ben eylül sonu annesiyim, kızım 7,5 ayını doldurduğunda işe başladım. sizin gibi benim de vicdanım rahat değildi, kızım için bari daha uygun bir yer ortam hazırlayım dedim, evimiz işe otobüs mesafesindeydi, ilkin işe yakın bi kreş, kreşe yakın bi ev tuttuk, her sabah eşim ikimizide bırakıyor, öğle arası koşturarak yanına gidip hem karnını doyuruyorum, hem kısa bii süreliğine anne kız takılıyoruz, oradan eve geçip karnımı doyurup koştur koştur işe, süt iznini çıkışa ayarladım, kızıda alıp eve geçiyoruz, tabi kızıma borçlu hissettiğimden evde habire tepesindeyim, kızımın dışa dönük yapısı sayesinde daha rahat adapte olduk, ama şöyle bir sıkıntı var, kızım 9 aylıkken oradaki bi çocuktan su çiçeği kaptı, artı ara ara yüzünde kızarıklıklar ( dediklerine göre sert oyuncağa çarpmış, doğru olduğuna inansamda gözümden sakındığım çocuğumun yüzünde öyle kızarıklıklar beni kötü ediyor) yüzünden bir hafta sonra yeni taşındığım yerde konuştuğum bir kadına baktıracağım. bakalım orada ne yapacak kızçem. siz ne yaparsanız yapın vicdanınız kızınızı bıraktığınız için hep rahatsız olacak.