Benim de 18 Şubat bende bekliyorum:)
benimki sezeryan ama benim dogum tarihimde 18 şubat
ayyyyy ne güzel anlatmışsın yahuuuuOglum şu an 20 günlük teyzeleriievet biraz geç kaldım doğum hikayemi yazmya ama geç olsun güç olmasın dimi? :) .. Gelelim doğum hikayeme. Planlı bir hamilelikti benimkisi. İstiyorduk ve Allah nasip etti. Ne de güzel oldu. Neler yaşadım hamileliğim boyunca. Kanamalar, düşük tehlikesi, plesanta previa... Daha bir çok ve bir çok korku kaygı hepsi bir arada.. Çoğu kez sıktım etrafımdaki insanları sorularımla, çoğu kez de kendimi yedim içten içe. Fakat bir şekilde geçti. Bitti hamilelik. İnanamıyorum hala.. Oğlum 38+0 da sezeryanla dünyaya geldi. Erken geliştiği için alalım beklemeyelim dedi doktorum. Canım doktorum ona burdan el sallıyorum :) o kadar iyi bir iş çıkardı ki ameliyatın 2. Günü ayaktaydım. Neyse.. Gelelim o güne. O sabah saat 7'de bi haşlanmış yumurta iki dilim kaşar ve bi bardak da ıhlamur içtim. Kulaklikla eminem&rihanna The monster sarkisini dinledim :) Arkadaşlarım sağolsunlar çok güzel motive ettiler beni, dua ve dilekleriyle. Spinal anestezi olacaktım. Evet uyanık olacaktım ameliyat esnasında. Ben. Panik ben. Uyanık? :) o anda ne yapacağım, ya hissizleşmezsem falan diye bisürü soru kafamda örümcek ağı olmuştu. Araba kapıya geldi. Saat 11 gibi. Doğum çantası ve ihtiyaç malzemeleri bagaja yüklendi. Bindik. Hepimiz pür heyecan. Kv hasta. Kızım mız mız.. Hastaneye vardık yatış yapıldı bir girdik el kadar oda! Kanepe.bile yok bir tekli koltuktan başka! Çok doluymuş hastane başka oda yokmuş. Neyse dedik hayırlısıyla doğsun da. Hemşireler geldi beni giydirdi damar yolu açıldı serum takıldı falan. Tabi ben öğlen 2'de doğurucam sanıyorum. Zannedilenin aksime gayet sakinim. Annemler geldi. Bekliyoruz hepimiz derken saatler geçti. Diyoruz neden böyle? Benim ameliyat 2'deydi? Meğerse acil bir olay varmış. 8 yaşında bir çocuk ağır bir kaza geçirmiş onu yaşatmaya çalışıyorlarmış doktorum geldi dedi ameliyathane dolu. Ben boşalır boşalmaz seni ameliyata alıcam. Peki dedim. Saatler geçtikçe gerginlik arttı. Eşim başladı bu hastaneyi seçmeyecektik devlet hastanesi bile bundan iyidir bir de özel olacak! diye.. Kızım hiç durmadı. Ben saatlerdir aç susuz.. Gerildim, bunaldım, ateşler içinde kaldım. Sevincim neşem.sıfıra indi.. Derken saat 18:00'da pat diye sedye ile odaya daldılar hadi ameliyata diye. O anda simirlerim boşaldı. Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sedyeye uzandım. Sonda takıldı. Herkese herşeye kızgın küskündüm. Hiçbirine bakmadım sedyeyle taşınırken. Kızımdan başka. Bay bay anne dedi. Gözlerim iyice doldu. Sonra sakinlik duaları ettim. Derin derin nefes aldım. Hadi, topla kendini. Oğlun gelecek... Ameliyathaneye soktular beni. Başka bi sedyeye yatırdılar. Dedim sonda çıkmaz dimi? Dediler herşey çıkar o çıkmaz.. Serkan diye hafiftan yumuşak karakterli bir bey yanıma geldi. Neden ağlıyorsun? Dedi. Sinirlerim