- 25 Kasım 2013
- 532
- 149
- 53
Rahmetli annemin hissettiklerini hissettim yazınızla. Allah uzun yıllar saglik ve mutlulukla yasatsın ayrı koymasın inşallah sizi. Tebrik ederim arkadasım.
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...
son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....
son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....
öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir
yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....
sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...
sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....
nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:
herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni
ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...
ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...
sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedim anestezici hemende anne oldun aferim dedi pamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....
08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....
saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo
odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...
her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...
çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...
son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....
son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....
öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir
yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....
sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...
sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....
nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:
herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni
ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...
ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...
sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedim anestezici hemende anne oldun aferim dedi pamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....
08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....
saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo
odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...
her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...
çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...
Darısı başımızaaaa Rabbim sağlık versin ikinizede inş37+2 epidural sezeryanla 5şubatta çarşamba oğlumu kucağıma aldım Allahın izniyle
bir gece öncesi çantamızı son kez kontrol ettik eşimle
gece yarısı sarılıp birbirimize vedalaştık resmen
korkuyordum ben bana birşey olacak diye ilk bebeğini kaybetmiş biri olarak ölüm korkusu çok sarsmıştı
eşime dedim ki eğer ben ve bebeğime doğumda birşey olursa bir müddet sonra hayatına devam etmek için yeniden evlen senden bunu istiyorum ama ben gidersem de bebeğimle sen kalırsan artık çok zor bir görevin var sen düşün ne yapacağını
sabah tan hastane ye gittik boş oda yoktu yatışımızı yaptılar rastgele bir odada beklettiler
halbuki doğum sonrası kalacağım odam beli olsaydı çantamı yerleştirecektim odamı düzenleyecektim ama bekledik öyle hastane odasından dışarıyı izleyip gülüyorduk sanki sezeryana değilde gezmeye gelmiş gibiydik
sonra geldiler kıyafetimi verdiler giyinmeme için giyinip yatağa yatırıp götürecekelri zaman duygulandım birtek sımsıkı sarıldım eşime
birazdan dünyanın en yakışıklısıyla dönüp geleceğim diyip el sallayarak bindik asansöre
ameliyata gittiğimde epey beklettiler ben biran önce başlasınlar istiyordum gram hyecan yoktu ama artık rüya mı gerçek bebeğime kavuşmak istiyordum
ameliyathanede hazırlamaya başladılar diyorlarki ne kadar sakinsin
anestesici tek tek anlatıyor korkma irkilme filan diyor bende tık yok
doktorum dedi maşşalah hastam 9ay boyuncada çok sakindi biran önce bebeğine kavuşmak istiyor
