Hamile kalmadan önce bebek sahibi olmanın çok doğal ve aynen doğan güneşin batması kadar sıradan olduğunu düşünüyodum..Ne kadar yanılmışım ve hayatın akışına öyle bir kapılmışım ki ;hiç farkında değilmişim yaşadığımız her sn.aldığımız ve verdiğimiz her nefesin birer mucize olduğunu.
Evet hamile kalmak isteyip de ilk ay olmayınca,neyse ikinci ay diye düşünüp altı ay olmayınca işte duvara o zaman tosladık..Bi durduk ne oluyo dedik..Anladık ki bebek sahibi olmanın öyle istedik yaptık olmadığını, Onun ol! demesinin önemini
..Ne çok şeyi kaçırmışız hayatımızda farketmeyerek..herşey gibi hamile kalmayı da , bebeği karnında taşımayı da ,doğumu da aynı her gün güneşin doğuşu gibi sıradanlığa itmişiz..
Fark ettik ,dua ettik yapabileceklerimizi elden geldiğince yaptık ve bekledik..Ve beklemeyi bıraktığımız demek ki Kaderimiz buymuş dediğimiz anda geldi ,Rabbim verdi emanetini
ve şöyle bir düşününce anladım ki yapılan hiçbir dua geri çevrilmiyor..Kesinlikle ama kesinlikle kabul oluyor ama hayırlı zamanı neyse.. Gelişi, geliş zamanı öyle bir mucizeydi ki fark etmemek büyüklüğünü; Sen büyüksün Ya RAB! demek imkansızdı..işte o andan sonra ben teslim oldum..dedim ki her şeyde gerçekten bir hayır var..bu teslimiyetle başladı hamilelik sürecim
Hamilelik biz bayanlara verilmiş en güzel hediye..ve düşünün Allahın yaratmak isminin tecellisi biz bayanlara vermiş..onun üflediği canı,biz karnımızda taşıyoruz..ve bir kalp hergün Allahı zikrederse ,vücudumuzdaki iki kalp Onu zikrediyor..Ve yapılan ibadetler..kimbilir sevabı kaç katı..Ve rahmimizdeki o can için biz kimbilir nasıl korunaklıyız, kaç melek çevremizde..yapılan her hareket belki de aldığımız her nefes ne kadar kutsal
,işte ben hergün bunları düşünerek ve bayan olduğum için şükrederek geçirdim..
Ve hamilelik sürecimde bana eşlik edecek doktorumu da bulmak bir tesadüf değildi..Herşeyi doğal akışına bırakan, gereksiz testlerle, kafa bulandırıcı tavsiyelerde bulunmayan oldukça düşünce yapıma uygun dokuz aylık yol arkadaşımdı..bu dokuz ay boyunca vücudumda oluşan her değişiklik beni hayran etmişdi..evet her şeyi doğal akışına bırakmış ve izin vermişdim..mide bulantıma,tansiyonumun düşmesine,baş ağrısına,uykulu hallerime,ter basmalarıma
yaşanması gerekenler dedim hiç müdahalede bulunmadım vücuduma..Hamilleliğin keyfini sürerek geçirdim hergünümü
gereksiz sağlıklısız şeyleri vücuduma sokmadım.Yani karbonhidrattan mümkün olduğunca uzak durdum..günlük almam gereken şekerimi meyvelerden,kuru meyvelerden aldım..haftada iki gün balık,ara öğünlerde aşırıya kaçmamak üzere ceviz fındık,öğlenleri iş yerime götürdüğüm sebze yemekleri her şeyime dikkat ettim..öğlen araları iş yerimde dışarıda ,eğer hava soğuksa uzun koridor boyunca turlayarak,akşamları gün aşırı 15 dk yürüme bandında yürüyerek sporumu da yaptım.Ve her yürüdüğümde dua ettim bol bol
Kilom ise olması gerektiği gibiydi..İş yerimde hamile olduğumu bilenlerin dışında,diğer kişiler 7 aylık olana kadar hamile olduğumu anlamadılar
.O kadar rahattım ki şükür
Kıyafet sıkıntısı hiç yaşamadım..Görenler 3 yada 4 aylık hamile olduğumu düşünürken ben 7 aylık dediğimde çok şaşırıyorlardı..Bebeğimim kilosuda olması gerektiği gibiydi..Ve buda beni çok çok çok mutlu ediyordu. Şükrediyordum..
