İşte benim doğum hikayem;
9 ay bekledik hatta tam tamına 38 hafta 4 gün. Bu sürecin ilk 5 haftası varlığını bile bilmiyorduk. Hesap kitap bir yana dursun.Sonuca yaklaştıkça daha da sabırsızlanıyordum. Bir yandan da tüm hamilelik boyunca ne kadar cesaretle normal doğum istiyorsam da gizli korkularım olduğunu hissediyordum. Bu korkularımı aşmak için 38. hafta kontrolünden sonra kendime sürekli şu tarz telkinler verdim. Doğum için bedenen ve ruhen hazırım. Kendime güveniyorum bunu yapabilirim. vs. Aklıma gelen her an. Ve o günden itibaren gece yoklayan sancılar artmaya başladı. Ctesi günü kayınvalidemler ziyarete gelmişti. Annem de rahatsız olduğu için ortalarda dolandım iş yaptım bir yandan da hareketimin artmasının doğumu hızlandıracağını düşünüyordum. Onlar akşamdan gitti sonra gece herkes yattı sancılarım başladı. Sonra nişanımın geldiğini fark ettim banyoda. Hafiften açık pembe renkli. Annemdeyim eşim yanımda değildi. Sancıları saymaya başladım. Baktım sıklığı daha öncelere göre baya artmış 30 dk 1 20 dk da 1 gibi. Eşimi aradım 2 saatlik mesafeden gelecekti. Dedim böyle böyle hazırlıklı ol doğum başlayabilir. Sonra evdekilere sesimi çıkarmadan uslu uslu çekmeye başladım sancıları saymaya devam ediyorum bazen başını sonunu yakalayamıyorum ilk doğum olduğu için. Çantamı topladım eksiklerimi giderdim. Sabah ezanında annemle babamın da haberi oldu. annem çok kızdı neden haber vermedin diye. Bizi hemen yola düşürdü bana kalsa ben daha beklerdim. Neyse babamla pazar sabahı gittik acile baktılar bana sen o kadar acil görünmüyorsun dediler görünüşe aldanmayın. 6 saat sancı çekmiştim bile. Hemen çatı muayenesi yaptılar. Sürpriz 5 cm açıklık vardı. NST ye bağlandım ve yatış belgelerini imzaladım. bu arada acilde beklerken saydığım sancılara göre aktif doğum evresi başlamıştı 10 dk 1 düzenli sancı başladı. yalnız şunu söyleyeyim 5 dk 1 veya 10 dk da 3 iken hastaneye gelmeyi tercih ederdim. gittik doğumhaneye 4 kişi var en az herkes anlaşmış gibi. Terlikle gitmediğime pişman oldum acemilik işte terlikler hastane çantasında kalmış ben daha yatış olmaz diye düşünüyordum. Rutin işler yapıldı lavman, damanr yolu açılması vs. vs. Başladık(ben ve diğer arkadaşlar
) sancı çekmeye. nst ye bağlanıyoruz sürekli. o kadar çok bağlandık ki cihaza NST sesi bir süre sonra bana çok sinir bozucu gelmeye başladı. saat 11:30 açıklık 8-9 cm e ulaştı her şey yolunda diyordum kendi kendime. beni ne zaman çatala alacaklar diye bekliyordum. Bu ara nefes teknikleri sancılar gelirken işe yarıyordu yine de doğum sancısı iyi bir ağrıymış onun gibisi yokmuş doğru söylüyorlar anaların hakkı ödenmezmiş dostlar. sabahtan beri herkes öğlene doğum yapacağımı söylüyordu. Ben de heyecanla sancımı da çekerekten bekliyordum. Benimle gelen iki kişi doğum yaptı bu beni iyice sabırsızlaştırıyordu. Doktorlar asla suni sancı vermekten yana değildi. Suyu gelenlere bile suni sancı verilmedi. Her şey yolunda gitti bütün bebekler sağ sağlim doğdu o gün tam 7 doğum gerçekleşti hastanede. Dışarıda yakınlarım bekliyor gelip gidip halimi soruyorlar kaldım ben 9 cm de dualar ediyorum nefesler alıyorum. Hala çekiyorum bir türlü ıkınma hissi gelmiyor. Suyu gelmedi. Plesantayı doktorlar patlattı. Suyum geldi. Etrafı bitirdim. Açılma konusundaki kısır döngü saat 4ü geçeye kadar sürdü en sonunda beni de aldılar çatala ve doğum gerçekleşti. Doğum anı ıkınmalar başlayınca suyunuz da kaldıysa çok kısa sürede gerçekleşiyor. Dedikleri gibi balık gibi çıkıyor. Sonra dikişlerimi titizlikle diktikleri için 2 saat daha kaldım orada bebişi göstermişler yakınlarıma benim yanıma getirdiler sonra. Tükenmiştim yorulmuştum ama öyle çok istiyordum ki işim bitse de bir an önce emzirsem bebeğimi diye. 5 i 5 geçe gerçekleşen doğumun ardından 2 saat içinde kollarıma aldım bebeğimi. Bir şeyler yedim ve emzirmeye başladım. Muhteşem tarifsiz bir duygu. Allahım her isteyene en hayırlı şekilde nasip etsin.
Sonra geceliklerimi giydim eşimin yanına gittiğimde saç baş değılmıştı onlar da benim için çok endişelenmişler. Uzun sürdüğü için. Hediyemi bile gözüm görmedi. Sonra hemencik oğlumun yanına döndüm ve odaya çıkmayı bekledik birlikte o uyurken ben onu izlerken hissettiklerim de muhteşemdi hala öyle.
Son saatlere doğru sezeryan lafı geçti doktorlar arasında yılmadım inat ettim bir şekilde o doğumu normal gerçekleştirdim. Evet çok uzun süre sürdü ama şimdi çok iyiyiz bence her şeye değer kızlar cesur olun riskiniz olmadığı sürece normal doğum yapın. Bu doğal bir süreç gözünüzde büyütmeyin. Tüm acılar geçiyor sonrasında. 1 gece kaldık hatsanede. Ertesi gün çıktık. Sonra bizi yenidoğan polikliniğine kontrole çağırdılar. Tahlil sonuçları bekliyorduk. Sonra bir haber geldi sarılık değeri normalin biraz üzerinde çıktığı için yatış istendi bizden daha iyileşmeden oğlum beni zoraki iyileştirdi. Önce yıkıldım sonra bir anneye yakışır şekilde güçlü durdum ve onun için elimden geleni yaptım. Gittik onunla baş başa hastanede bir gece geçirdik. Sarılığımız da geçti çok şükür emzirmeye de alıştım tek başıma alıp emziremiyordum ilk gün ama şimdi 40 yıllık anneler gibiyim. Bu bizim yapımızda var genlerimize kodlanmış belki de. Biraz banyo yaptırırken zorlanıyorum. Uykusuzluk da baş ağrısı yapıyor ama çok şükür her şey yolunda ve daha da iyi olacak. Artık bu küçük insanlara tabiyiz. Çok sevimliler çok dertliler ama her şeye değer.
Ben de sizlerin güzel haberlerinizi bekliyorum. Kucak dolusu sevgiler.