ve inanın sezeryanın o aşamaları hiçte acı korku tedirginlik gerektirmiyor
sanki zaman geçmiyordu
sonra doktorum dedi annesi bebeğimiz geldi demesiyle oğlum bıcır bıcır ağlamaya başladı ve o an öyle bir oh çok şükür demişim ki
hepsi güldü bana sesini duyduk diye
nasıl çok şükür demem ilk bebeğimi suni sancıyla doğurmuştum ama karnımda öldügü için bebeğimi kucağıma alamamak sesini duyamamak kadar can yakan bir durum yoktu
ebe hemen getirdi yanağıma dokundurdu burnndan öptüm öyle güzel ve masumdu ki doyamadım öpmeye ebe birdaha öptürdü
sonra bebeğimi götürdüler benim içinse artık ne olursa olsundu
yogunluktan mı zaman geçsin diye kendimi koşullandırmaktan mı ne uykum geldi hep
ameliyat bitti 10dk ayılma odasında bekleyeceksin dediler ama hemşirenin gevezeliğinden beni orada unutup 45 dk bekledim
normalde beklemek sorun değildi beklerdim
ama bebeğim beni bekliyordu eşim beni bekliyordu bu kadar geç sürünce birşey oldu diye korkabilir diye düşündüm
sonra odaya çıkartıldım minik oğlumu getirdiler yanıma yatırdılar ve işte o an hayat benim için durdu ve hayatımdaki herşeyi erteledim
uyurken bile oğlumu özlüyorum sürekli kokluyorum ayaklarını seviyorum bugüne kadar yaşamak değilmiş bizimkisi bebeğimiz dünyaya gelince yaşadığımızın bir anlamı oldugunu anladım
çok şaşırdımmm doktorun hep erkek dedi kızın mı oldumerhaba şubat anneleri ve bebişleri. ben de kızımı kucağıma aldım çok şükür. 7 şubat cuma sabah hazırlıklarımızı tamamlayıp evden çıktık. yine sezeryan olacaktım ama bu sefer içimde bir korku vardı. sanırım ilkinde her şey apar topar olduğu için bir şey anlamamışım. hastaneye yatışı yaptık, benim hazırlıklarım tamamlandı. ne olduğunu anlamadan sedye geldi. ameliyathane, doktorumla sohbetim diğer doktor ve hemşirelerin hazırlıkları derken bayıldım. (heyecan dolayısıyla tansiyon problemim olduğu için doktorumun da tavsiyesiyle genel anestezi oldum) sonra cart curt diye bazı sesler çok derinden gelen konuşmalar, neredeyim ne oluyor filan derken aklıma birden nerede olduğum ve ne amaçla orada olduğum geldi. tüm gayretimi toplayıp kafamı sağ tarafıma çevirmeye çalışıyordum. amacım mı ne elimdeki bilekliği görmek mavi mi, yoksa pembe mi? çok komik bir nedeni vardı bunun: hamileliğim boyunca doktorum ve eşim hariç kimseye kız olduğuna inandıramadım. sadece ufak bir göbeğim vardı. artık hayırlısı olsun ne yapalım erkekse de ilk 3 ay pembe giyer diyordum, sözde takmıyordum ama sanırım bilinçaltıma işlemiş ki uyanmaya çalışırken ilk bakmak istediğim bu olmuş. neyse pembeyi görünce savaşı bitirmiş asker gibi rahatla kafamı geriye attım. sonra yine bir koşuşturma, beni odaya aldılar. kardeşim ve eşim hemen yanımda bitti ve kızımı anlatmaya başladılar o anda hemşire yavrumu kollarıma getirdi. ufacık bir şey kedi gibi:) ama oğlumu da çok özlemiştim. neyse ki o da geç kalmadan geldi. bundan büyük mutluluk olur mu?
Herkese öncelikle merhaba
Normalde doğum tarihim 12\02\2014 olcaktı erken doğum nedeniyle 02\12\2013 te gece 23:40da oğlum emirirm dünyaya geldi. 29+5 günlük 1450 gr 39 cm doğdu canım oğlum.
Doğumumda şöyle oldu akşam üzeri saat 6 gibi mutfakta yemek yapıyodum birden altımdan bişeyler aktığını hissettim hemen odama gidip o panikle kontrol ettim kanamam gelmiş iç çamaşırımı ve taytımı batırmış korkuyla ve ağlaya ağlaya eşimi aradım oda panik yapma doktorunu ara ben üstünü değiştir ben geliyorum dedi ben doktorla konuşup giyininceye kadar eşim sağolsun hemen bi taksi tutup gelmiş hastaneye varır varmaz doktorum hemen aldı beni alttan muayene etti 3 cm açılma var bebek geliyo dedi sonra karnımı falan elledi karnın hiç sert değil bunun normal olmadığını söyleyip nstye bağladı beni sancımda çıkmadı bizle öyle bi konuştuki kesin dedi bu bebek gelmicek seni bi kaç gün yatırırız sonrada hamileliğini yatarak tamamlarsın dedi ama