2013 Mayıs annleri paylaşım alanı

bebişlerimizin cinsiyeti:)


  • Ankete Katılan
    482
  • Anket Kapalı .
bu kadar kötü bir giriş yapılır mı yeni yıla elimden gelse bu yılı tamamen tarihten silmek isterdim.. ne kadar yorucu herşey ne kadar karmaşık ne kadar zor ve çözümsüz..
 
Selammm kızlarrr güzel birgünden kocaamnnnn merhabaaa :)

nasılsınızzz keyıfler nasıl :)

biz çok iyiyiz çok şükür.pazartesi günü ayrıntılı ultrasyonumuz ıcın gıttık masallah hersey yolunda.
kızımız entresan pozlar vermekten goruntu almayı zorlaayıp doktoru güldürsede :)
sonuda tek tek ıncelenıp temız sonucumuzu alıp kendı doktorumuza gosterıp ayrıldık hastanedenn.
bugun negüzel birgünnn malum iş yok evdeyiz ve piyangodan cıkıncaa kocammlaa mıs gıbı bır gun gecırmenın keyfıne varıyorum arkadaslar.
yenı yıla böylee guzel bır gunle basladık şükürler olsun
rabbim hepimizin yüzünü hepppp kocamannnn güldürsün sevgili anneler sizlerii koccaman öpüyorum
 
bu kadar kötü bir giriş yapılır mı yeni yıla elimden gelse bu yılı tamamen tarihten silmek isterdim.. ne kadar yorucu herşey ne kadar karmaşık ne kadar zor ve çözümsüz..

nalet olsun içimdeki insan sevgisine
niye canım noldu derdin mi var paylaşırsan faydam olucaksa yada sen benimle paylaşmak istersen bilemiyorum
herşey bi an iyi bi an kötü olabilir kötü hislerin seni etkilemesine izin verme
 
kızlar biraz önce tartıldımmm 2.5 kilo almısımmmm vovvv........sasırdım yaaa...hemde 2 hafta içersindeee............
 
yok canım benim bişeyim yok çok şükür idare ediyoz
oturuyoz evde kocişle aynen geç kalktık kafaltıyı geç yaptık sepet beşiklere baktık netten filn faln
dsde dicektin heralde

tel boyle oyunlar yapabılıyorrr yalnıs okumacaaa :)


yaaa sen dee benım gıbı keyıflerdesın deseenee cok sevındım oh mısss sepet besıkler cok guzel ama kısa sure oluncaa ınsan dusunuyr sen onlardanmı alıcaksın
 
Toplamda o kdr aldın cnm şimdi kaç kilosun peki:) çok mu yedin acaba bu iki hafta

canım 72 kilo ile hamile kaldım 18 haftalık oluncaya kadar hiç kilo almadım lakinnn suan 20 haftalık hamileyim simdiiiii 74.5 gösteriyorrr..karnım bile cıkmadıydııı..artık göbişim büyümeye basladı.........cok garibime gittiii...hiç kendimiii bir anda böylee tombişş hissetmemiştim........fazla da yemedim halbukii......:44::44::44:
 
Canım hayırdır ıns cozumu olmayan bırsey degıldır

hiç bir çözümü yok ki hani derler ya ne seninle oluyor ne sensiz öyle birşey.. biraz kafamı topluyayım anlatırım sana.. yorgunluk mu bıkkınlık mı bilmiyorum ama bebeğim ve kendimi en az zararla kurtarmanın yollarını arıyorum faceden anlatcam da eşimle aynı beraber kullanıyoruz o yüzden düzgün cümleleri bulup öyle anlatmam lazım
 
Son düzenleme:

Sen kendını cok uzmeden dusunmeden gecır bu donemı canım ıcımızdekıler buluttan nem kapıyorlar hemen etkılenıyorlar moral lazım bıze netten kafanı dagıtacak bırseylere bakın fılm falan ızle dusunmemeye calıs ya da en guzelı guzel bır dus alıp uyumaya bak
 

evet minik prensesim sabahtan beri oynamadı etkilendiğin farkındayım.. kafamı dağıtacak birşey bulamıyorum kı sürekli aklımı kurcalıyor kendimden vazgeçecem de içimde minik hayata tutunmaya çalışan melek var ona kıyamıyorum
 

Canım sakın yanlıs anlama ama bızım bebekler neyse de senınkı tamamen mucıze ve allahınn bır hedıyesı kendıne ne edersen ette onu dusun allah korusun bırsey olsa omur boyu kendıne gelemezsın haa dıyorsan kendımı hırpalayacam dıye kızın dogsun ondan sonra kendını kaybet suan boyle luksumuz yok polyanacılık oynamak zorundayız
 

elimden geldiğince onun için iyi olmaya çalışıyorum... bebeğim benimle olsun herşeyin üstesinden geleceğim inşallah..
 
darısı bizim basımıza.daha hiçbi tık yokkk benimkiii..kuzu kuzu içerde uslu duruyorr herhallllllllllllll =)))
senin bebis uslu olacak annesi kibar kibar hareket ediyordur annesinin karninda
oh oh canım cok guzel bı duygu dımı bend e gorunce ınanamamıstım annem yandın dıyor cok acar bı bebıs gelıcekmıs
bakalım gorucez :)

benim de esim oyle diyor
bana cekecek cok yaramaz olacak yandin diyor
cidden hareketli oglusum babasi gibi ama eger cok dolasirsam yorulursak o da dinleniyor evde uzandigimda kitap okurken falan hareketli
 
Evliliğimizin 7. ayında 5 haftalık hamile olduğumu öğrendik. Sevinçten havalardaydık hepimiz. Annemin ilk torun heyecanı ilk saniyede kendini belli etmişti yemeği kursağında kalmıştı heyecandan yiyememişti bütün gün :))
Derkeeenn aradan 6 gün geçti benim mide bulantılarımla birlikte o 12 haftalık süreç başladı. Hastahanede yatmalar, serumlar, iğneler, ilaçlar derken 17. haftanın sonunda sağlığıma kavuşmuştum artık.

Hamileliğim boyunca kendimi, zihnimi, beynimi hep normal doğuma hazırladım. Düzenli pilatesimi yaptım, gevşeme ve nefes egzersizleri yaptım, konuyla ilgili bol bol kitap okudum, bol bol araştırma yaptım, bir takım derslere ve seminerlere katıldım, eşime bazı masaj teknikleri öğrettim sancılarım sırasında bana yardımcı olabileceği her türlü şeye hazırladım. Kısacası bu süreçte kendimi de onu da eğittim bomba gibi doğuma hazırlandım. Kafamda bir sürü seneryolar vardı. Benim gecenin bir yarısı sancım tutacaktı, kocamı uyandırcaktım duşa girecektim, eşim bir yandan sancılarımı not edecek bir yandan bana masaj yapacaktı. Ben pilates topumun üstünde gevşeyecektim.
Ya da bi anda suyum gelecekti heyecanla haber verecektim, hemen hastahaneye koşmayacaktık, sancılarımın gelmesini bekleyecektik falan filan. Bir sürü hayal kurup heyecanlanıyordum:)). Hiçbiri olmadı

Herşey güzel ve normal bir şekilde ilerliyordu.27. haftadan itibaren bebeğimde gelişim geriliği başladı, bunun normal oldugunu bildiğimiz için düzelmesini bekledik. Ama malesef düzelmedi, kızımın gelişimi gitgide geriledi.
36. haftada kontrole gittiğimizde 3 hafta boyunca hiç gelişmemişti, 39. haftada tekrar gittiğimizde hala aynı kilodaydı. Kalp atışları güçsüzleşmeye başlamıştı