bozuldu dedim. Üzülme sana çok iyi bakıcaz dedi. Ordan bi bayan spinal dimi? dedi. Evet dedim. İlk doğumunda uyutulmuş muydun? dedi. Evet dedim. Merak etme bu daha iyi olacak dedi. Anestezist geldi. Bana ellerimi öne kavuşturmamı kafamı öne eğmemi söyledi. Belime soğuk birşey sürdü ve hop ilk iğne :) tabi ben öne sıçradım iğne girince :) dedim ben hareket ettim sakat kalmam dimi? yok öyle bişey mümkün değil dediler. Derken ikinci iğne.. Ve sağ bacağıma kalçamdan bi elektrik girdi. Acıyla inledim normal bunlar dedi anestezist. İlaç etki ediyormuş. Hop bi elektrik daha aynı bacağıma. Dedim bu hep aynı bacağıma oldu ya öteki uyuşmazsa? Yatırdılar beni. Önüme perde çekildi. Doktorum geldi. Bacaklarım birden ısındı " oh en azından sıcacık oldum" dedim doktorum dedi kaldır bakalım bacağını. Hafifçe kaldırdım. İyice kaldır dedi. Yok kalkmıyo. Öksür bol bol dediler. İyice ilacın karışması için. Tuttu mu tutmadımı derken karnımda bi dalgalanma. Aman allahım bir baskı. Sanki içimi karıştırıyorlar.. Sanki bi su torbasına bastırır gibi. Dedim tamam. Bunlar beni kaşla göz arasında kestiler ameliyathane ışıkları var ya hani kocaman. Ona yansıyordu görüntü. Bir baktım karnımi açmışlar içi ful kan :O dedim kendime yahu ne bakıyosun kusacan şimdi !! O anda bi rahatlama hissettim karnımda. Bi boşalma. Ve viyaklama :)) oğlum doğmuştu. Allahim.o nasil da güzel bir sesti.. Ağladım. Oğlumu verin dedim. Yıkansın gelecek annesi dediler. O nasıl bir ses.. Yıktı inletti ameliyathaneyi ) kuzumu getirdiler biraz sonra.. Yeşil beze sarılı.. Bembeyaz.. Tombul yanaklı.. Kıpkırmızı dudaklı.. Öptüm.. Sıcacık yumuşacık.. O an hiç bitmesin istedim. O nasıl kutsal bir andı.. Üşümesin diye götürdüler..bekle anneciğim gelicem dedim.. Ve yine o soğuk yerfe bir basıma.. Bu kez kalbime ve mideme feci bir ağrı saplandı.. Sol omzum taşla ezilmiş gibi ağrıyordu. Neyin var dediler. Anlattım. Bebek çıkarken organlarım ittirilmiş bu ağrı normalmiş. Gel.de dayan. Nefes alamadım resmen.. Terlemeya başladım soğuk soğuk.. Ecel bir nefes kadar yakındı sanki.. Dualar ettim.. Dualar ettim.. Allahım nolur bitsin artık. Sağ salim çıkayım.. Kabus gibiydi.. Doktoruma sordum.. Ne kadar var daha?..çok değil.. 8-10 dakika.. Sabret dedi.. Sabrettim. Bitti. Hadi hayırlı olsun dedi doktorum ve gitti. Temizlediler beni ve çıktık. Titriyorum. Üzerimi örttüler.. Nasıl şoktayım hala.. Yukarı çıkardılar. İlk annem geldi yanıma. Sevdi beni. Ağlayacaktım, tuttum.. İçeri girdik giyindirdiler. Babam geldi canım kızımm.. O kadar tatlı ki bebek.. Gördüm onu.. Maaşallah bak sende gör.. Bayılacaksın dedi.. Etirdiler kuzumu.. Eşim de geldi. Tavır yaptım ona ilk önce.. Sonra yumuşadım yüzündeki ışıltıyı görünce.. Kızım geldi.. Anne kardeşim çok tatlı òpebilir miyim lütfeeen dedi :) kucağımdaydı yavrum.. Biri yanımda biri kollarımdaydı. Acım vardı elbet ama umrumda olmadı. Bu tablo herşeye değerdi.. Herşeye..