yinede en kötü ihtimal için ben seni burda yatırmak istemiyorum burdaki küvezler bebeğin doğarsa uygun değil o yüzden denizliye sevk etcem dedi bizde doğum olmıcak rahatlığıyla ben ambulansla eşim arabayla arkadan geldi hastaneye vardığımızda da hemen beni odaya aldılar ve bi anda etrafımda bi kalabalık oldu beni ameliyata hazırlamaya başladılar bende panikle doğumamı alcaksınız beni diye sordum evet 3cm açılman var hemen doğum yapman lazım dedi raporuna göre almamız gerekiyo dedi beni ne bi muayene nede bi kontrol ettiler bide özel hastane o kadar korktumki o anı anlatamam allahtan telefonumu yanıma almıştım onlar beni hazırlarken ben eşimi aradım nerdesin beni doğuma alıyolar yetiş diye onu gördüm ve ameliyathanede tanıştım doktorla hala beni kontrol etmedi ve uyuttu uyandığımda sezeryan olmuştum ve bebeğim küveze alınmıştı karnım bomboş kalmıştı bunda ihmal varmı yokmu hiç bilmiyorum ama bana hala çok tuhaf geliyo ertesi günüde muğladaki kendi doktorum aradı aslı nasıl oldun senin yanında gönderdiğim hemşire söyledi seni hemen doğuma almışlar muayene falan etmedilermi dedi bende hayır dedim sizin raporlara göre doğuma aldılar beni dedim ben raporda doğum olcak diye yazmadımki dedi çok sinir oldu ama beni üzmemek içinde hayırlısı buymuş bebeğin durumu iyi hiç korkma her şey yoluna girer falan dedi ama arayıp böyle konuşmasıda garip bilmiyorum sonuçta oğlum erkenden dünyaya geldi bunun bi sorumlusu varsa allahından bulsun diyorum her şeye rağmen allahıma çok şükür bebeğimin durumu her gün daha iyiye gidyo birde kucağıma alsam dünyalar benim olcak...
Selam kızlar.Ah analık ah diyerek başlıyorum yazmaya.Halsizlik ve emzirme anında uyuklama diz boyu neyse gelelim doğum hikayeme.31 ocak Cuma sabahı malum olduğu üzere hastanenin yolunu tuttuk.Damar yolu açıldı pembe önlük giyildi tabi arkası tam eripte kapanamadığından don dışarda anama kaynanama kocama makara çıktı ama o hadi gidiyoruz anı geldiğinde gördüler makarayı bu sefer ben gülüyorum onlar tedirgin ameliyathaneye indik soydular soğuttular uyuttular derken hoppaa Poyrazım 3665 gram 51 cm olarak çıkmışta şaşkoloza dönmüşler göbek atarak girdiğim yerden oy anam ne tatlı uyku diyerek çıktım içim geçiyordu bu narkoz bi harika dostum sonrası malum olduğu üzere ilk adım atma koridorlar şahit azmime, sonra ilk emişme ki sütüm colk colk çektiği için şükür ki geldi.Ben her ne kadar tam olarak hareket kabiliyetimi kazanamamış olsamda en ufak bi mıyk sesine ayaktayım sol göğsüme karşı bir garezi sağ göğsüme karşı da bi sempatisi var kuzumun.Totalde 11 kilo gitti.Az sarılık çıktı onu da düşürdük çok şükür.bebeğine kavuşan herkesin gözü aydın Allahım sağlıklı uzun ömürler versin tek tek öpüyoruz hepinizi.
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...
son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....
son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....
öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir
yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....
sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...
sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....
nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:
herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni
ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...
ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...
sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedim anestezici hemende anne oldun aferim dedi pamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....
08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....
saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo
odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...
her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...
çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...
