Benim doğum serüvenim de bu :)
Büyük bir aşkla evlendiğim eşimle evliliğimizin 1.yılı sonunda bir bebeğimiz olmasını istiyorduk. Ve bebek haberiyle beraber bir türlü bırakamadığımız sigarayı bırakacaktık. . Onun varlığını öğrendiğim günden beri bir kez bile o dumanı yutmadım. Eşimde söz verdiği gibi bıraktı çok şükür.
Allaha şükür ilk denememizde hamile kaldım. Bebeğimi belki de ilk oluşmaya başladığı andan itibaren hep hissettim. Daha 2 haftalıkken idrar testinde 2 çubuk görerek öğrendik :) İlk başta bile sabırsızdım

Büyük heycanlarla geçirdiğim 36 hafta 6 gün sonra 21 Eylülde Doktorum 1 cm açılma var kanal yumuşamış dedi. Artık her akşam acaba bu gece mi diye uyumaya çalıştım. Her geçen gün sabırsızlığım katlanıyordu. Hiçbir belirti yoktu. 3 Ekim de randevum vardı 3.5 cm açılma varsa suni sancıyla doğum başlatılacaktı ama ben bebeğimin doğum tarihine kaderine müdehale edilmesini istemiyordum. 2 Ekim gecesi artık içimde tuttuğum tüm endişelerim gerginliğim dışa vurdu hıçkırarak ağladım içten içe bende hiçbir belirti yokken bebeğimin doğmasını istemiyordum.
Canım arkadaşlarım durumumu bildikleri için içtenlikle benim için dua ettiler. Gece 4 te nişanım geldi ve ben güldüm. Hafif hafif de sancı giriyordu ve ben hissediyordum bebeğim gelmek istiyordu :) Çok sakindim bavullarımı hazırladım kahvaltı yaptık saat 9 buçuk gibi Doktorumun yanındaydım. Tam 3.5 cm açılma vardı sancı hissediyordum doğum başlıyordu. Saat 10 gibi yatışa aldılar. Suni sancı bağladılar. Şimdiye kadar birçok acıya dayanmıştım dayanıklıydım. Ama bu acı hiçbir şeye benzemiyordu. Yüzümde hiç bitmeyen bir şok ifadesi vardı. Dayanamıyordum. Böyle bir acının varlığına inanamıyordum. Nasıl oluyorda bayılmıyordum.
Şu hayatta en çok sevdiğim iki insan yanımdaydı. Canım kardeşim ve biricik eşim :) Kardeşim üzülerek halimi izliyor eşim sakin bir şekilde beni rahatlatmaya çalışıyordu. Zaman geçmiyordu. Henüz yarım saat geçmişti ebe kontrol ettiğinde 4.5 cm açılmam olmuştu. Epidural dedim. Lütfen epidural yapın diye adeta yalvardım. Kan değerlerimi ölçtüler ve şükür ki uygundu, ameliyathaneye getirdiler. Çok sert bir Doktor vardı sakın kımıldamıyacaksın diye defalarca tembih etti sancı geldiğinde duracaktı. Epidurali o kadar istiyordum ki heykel olmuştum adeta sancıda bile kımıldamıyor ufak ufak nefesle geçmesini bekliyordum. Dr da hızlı bir şekilde işlemi bitirdi. Eşimin yanına döndüğümde nerdeyse kahkaha atıyordum. Morfin mi verdiler dedi :) Yürüyebiliyordum dokunma hissini hissediyordum ama acı asla yoktu nasıl bir ilaçtı bu :) Suni sancının dozunu arttırdılar açılma için acıyı hissetmeliymişim. Çıkış anında da acı hissedecekmişim öyle dediler. Ebe geldi baktı 7 cm açılma var dedi. 5 dk sonra Dr um geldi açılma tamamdır dedi ve doğumhaneye gittk beni çatala aldılar.
Ebelerle Doktorumla muhabbet ediyordum. Son derece rahat, sakin bir ortam vardı. İyice yerleşdikten sonra ebe karnıma dokunarak sancıyı hissedip ıkınmamı istedi. Ikındım Doktorum mükemmel dedi. Kafası nerdeyse eline geliyordu. Sancı bitince ıkınmamı kesmemi istediler. 2. sancının gelişini ben hissettim sancı dedim ve ıkındım Doktorum tamam dedi rahatlamamı istedi. Kanlar içinde çıktı yakışıklı oğlum. Asla bakamadığım sahnelerdir kana bakamam kan aldırırken bile zorlanırım. Ama kanlar içinde olan benim parçamdı oğlumdu hayranlık içinde ona bakıyordum. Göbek bağını kestiler. 38+4 günlük bağımız oracıkta koptu. Şimdi farklı bir bağla yaşamımıza birlikte devam edecektik :)
Temizlediler ağlıyordu kana kana, yanağını yanağıma değdirdiler hemen sustu bana bakıyordu resmen bense ağlıyordum. Tarif edilmeyen duyguları birarada yaşıyordum.
Doktorum ve ebeler tebrik etti mükemmel bir doğummuş. Plesantamın çıkması içimin temizlenmesi için var gücüyle ebe karnıma baskı yapıyordu. Sonrasında ufacık bir dikiş. Ne dikişmiş ama kendi ufak acısı büyük hala çekiyorum :)
Bu arada bebeğimin çıkışını hissetmeme rağmen doğum anında en ufak bir acı hissetmedim. Saat 12:15 Arefe günü bebeğime sonunda kavuştum :)
Allahım isteyen herkese yaşatsın. Şimdi onu kokluyorum ve her an için şükrediyorum. ..