Psikolojim çok iyiydi..mutlu ediyordu.Şükrediyordum..Psikolojim çok iyiydi..Her sabah mutlu uyanıyordum belirmeye başlayan küçük göbeğimi seviyordum ve işe giderken eşimle bu olan mucizeyi ,sağlıklı normal doğumu konuşurken ve sohbetlerimiz hep Ona Rabbimize çıkardı ..:)
Kendimi hep hayırlısı ise normal doğum yapmak için hazırladım..Rabbimiz her şeyin bizim için hayırlısı ne ise onu veriyordu..her doğum yapacak kadın gibi vucudum normal doğuma hazırlanıyordu ben bunu hissediyordum..37.haftaya kadar çalıştım..ve iş yerimden artık doğum iznine ayrılırken,kimse inanamıyordu son aya girdiğime..ben sadece 6 kilo almıştım ve oda göbeğimdeydi çünkü
Doktor ziyaretlerim sıklaşmış,ve artık sohbetlerimiz doğum işaretleri,hangi durumda doktorumu hemen aramam gerektiğiydi..Ben her şeye hazırdım..yani başıma ne geleceğini kestiriyordum..doğum sancılarının, dalgalarının olacağını ve her dalganın biraz daha açılmaya yardımcı olduğunu..Müdahale etmiyecektim doğal akışına bırakacaktım çünkü bizi yaratan Rabbim ,dokuz ay boyunca vücudumu normal doğuma hazırlayan Rabbime güveniyordum..Teslimdim ona..evet hayatımda ilk defa teslimiyet duygusunu yaşıyodum..Teslimdim Ona..gerisini boşverdim..
Hergün yürüyüşlerime devam ettim..açık havada ,bahar ayında güneş hem beni hem bebeğimi ısıtıyordu artık..kilom gayet iyi,rahattım,psikolojim çok iyiydi..Ve güvenim tamdı Ona
Artık 39.haftaya girmiştim.Çatı muanem vardı..yanımda annem ve eşim..günlerden Perşembe..sancım nst görülmüyordu..ama içimden bir his doğumun çok yaklaştığını söylüyordu..doktorum çatı muanesi yaparken bizi şaşırtacak hatta kendisinin de şaşırıp çok çok sevindiği bir şey söyledi..doğum başlamış ve açıklık 5 cm
doktorum bana epidural almadan çok rahat doğum yapabileceğimi söyledi..şimdi bekliyecektik artık..tekrar hangi durumlarda onu aramam gerektiğin altını çizdik ve eve gittik..
İşteee buydu ben nasıl dua ettim tekrar anlatamam..hiç bir sıkıntı yaşamadan yarılamıştım çünkü..eve geçtik ve hazırlıklarımızı kontrol ettik tekrar..ben gayet rahat gene hareketli normal hayatıma devam..ama içim kıpır kıpır ve yüreğim çarpıyo..heyecanlıyım
akşam oldu
gece oldu..yatmaya hazırlandık
..yattık..
Hafif den başlayan artan artan artan veeee azalan azalan azalan bir karın ağrısı..saat 00.55 tam zamanıydı bağırsaklarımı bozdum diye düşündüm başta wc gittim..evet hafif kan geliyodu ama doktorum çatı muanesinden olabileceğini söylemişti..tekrar geçtim yatağıma
veee karın ağrım tekrar başladı arttı arttı artııı arttııııı ve azaldı azaldı
işte sanırım bu doğum sancısı dedim
başucu lambamı yaktım
eşim uyandı..sanırım doğum sancım başladı dedim..ve yatak odasında kedim,eşim ve ben gelen sancılarımı karşıladık.. doğum sancısı nasıl bişeydi merak ederdim hep..ve işte şimdi yaşıyodum..benim sancım sanki ishal olmuşumda bir tık üstünde bir sancıydı..Ya Rab ne büyüksün sen..doğum sancısında bile bir mucizesi vardı..düzenli aralıklarla gelen ve insana dinlenmek için süre veren Oydu
işte o anda dularım başladı..vekilim sensin ALLAHIM dedim..dua listemde kimler varsa onlar için dua etmeye başladım..ve her sancım geldiğinde yürüdüm ve zikrettim RABBİMİ