merhaba şubat anneleri ve bebişleri. ben de kızımı kucağıma aldım çok şükür. 7 şubat cuma sabah hazırlıklarımızı tamamlayıp evden çıktık. yine sezeryan olacaktım ama bu sefer içimde bir korku vardı. sanırım ilkinde her şey apar topar olduğu için bir şey anlamamışım. hastaneye yatışı yaptık, benim hazırlıklarım tamamlandı. ne olduğunu anlamadan sedye geldi. ameliyathane, doktorumla sohbetim diğer doktor ve hemşirelerin hazırlıkları derken bayıldım. (heyecan dolayısıyla tansiyon problemim olduğu için doktorumun da tavsiyesiyle genel anestezi oldum) sonra cart curt diye bazı sesler çok derinden gelen konuşmalar, neredeyim ne oluyor filan derken aklıma birden nerede olduğum ve ne amaçla orada olduğum geldi. tüm gayretimi toplayıp kafamı sağ tarafıma çevirmeye çalışıyordum. amacım mı ne elimdeki bilekliği görmek mavi mi, yoksa pembe mi? çok komik bir nedeni vardı bunun: hamileliğim boyunca doktorum ve eşim hariç kimseye kız olduğuna inandıramadım. sadece ufak bir göbeğim vardı. artık hayırlısı olsun ne yapalım erkekse de ilk 3 ay pembe giyer diyordum, sözde takmıyordum ama sanırım bilinçaltıma işlemiş ki uyanmaya çalışırken ilk bakmak istediğim bu olmuş. neyse pembeyi görünce savaşı bitirmiş asker gibi rahatla kafamı geriye attım. sonra yine bir koşuşturma, beni odaya aldılar. kardeşim ve eşim hemen yanımda bitti ve kızımı anlatmaya başladılar o anda hemşire yavrumu kollarıma getirdi. ufacık bir şey kedi gibi:) ama oğlumu da çok özlemiştim. neyse ki o da geç kalmadan geldi. bundan büyük mutluluk olur mu?
Ay ne guzel masallah sizlere ve bebislere.ne guzel de anlatmissiniz darisi basimiza ins hayirlisiyla...
Bugün 17 günlük olduk doğum hikayemi ancak yazabildim, fakat iki doğum hikayemi birden yazayım dedim 5,5 yıl önce oğlumu doğurduğum zamanı,
haftası: 39+3 cinsiyet : Erkek doğum günü : 13 ekim 2008 doğum kilosu :3600gr
doğum şekli : Normal doğum ismi : Ilim
gebeliğm süresince normal doğumdan hiç korkmadım herkes yapabiliyorsa bende yaparım dedim hep, sezeryana karşı değildim fakat zorda kalmassam sezeryan olmam dedim,
37. Haftamda henüz izne yeni ayrılmıştım ki, bir gece sancılandım 7-8 bazen 10 dkda bir giren adet sancısı gibi sancılarım oluyordu, sabaha kadar bekledim biraz uyur biraz uyanık, sabah zaten kontrolüm vardı doktora gittiğimde ilk kez çatala çıktım biraz canım acıdı, 2 cm açıklığım vardı drum doğumun başlamış olabileceğini nst ye girmem gerektiğini söyledi girdim ancak sancılar düzenli değildi, eve git sancıların sıklaşınca gel dedi bana, doğum başladı diye herkese haber verildi oysa sancılar yalancıymış ertesi gün sancı falan kalmamıştı, tam 2,5 hafta geçirdim 2 cm açıklıkla bu arada normal yaşantıma devam ettim, 39+1 de yine sancılandım aynı tür sancı gece acile gittik ve düzensiz sancılar açıklık 2,5 cm eve geldik bekliyoruz ancak sancı yine kesildi sabah olunca, sabah çok ağladım doğramıcam galiba dedim ya bebeğim kakasını yerse diye ağladım eşime sezeryan istedimi söyledim, oda annemi falan aramış bana çaktırmadan drumu aradım yarın sabah gel 7,30 da sezeryan istiyorsan dedi, sözleştik yarın 7,30 da oğlum kucağımda olacaktı, annem geldi sonra kv de geldi beni ikna ettiler tekrar sezeryandan vazgeçtik, drumu yine aradım ben sabah kontrole gelecem sezeryandan vazgeçtim dedim, annem bizde yattı o gece, annemin yatağını açtım saat 12 idi tam oturayım biraz annemle konuşalım diye kanepeye otururken birden suyum geldi, hemen eşimi uyandırdım, çantamız hazırdı zaten kv yide aldık ve hastaneye koştuk çok mutluydum çünkü dönüşü yoktu doğum başlamıştı artık, 15 dkya hastanedeydik açıklık kontrolünden 3 cm çıktı açıklığım suni sancı verecekmisiniz dedim ebeye oda kendi sancımı bekliceklerini söyledi, saat 1 gibi kendi sancım geldi, tabiki dayanılmayacak olduğu durumlarda vardı o ara sezeryan diye bağırdımı anımsıyorum, sabah 6 gibi açıklık 10 cm olmuştu drumu aradılar geldi doğumhaneye gittik, fakat oğlum aşağıda değildi kanala girmemişti ve zorlu bir ıkınma süreci başladı benim için tam 1 saatten fazla ıkınma faslı ile geçti sonunda göğüslerimin altından bastırarak oğlumu ittirdi ebe v drda aldı oğlumu şükür sonunda ağlama sesi, 7,30 da oğlum doğmuştu, dünyam değişti o dakkadan sonra ben anne olmuştum artık, korku heyecan, mutluluk tarif edemeyeceğim duygular içindeydim çok şükür dedim hep çok şükür...
