sonunda şekeri düşmesin diye şekerli su verdiler, sonra 2 kişinin bütün gücüyle sıkmasına rağmen göğsümden süt çıkmayınca mama ver dediler, emzirmeme ve sağmama rağmen 5 gün sütüm gelmedi, geldiğindeyse çok azdı bebeğime yetmiyordu, sürekli ağlıyor diye götürdüğüm doktor bu bebek aç dedi, yeni emzirmeme rağmen. Tekrar mamaya başladık mecburen. hep ilaç niyetine oldu sütüm, hiç artmadı, sonra bebeğim biberondan kolayca gelen mamaya alışıp emmeyi tamamen bıraktı. Sağarak verdim çıkan sütü ama kızım 4 aylık olduğunda tamamen kesildi sütüm. Bu süreçte her mama hazırladığımda kendimi eksik hissettim, bebeğim emmek istemediğinde kendimi reddedilmiş hissettim, sen niye boşsun, ne işe yarıyorsun diye göğsümü dövdüm, saatlerce ağladım. Neden emzirmiyorsun sorularına, emzir gelir baskılarına, mama kolayına geliyor suçlamalarına maruz kaldım. Kızım 2 yaşlarındaydı birgün bebeğini emziren bir kadın gördü, öyle merakla baktı ki... ne yaptıklarını anlayamadı, öyle yanlarında durup onlara baktı o anki üzüntümü anlatamam, yavrum herkesin anne sütünü daha yeni bıraktığı yaştaydı ama anne sütünün ne olduğunu, nasıl olduğunu bile hatırlamıyordu. Şimdi kızım 4 yaşında yemesi, içmesi hep zorla, yeni tatları denemeyen, sevdiği yiyecekleri bile biri ağzına annesi tıkmazsa yemeyen, hazırcı bir çocuk. Sağlığı iyi çok şükür ama ne kilo atıyor ne boy uzuyor.
Mesajından anladığım kadarıyla önceki mesajımla seni kırmış ya da kızdırmışım, böyle bir durum olduysa özür dilerim, çünkü asla yavrusu için çırpınan bir anneyi kırmak istemem. Bebek ememiyorsa ya da emmiyorsa, gerekli tartıyı almıyorsa, emmesine rağmen açsa, biberon da kullanılır mama da verilir. Benim düşmanlığım, sadece anne sütü alarak ayda en az 600 gr alan, açlık belirtisi olmayan bebeklere, şişmanlasın tombul olsun diye verilen mamalara.