Kızzzzlarrr, yeni okudum yazılarınızı, aşk olsun, hiç mi benden görüp vayy demek böyle oluyo demediniz. Hatta bazen ay takma etme dediniz hatırlarsanız.. Annemle yaşadığım sorunları en iyi siz biliyosunuz, bebek haberini verdiğimde iyi tamam diye cevap aldığımı, tartışmamda kardeşime şikayet ettiğini, kardeşimin beni telde azarladığını, iş yerimde salya sümük ağlattıklarını hatırlarsınız. Düşük tehlikesi geçirdim biliyosunuz. Baktım ki bebek ve gebelik benim değil yakın çevremin hormonlarına zıçmış ( eyvah torun mu bakıcam, annanemi olacam, ay istemem banane gibi) dedim ki, kızım sana senden başka kimseden fayda yok. Kocası ile arası muhteşem olan arkadaşlarım, umarım her zaman aşk dolu olursunuz ama inanın çook güvendiğiniz eşler size " amaann eileithyia sende bazen fazla tepki veriyosun" diyebiliyor, çok kırıldığınız için bi güzelde onla tartışıyorsanız daha da içinize kapananiliyosunız.. Malum 2 kere böyle oldum ve yazdım buraya. Saolun beni sakinleştirdiniz. Ama anladım ki güçlü insanı herkes sever anan buban kocan vs, sallayın gitsin sesinizi yükselttikçe karşıdaki daha çok tahrik olup canınızı yakar. Gerilince bebişin tombik parmaklarını ve hala içinizde olduğunu düşünüp şükredin. Bebek olunca zaten aney bubey çook geri planda kalacak. Bende kalmaya başladı bile :)
Seviyom sizleri üzmeyin kendinizi, Zeyy ile özellikle ilgileneceğim.