Ve kızımın hikayesi;
doğum şekli: Normal doğum
haftası : 39+2 doğum kilosu :3370gr ismi : Ilke
doğum günü: 1 şubat 2014
oğlum 5 yaşındaydı artık kardeş zamanı gelmişti ocak ayında gebe olduğumu öğrendim, fakat şubatta kalbi durdu bebeğimin kürtaj oldum, 3 ay aradan sonra mayısta yine gebe olduğumu öğrendim mayısın son günlerinde.
Yine 37. Haftamda bu defa sabah vakti iş yerindeyken sancım oldu, saat 4 e kadar bekledim ve druma gittim fakat açıklık yoktu bu kez yalancı sancıydı yine,
izne ayrıldım hemen o gün, 10 gün sonra hamama gittim açıklığım olur ümidiyle 39 haftamda gittiğimde açıklığım 2 cm di, 38+6 da nişanım geldi o sabah hastaneye gittik, açıklık 3 cm di hafif sancılarım vardı ama ciddi değildi drum hemen yatış yabileceğimi suni sancı ile 2 saate doğrabileceğimi söyledi fakat istemedim kendi sancım akşam gelir diye düşünüyordum, ama gelmedi olan sancımda kesildi, 2 gün acaba suni sancıyı kabul etsemmi diye düşünmekle geçti, çünki suni sancı öyküleri hep korkutucuydu, yinede karar verdim 31 ocak akşamı drumu aradım yarın geelceğim dedim oda ebeleri talimat veririm sabah erkenden gel sen dedi; sabah 6 gibi uyandık, 7 de evden çıktık, oğlumu annemle birlikte evde bıraktım, doğum olunca gelecekti o çünkü beni sancı çekerken görmesini istemedim, 8 e çeyrek kala gibi suni sancıyı bağladılar çok fazla rahatsız edici değildi 1,5 saat kadar sancılar geldiğinde gül koklar gibi nefes alıp mum üfler gibi verdim, yanımda kv ve eşim vardı, 9,35 gibi ebe geldi açıklığa bakmak için bağrarak sancı çekmediğim için açıklığımın arttına inanmıyordum beni doğumhaneye götürdü, açıklığım 5 cm olmuştu yolu yarılamışsın dedi bana, suyumu patlattı, o andan sonra ağrım çok artmıştı, odama aldıklarında bağırmaya başlamıştım baya kötüydüm 4 veya 5 kez bağırdım yani 4 ve ya 5 kez şiddetli sancı çektim, sonrasında ebe yine geldi, ona epidural istedimi söyleidm fakat sen yarım saate doğrursun dedi bana, ben inanmadım tabi, elinde bir iğne vardı serumun içine yaptı onu yapınca ağrım iyice arttı, hemen doğumhaneye aldılar, açıklık 10 cm olmuştu, 3 kez ıkındm gelmedi kızım 4.ıkınmamda drun ellerindeydi artık, 9:45 de doğmuştu, gerçektende kolay bir doğum olmuştu suni sancı hiçte abartı birşey değildi,
artık 4 kişilik bir aileydik allah acılarını görtermesin, kimseye göstermesin