Artık hastaneye gidelim dedim eşime saat 03.30 annemi kaldırdık..doktorumu 9 aylık yol arkadaşımı aradım.hastaneye geçtiğimin bilgisini,sancı aralıklarımın bilgisini verdim..gecenin sessizliğinde evden ayrıldık..Ankaranın sessiz caddelerinde hastaneye doğru ilerliyoduk..O beklemekden sıkıldığımız,trafiğin en sıkışık olduğu trafik lambaları bu sefer bomboşdu sadece biz vardık..gökyüzüne baktım pırıl pırıl bol yıldızlı geceydi..ve ben sancı dalgalarım gelince derin nefes alıp ,dua listemdeki ailem,arkadaşlarım için dua ediyodum..evet o önceden tahmin edemediğim,nasıl bişey olduğunu doğum yapmış arkadaşlarıma sorduğum sancıları yaşıyodum ve dayanabiliyodum..,Hastaneye vardık..HAstane bile bomboşdu..herkes odasındaydı..doğum katına çıktık..İki tane hemşire beni bekliyodu..Odama geçtim..önlüğümü giydirdiler..ve Doktorum gelene kadar yatağıma yatırdılar ve elle muane etmeye ,birisi elimi damar yolumu açmaya başladı..Odada ilk girdiğimde dikkatimi çeken bişey vardı..yatağımın kenarında olan Bebek yatağı Ben inanamıyordum..Şimdi bebeğim dünyaya gelicek ve orayamı koyacaktık..İki iken üç mü olacaktık..Bu arada açıklığım 8 cm olmuşdu..Doğum başlamışdı..Doktorum geldi ..hemen kendisi tam sanıcı geldiği esnada kontrol etti 9.cm olduğunu söyledi..ve bana nasıl ıkınmam gerektiğini anlattı iki denem yaptık ve hemşireye tamam doğum odasını hazırlayın dedi..herşey akışında ve hızlı gidiyodu..Doktorum Eşime doğuma girip girmeyeceğini sordu..Daha önce eşim asla girmem derken ben o halde görünce ve girmeni istiyorum dediğimde tamam dedi ve yanımda geldi..ve iyikide eşim doğuma girdi...beni tekerlekli sandalyeye aldılar..annem beni öptü ve koridorda normal bir hasta odası olduğunu düşündüğüm bir odaya girdik..o odada nomal doğum yapılması için bir yatak pencere kenarına konulmuş ve bir paravanla ayrılmışdı..eşim benim arkama geçti..ve beni kendi doktorum ve hemşirem yatağa doğurma pozisyonuna yerleştirdiler..sancım geldiğimde kuvvetli ıkınacaktım..evett sancım geliyooodu ve ıkınmaya başladım ve ıkınmaya başladığımda doktorum ve hemşirem evet evet evet çok güzel bırakma hadi diyip yüreklendiriyorlardı..ve şu vardı ki sancı şiddeti ne olursa olsun ıkınmaya başladığınız zaman kesinlikle o sancıyı duymuyosun sanki kayboluyo..ve ben sanırım üç kez ıkınmada sona doğru yaklaşmısdım..Doktorum hemşireye çocuk doktorunu çağırabileceğini söyledi..İşte sanırım bebeğim dünyaya gelecekti..ve doktorum şimdi kuvvetli bir ıkınma istedi..derin nefes aldım ve ittirebildiğim kadar ittirdim.Doktorum çok güzel tamam şimdi.kısa kısa nefes al dedi..ve dediki şu anda dua kapıların sonuna kadar açık canım dua et zaten nasıl bişeydi ki bu ben sürekli Allahıma zikrederek geçiryodum her sancımı her ıkınmamı..ve dua ettim tekrar listemdeki herkes için
04.04.2014 tarihinde Cuma sabahı saat 05.00 hafif bir ittirmeyle doktorum dua okuyarak bebeğimi çıkardı..o anda sabah ezanları okunuyordu....Doktorum bak sabah ezanıyla doğdu değdi..göbeğini hemşirem kesti ve hemen paravanın arkasında duran çocuk doktoruna verdi..eşim bana canım bebeğimiz çok güzel çok güzel diyip duruyodu yanı başımda..sonra doktorum hafifi bir ıkınmayla plesantayı çıkardı ve bize gösterdi..eşim paravanın öbür tarafına bebeğimizi muane eden çocuk doktorunun yanına geçti videoya çekiyodu.O ara annemde içeriye girmiş hemşirem doktorum annem ve eşim bebeğimizi seviyolardı..Bebeğim ise ağlıyodu ben paravandan göremiyodum ama seslerini duyuyordum..Doktorumda benimle sohbet ederek dikişi yaptı..hemşire bebeğimi giydirip emzirmek için yanıma getirdiğinde işte göz göze gelmişdik kuzumla
ve hemen doğum masasında göğsümü verip emzirdim..o anı anlatmaya kelime bulamıyorum..ama şunu diyorum ki bu güzelliği Rabbim herkese nasip etsin..