Cumartesi günüydü, bu haftaiçi alalım bu bebeği dedi doktorum. 5 haftadır beslenemeyen bir bebek her an solunum sıkıntısı yaşayabilir, riske atacak bir durum değil dedi. Şoka uğradım şaşırdım ne yapacağımı bilemez haldeydim. Sancımın gelmesini bekleyelim normal doğum olsun dedim. Sen bilirsin haftasonu düşün ptesi gel tekrar bakalım dedi. Ordan çıkıp eminönüne gittik, son eksiklerimizi aldık annem de yanımdaydı. Bu sırada başka bir doktorla görüştüm o da kızımın durumunu pek beğenmedi ve normal doğumun zor gözüktüğünü söyledi. Normaldoğum olsa da sonunda sezeryana dönme ihtimalinden söz etti. Kafam çok bulanmıştı ne yapacağımı bilemedim.
Haftasonu ailem bizdeydi. Hazırlık yaptık. Ben sürekli hareket ettim, deli gibi ev işi yaptım sancım gelsin diye :). Hiç durmadan dua ettim ama tık yoktu kızımda. P.tesi sabahı hastahaneye koyulduk bütün herşeye hazırlıklı bir şekilde. Yatış işlemlerimiz yapıldı. Eşim ve ailem sürekli moral veriyordu, ama ben sezeryana bir türlü ısınamamıştım.Doktorumla son kez görüşüp normal doğum şansımı denemek istediğimi söyledim. Saatlerce suni sancı çekmeye razıydım. Rahimde varolması muhtemel kasılmaları düzenleyici serum takıldı. Nst'ye bağlandım, kızımın kalp atışları normaldi aslında ama gitgide düşmeye başladı, benim sancılarım 10'un üstüne bile çıkmadı. Çatı muayenesi yapıldı, darmış. "Bana ne, ben bu çocugu çıkartırım" dedim. Bekledik, ne kasılmalar düzene girdi ne en ufak bir açılma gerçekleşti. Kızımın kalp atışlarını doktor beğenmeyince eşim "yeter artık ben başından beri sezeryan istiyorum zaten, ameliyata alın" dedi. Yanımdaki herkes moral verdi. Ameliyata hazırlandım. Beni götürürlerken kimsenin yüzüne bakmadım ağlamamak için, özellikle annemle hiç göz göze gelmedim. Kapıda beni yolcu ederken eşim alnımdan öptü, ben burdayım herşey çok güzel gidecek dedi. Beni içeri aldılar. Kolidorun diğer tarafından doktorumun sesini duydum. "Tatlı kızım tatlı kızım geldin mi bak 5 dk da herşey bitmiş gitmiş olcak hiçbişey anlamayacaksın" dedi.Beni okşadı sevdi :))