Oglum şu an 20 günlük teyzeleriievet biraz geç kaldım doğum hikayemi yazmya ama geç olsun güç olmasın dimi? :) .. Gelelim doğum hikayeme. Planlı bir hamilelikti benimkisi. İstiyorduk ve Allah nasip etti. Ne de güzel oldu. Neler yaşadım hamileliğim boyunca. Kanamalar, düşük tehlikesi, plesanta previa... Daha bir çok ve bir çok korku kaygı hepsi bir arada.. Çoğu kez sıktım etrafımdaki insanları sorularımla, çoğu kez de kendimi yedim içten içe. Fakat bir şekilde geçti. Bitti hamilelik. İnanamıyorum hala.. Oğlum 38+0 da sezeryanla dünyaya geldi. Erken geliştiği için alalım beklemeyelim dedi doktorum. Canım doktorum ona burdan el sallıyorum :) o kadar iyi bir iş çıkardı ki ameliyatın 2. Günü ayaktaydım. Neyse.. Gelelim o güne. O sabah saat 7'de bi haşlanmış yumurta iki dilim kaşar ve bi bardak da ıhlamur içtim. Kulaklikla eminem&rihanna The monster sarkisini dinledim :) Arkadaşlarım sağolsunlar çok güzel motive ettiler beni, dua ve dilekleriyle. Spinal anestezi olacaktım. Evet uyanık olacaktım ameliyat esnasında. Ben. Panik ben. Uyanık? :) o anda ne yapacağım, ya hissizleşmezsem falan diye bisürü soru kafamda örümcek ağı olmuştu. Araba kapıya geldi. Saat 11 gibi. Doğum çantası ve ihtiyaç malzemeleri bagaja yüklendi. Bindik. Hepimiz pür heyecan. Kv hasta. Kızım mız mız.. Hastaneye vardık yatış yapıldı bir girdik el kadar oda! Kanepe.bile yok bir tekli koltuktan başka! Çok doluymuş hastane başka oda yokmuş. Neyse dedik hayırlısıyla doğsun da. Hemşireler geldi beni giydirdi damar yolu açıldı serum takıldı falan. Tabi ben öğlen 2'de doğurucam sanıyorum. Zannedilenin aksime gayet sakinim. Annemler geldi. Bekliyoruz hepimiz derken saatler geçti. Diyoruz neden böyle? Benim ameliyat 2'deydi? Meğerse acil bir olay varmış. 8 yaşında bir çocuk ağır bir kaza geçirmiş onu yaşatmaya çalışıyorlarmış doktorum geldi dedi ameliyathane dolu. Ben boşalır boşalmaz seni ameliyata alıcam. Peki dedim. Saatler geçtikçe gerginlik arttı. Eşim başladı bu hastaneyi seçmeyecektik devlet hastanesi bile bundan iyidir bir de özel olacak! diye.. Kızım hiç durmadı. Ben saatlerdir aç susuz.. Gerildim, bunaldım, ateşler içinde kaldım. Sevincim neşem.sıfıra indi.. Derken saat 18:00'da pat diye sedye ile odaya daldılar hadi ameliyata diye. O anda simirlerim boşaldı. Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sedyeye uzandım. Sonda takıldı. Herkese herşeye kızgın küskündüm. Hiçbirine bakmadım sedyeyle taşınırken. Kızımdan başka. Bay bay anne dedi. Gözlerim iyice doldu. Sonra sakinlik duaları ettim. Derin derin nefes aldım. Hadi, topla kendini. Oğlun gelecek... Ameliyathaneye soktular beni. Başka bi sedyeye yatırdılar. Dedim sonda çıkmaz dimi? Dediler herşey çıkar o çıkmaz.. Serkan diye hafiftan yumuşak karakterli bir bey yanıma geldi. Neden ağlıyorsun? Dedi. Sinirlerim bozuldu dedim. Üzülme sana çok iyi bakıcaz dedi. Ordan bi bayan spinal dimi? dedi. Evet dedim. İlk doğumunda uyutulmuş muydun? dedi. Evet dedim. Merak etme bu daha iyi olacak dedi. Anestezist geldi. Bana ellerimi öne kavuşturmamı