Dikişim bitti ..HEmşirem beni giydirdi hatta ayağa kaldırdı ve o anda karnımda büyük bir boşluk hissettim
dokuz ay boyunca hissetiğim doluluk bir anda boşalmışdı
bebeğimle birlikte hep birlikte odama geçtik..Hemşirem çok güzel bir doğum yaptığımı söyledi..ve evde hazırladığım hurma suyunu doktorum kendi elleriyle kuzuma içirdi..çok güzeldi her şey..Doktorum çok güzel bir doğum olduğunu söyledi tebrik etti tekrardan..dikişlerimi kontrol etti ve ben şimdi gidiyorum öğlenden sonra gelicem tekrar dedi vedalaştık ve biz annem eşim ve minik kuzumuzla odamızda baş baş kaldık..hava yavaş yavaş aydınlanıyordu..herkese akrabalara haber vermek için sabırsızlanıyoduk..kahvaltmız geldi bu arada..kahvaltımı yaptıkdan sonra biraz dinlendik saat 7.00 geliyodu ve annem şehir dışında olan tüm akrabalarımızı aradı kimse inanamıyodu birde telefonda benimle konuşulunca sesimin cıvıldamasından kimse doğum yaptığımı düşünemiyodu
bense hala kendime inanamıyordum yanımda yatan minik kuzu benimiydi,benden mi çıktı,ben nasıl doğum yaptım hala etkisindeydim ve inanır mısınız bu etki bende çok uzun sürdü
Ve eve geldiğimde toplamda aldığım 7 kilonun 6 sı gitmişdi..ve o bir kiloda bir gün sonra gitti..bendeki o enerji ve mutluluk görülmeye değerdi..o psikolojiyle sütümde çok güzel gelmiş bebeğim maşallah çok güzel kilo almış her şeyi tadında yaşıyordum şükürler olsun Rabbime..
Veeee benim hikayemi okuyan,doğum yapmaya hazırlanan,hamile kalmak isteyen yada hamilelik döneminde olan tüm arkadaşlara buradan sesleniyorum..
Arkadaşlar her şey kendinizi hazırlamakla ilgili..Öncelikle Yaradana inanmak ve güvenerek Onu vekil yaptıkdan sonra her şeyin EvellAllah üstesinden çok güzel gelirsiniz..Bu psikoljik hazırlanmaktır..
Birde kendizine iyi bakıp,sağlıklı kilo alınır bol hareket yapılması özellikle yürüyüş yapılması hem hamilelik boyunca kendinizi iyi hissetmenizi sağlar hemde kolay doğum olmasını..
Tabi güzel şefkatlı melek gibi bir hemşire ve doktorununuz varsa hele bide Rabe tam teslimiyeti yaşıyorsanız hayatınızda yaşadığınız ve tekrar hergün ama hergün yaşamak istediğiniz çok güzel bir doğumunuz olucaktır..
Şimdi benim minik kuzum 2.5 aylık..şu anda yanındayım ve yanında olduğum her an bu mucizenin farkındalığını yaşıyorum
..Eşim ise doğumla birlikte ona tekrar aşık oldum..çünki hep yanımdaydı..doğumda yanımda olması ise ,bir kadına olan saygısını kat kat artırdığına inanıyorum ve bebeğimizle olan bağını kuvvetlendirdiğine..öyleki her zaman her konuda ev işlerinde bebek bakımında elinden geldiğince yardım ediyor en güzeli akşamları bizi özleyerek eve geliyor ..daha önce çocuklara karşı biraz uzak durur pek sevmezdi..:) şimdi ise bakışı değişti tüm çocuklara daha sıcak daha sevecen artık..hayallerimiz sohbetlerimiz artık kuzumuzun üzerine artık
..
Veeeee benim dokuz ay boyunca yol arkadaşım olan ve herkese şiddetle tavsiye ettiğim , ve her durumda sadece bir telefon kadar uzak olan ve yardıma ihtiyacım olduğu anda gece 3.00 bile olsa yanıma gelen bizzat kendisi elleriyle ve güzel sohbetiyle ve dualı ağzıyla doğumu gerçekleştiren doktorum Fatma BOLKANa
bana ve kuzuma güler yüzü ve tatlı diliyle pozitif enerjisiyle her konuda bize yardımcı olan bize prensesler gibi davranan Özlem Hemşireye ve Medicana hastanesi doktor ve hemşirelerine çookkk teşekkürler
.