Spinal iğne takılırken hiçbişey hissetmedim, anında bacaklarımdan aşağıya sıcak su iner gibi oldu. 1-2 dk içerisinde komple ağırlaşmıştım hiçbişey hissetmiyodum. doktor kesip biçmeye başladığında başımda duran anestezi doktoruyla muhabbet ediyorduk, kızımın sesini duyudm. doktor eliyle kavrayıp saniyesinde bana gösterdi kanlı kanlı :)). Çocuk doktoru muayene etti, temizliği yapıldı ilk dakikalarına şahid oldum en güzel tarafı buydu:). Dakikalar içerisinde kızımı kokladım sevdim öptüm. Çok küçüktü, mini minicikti. "Kızııımm sen benim misin? Karnımda tepiş tepiş duran sen miydin, o ayaklar o popo senin miydi, bakiim kime benziyosun :))" bol bol muhabbet ettik, sonra onu yukarı çıkardılar. O esnada aileme haber gönderilmiş.Kıyafetlerni hazırlamışlar, berrayı bebek odasına almışlar ailem de camekandan izlemiş. Annem, babam, ablamlar, abim, eşim hepsi ağlamış. O sırada kıyafetlerinden bişey eksik kalmış, annem de "nesi eksik" diye seslenmiş. Büyük ablam da bebeğin bir organı eksik zannetmiş odaya geçip hüngür hüngür ağlamış :))). Kolidorda kızımı odaya götürürken başka doktorlar önlerini kesmiş, yeni mi doğdu falan demişler. Babam da heyecanla "evet evet benim torunum bu yeni doğdu. Ben onun dedesiyim, benim torunum bu" demiş, bol ağlamalı bol gülmeli bu anları kaçırdım. Çünkü kesiden dolayı vücudum reaksiyon göstermişti midem bulanıyordu sakinleştirici iğne yapıp 15 dk bekletmişlerdi ameliyathanede. Ameliyathaneden çıkarken herkes kapıda beni bekliyordu, hepsi salya sümük halde:). Odaya yerleştik, "anne ben anne mi oldum" dedim ve emzirmeye başladım. Başarısız emzirme seansları atlatıldı, kızımın hafif bir oksijen sıkıntısı vardı o çözüldü, sarılık başlangıcı oldu ama bol bol emzirerek onu da atlattık çok şükür. 1 buçuk gün sonunda evimizdeydik, sezeryanın aman aman bir zorluğunu görmedim, ameliyatın ilk gecesi zorluydu tabi ki ama ertesi gün yürümeye başlamıştım bile. 3. günden sonra herşey daha da normale döndü derken 1 haftayı geride bıraktık normal hayatıma döndüm Rabbime şükürler olsun.

Kızımın sağlığı yerinde, o bize alışmaya çalışıyor biz ona. İlk günler sezeryanın verdiği üzüntüyle tam adapte olamadığım anneliğe şimdi çoktan ısındım. Kızımı bir an bile yanımdan ayırmıyorum. KOynuma yatırıyorum, annemler yerine yatırmak istediğinde de "yaaa bırakın biz 9 aydır iç içe yaşıyoruz bir anda nasıl ayrılalım" diyorum kokluyorum kızımı.
Hala sezeryan olduğum için kendimi kötü hissediyorum, kabullenmiş değilim ilk günler çok ağladım. Eve gelen gidenler "normal doğum aslında daha iyi" bile dese ben saatlerce ağlıyordum, yavaş yavaş kabullenmeye başladım geçecek inşaAllah. Kızım sağlıklı sıhhatli bir şekilde kucağımızda bundan güzeli yok.

doğum yapacak olanlara en büyük tavsiyem, beyninizi normal doğuma alıştırın ancak asla şartlandırmayın. Ne olacağı belli olmuyor, hayal kırıklığı yaşamamak için her türlü ihtimale hazır olmak gerekiyor.
ikinci tavsiyem, lohusalıkta size moral verecek insanları yanınızda bulundurun. Destek ve yardım edecek kişiler dışında gereksiz yorum yapacak herkesi uzaklaştırın :)Mümkünse aileniz de bu konuda size destek olsun
üçüncü tavsiyem, sezeryan olacaksanız kesinlikle genel anesteziyi düşünmeyin. Ben operasyon sırasında zerre kadar acı hissetmedim, kızımı çıkarttıklarını ağlamasından anladım. Bebeğinizin ilk anlarına muhakkak şahid olun. Hem anestezinin etkisi 3-4 saat devam ettiği için ameliyatın hemen sonrasındaki ağrıların hiçbirisini hissetmiyorsunuz, paşa paşa yatıp bebeğinizi emziriyorsunuz
son tavsiyem de, sonda taktıracaksanız kesinlikle anesteziden sonra isteyin :))

çok uzun oldu sanırım ama kısa kesemedim her ayrıntıyı anlatasım geldi, bu kısalmış hali :))

Rabbim herkese hayırlı güzel günlerde bu duyguları yaşatsın
 

Çok düşünmüyodum ama baktık odamız çok daralacak öbürünü koyarsak küçük bişi alsakmı diyoruz sepetlerden bilmiyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…