kafamı öne eğmemi söyledi. Belime soğuk birşey sürdü ve hop ilk iğne :) tabi ben öne sıçradım iğne girince :) dedim ben hareket ettim sakat kalmam dimi? yok öyle bişey mümkün değil dediler. Derken ikinci iğne.. Ve sağ bacağıma kalçamdan bi elektrik girdi. Acıyla inledim normal bunlar dedi anestezist. İlaç etki ediyormuş. Hop bi elektrik daha aynı bacağıma. Dedim bu hep aynı bacağıma oldu ya öteki uyuşmazsa? Yatırdılar beni. Önüme perde çekildi. Doktorum geldi. Bacaklarım birden ısındı " oh en azından sıcacık oldum" dedim doktorum dedi kaldır bakalım bacağını. Hafifçe kaldırdım. İyice kaldır dedi. Yok kalkmıyo. Öksür bol bol dediler. İyice ilacın karışması için. Tuttu mu tutmadımı derken karnımda bi dalgalanma. Aman allahım bir baskı. Sanki içimi karıştırıyorlar.. Sanki bi su torbasına bastırır gibi. Dedim tamam. Bunlar beni kaşla göz arasında kestiler ameliyathane ışıkları var ya hani kocaman. Ona yansıyordu görüntü. Bir baktım karnımi açmışlar içi ful kan :O dedim kendime yahu ne bakıyosun kusacan şimdi !! O anda bi rahatlama hissettim karnımda. Bi boşalma. Ve viyaklama :)) oğlum doğmuştu. Allahim.o nasil da güzel bir sesti.. Ağladım. Oğlumu verin dedim. Yıkansın gelecek annesi dediler. O nasıl bir ses.. Yıktı inletti ameliyathaneyi ) kuzumu getirdiler biraz sonra.. Yeşil beze sarılı.. Bembeyaz.. Tombul yanaklı.. Kıpkırmızı dudaklı.. Öptüm.. Sıcacık yumuşacık.. O an hiç bitmesin istedim. O nasıl kutsal bir andı.. Üşümesin diye götürdüler..bekle anneciğim gelicem dedim.. Ve yine o soğuk yerfe bir basıma.. Bu kez kalbime ve mideme feci bir ağrı saplandı.. Sol omzum taşla ezilmiş gibi ağrıyordu. Neyin var dediler. Anlattım. Bebek çıkarken organlarım ittirilmiş bu ağrı normalmiş. Gel.de dayan. Nefes alamadım resmen.. Terlemeya başladım soğuk soğuk.. Ecel bir nefes kadar yakındı sanki.. Dualar ettim.. Dualar ettim.. Allahım nolur bitsin artık. Sağ salim çıkayım.. Kabus gibiydi.. Doktoruma sordum.. Ne kadar var daha?..çok değil.. 8-10 dakika.. Sabret dedi.. Sabrettim. Bitti. Hadi hayırlı olsun dedi doktorum ve gitti. Temizlediler beni ve çıktık. Titriyorum. Üzerimi örttüler.. Nasıl şoktayım hala.. Yukarı çıkardılar. İlk annem geldi yanıma. Sevdi beni. Ağlayacaktım, tuttum.. İçeri girdik giyindirdiler. Babam geldi canım kızımm.. O kadar tatlı ki bebek.. Gördüm onu.. Maaşallah bak sende gör.. Bayılacaksın dedi.. Etirdiler kuzumu.. Eşim de geldi. Tavır yaptım ona ilk önce.. Sonra yumuşadım yüzündeki ışıltıyı görünce.. Kızım geldi.. Anne kardeşim çok tatlı òpebilir miyim lütfeeen dedi :) kucağımdaydı yavrum.. Biri yanımda biri kollarımdaydı. Acım vardı elbet ama umrumda olmadı. Bu tablo herşeye değerdi.. Herşeye..
Kerem Taha'm.. 24.01.2014 cuma günü saat 19:00'da doğdun oğlum.. İyi ki doğdun.. İyi ki bizi tamamladın.. Seni her zaman sonsuz bir sevgiyle seveceğiz..
37+2 epidural sezeryanla 5şubatta çarşamba oğlumu kucağıma aldım Allahın izniyle
bir gece öncesi çantamızı son kez kontrol ettik eşimle
gece yarısı sarılıp birbirimize vedalaştık resmen
korkuyordum ben bana birşey olacak diye ilk bebeğini kaybetmiş biri olarak ölüm korkusu çok sarsmıştı
eşime dedim ki eğer ben ve bebeğime doğumda birşey olursa bir müddet sonra hayatına devam etmek için yeniden evlen senden bunu istiyorum ama ben gidersem de bebeğimle sen kalırsan artık çok zor bir görevin var sen düşün ne yapacağını
sabah tan hastane ye gittik boş oda yoktu yatışımızı yaptılar rastgele bir odada beklettiler
halbuki doğum sonrası kalacağım odam beli olsaydı çantamı yerleştirecektim odamı düzenleyecektim ama bekledik öyle hastane odasından dışarıyı izleyip gülüyorduk sanki sezeryana değilde gezmeye gelmiş gibiydik
sonra geldiler kıyafetimi verdiler giyinmeme için giyinip yatağa yatırıp götürecekelri zaman duygulandım birtek sımsıkı sarıldım eşime
birazdan dünyanın en yakışıklısıyla dönüp geleceğim diyip el sallayarak bindik asansöre
ameliyata gittiğimde epey beklettiler ben biran önce başlasınlar istiyordum gram hyecan yoktu ama artık rüya mı gerçek bebeğime kavuşmak istiyordum
ameliyathanede hazırlamaya başladılar diyorlarki ne kadar sakinsin
anestesici tek tek anlatıyor korkma irkilme filan diyor bende tık yok
doktorum dedi maşşalah hastam 9ay boyuncada çok sakindi biran önce bebeğine kavuşmak istiyor
ve inanın sezeryanın o aşamaları hiçte acı korku tedirginlik gerektirmiyor
sanki zaman geçmiyordu
sonra doktorum dedi annesi bebeğimiz geldi demesiyle oğlum bıcır bıcır ağlamaya başladı ve o an öyle bir oh çok şükür demişim ki
hepsi güldü bana sesini duyduk diye
nasıl çok şükür demem ilk bebeğimi suni sancıyla doğurmuştum ama karnımda öldügü için bebeğimi kucağıma alamamak sesini duyamamak kadar can yakan bir durum yoktu
ebe hemen getirdi yanağıma dokundurdu burnndan öptüm öyle güzel ve masumdu ki doyamadım öpmeye ebe birdaha öptürdü
sonra bebeğimi götürdüler benim içinse artık ne olursa olsundu
yogunluktan mı zaman geçsin diye kendimi koşullandırmaktan mı ne uykum geldi hep
ameliyat bitti 10dk ayılma odasında bekleyeceksin dediler ama hemşirenin gevezeliğinden beni orada unutup 45 dk bekledim
normalde beklemek sorun değildi beklerdim
ama bebeğim beni bekliyordu eşim beni bekliyordu bu kadar geç sürünce birşey oldu diye korkabilir diye düşündüm
sonra odaya çıkartıldım minik oğlumu getirdiler yanıma yatırdılar ve işte o an hayat benim için durdu ve hayatımdaki herşeyi erteledim
uyurken bile oğlumu özlüyorum sürekli kokluyorum ayaklarını seviyorum bugüne kadar yaşamak değilmiş bizimkisi bebeğimiz dünyaya gelince yaşadığımızın bir anlamı oldugunu anladım
inşşşşşallah öyledir yaabende hiç belirtim yok diyordum .bu cumartesi 40 hafta bitecek.cuma da kontrol var.olmazsa pazartresi sezaryen olmayı isticem inş bu 5 gün içinde gelir . Allah herkesi evladına kavuştursun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?