Kerem Taha'm.. 24.01.2014 cuma günü saat 19:00'da doğdun oğlum.. İyi ki doğdun.. İyi ki bizi tamamladın.. Seni her zaman sonsuz bir sevgiyle seveceğiz..
hayırlı ugurlu lsun çok güzel anlatmışsın hikayeni güle güle büyüt bebeyiniOglum şu an 20 günlük teyzeleriievet biraz geç kaldım doğum hikayemi yazmya ama geç olsun güç olmasın dimi? :) .. Gelelim doğum hikayeme. Planlı bir hamilelikti benimkisi. İstiyorduk ve Allah nasip etti. Ne de güzel oldu. Neler yaşadım hamileliğim boyunca. Kanamalar, düşük tehlikesi, plesanta previa... Daha bir çok ve bir çok korku kaygı hepsi bir arada.. Çoğu kez sıktım etrafımdaki insanları sorularımla, çoğu kez de kendimi yedim içten içe. Fakat bir şekilde geçti. Bitti hamilelik. İnanamıyorum hala.. Oğlum 38+0 da sezeryanla dünyaya geldi. Erken geliştiği için alalım beklemeyelim dedi doktorum. Canım doktorum ona burdan el sallıyorum :) o kadar iyi bir iş çıkardı ki ameliyatın 2. Günü ayaktaydım. Neyse.. Gelelim o güne. O sabah saat 7'de bi haşlanmış yumurta iki dilim kaşar ve bi bardak da ıhlamur içtim. Kulaklikla eminem&rihanna The monster sarkisini dinledim :) Arkadaşlarım sağolsunlar çok güzel motive ettiler beni, dua ve dilekleriyle. Spinal anestezi olacaktım. Evet uyanık olacaktım ameliyat esnasında. Ben. Panik ben. Uyanık? :) o anda ne yapacağım, ya hissizleşmezsem falan diye bisürü soru kafamda örümcek ağı olmuştu. Araba kapıya geldi. Saat 11 gibi. Doğum çantası ve ihtiyaç malzemeleri bagaja yüklendi. Bindik. Hepimiz pür heyecan. Kv hasta. Kızım mız mız.. Hastaneye vardık yatış yapıldı bir girdik el kadar oda! Kanepe.bile yok bir tekli koltuktan başka! Çok doluymuş hastane başka oda yokmuş. Neyse dedik hayırlısıyla doğsun da. Hemşireler geldi beni giydirdi damar yolu açıldı serum takıldı falan. Tabi ben öğlen 2'de doğurucam sanıyorum. Zannedilenin aksime gayet sakinim. Annemler geldi. Bekliyoruz hepimiz derken saatler geçti. Diyoruz neden böyle? Benim ameliyat 2'deydi? Meğerse acil bir olay varmış. 8 yaşında bir çocuk ağır bir kaza geçirmiş onu yaşatmaya çalışıyorlarmış doktorum geldi dedi ameliyathane dolu. Ben boşalır boşalmaz seni ameliyata alıcam. Peki dedim. Saatler geçtikçe gerginlik arttı. Eşim başladı bu hastaneyi seçmeyecektik devlet hastanesi bile bundan iyidir bir de özel olacak! diye.. Kızım hiç durmadı. Ben saatlerdir aç susuz.. Gerildim, bunaldım, ateşler içinde kaldım. Sevincim neşem.sıfıra indi.. Derken saat 18:00'da pat diye sedye ile odaya daldılar hadi ameliyata diye. O anda simirlerim boşaldı. Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sedyeye uzandım. Sonda takıldı. Herkese herşeye kızgın küskündüm. Hiçbirine bakmadım sedyeyle taşınırken. Kızımdan başka. Bay bay anne dedi. Gözlerim iyice doldu. Sonra sakinlik duaları ettim. Derin derin nefes aldım. Hadi, topla kendini. Oğlun gelecek... Ameliyathaneye soktular beni. Başka bi sedyeye yatırdılar. Dedim sonda çıkmaz dimi? Dediler herşey çıkar o çıkmaz.. Serkan diye hafiftan yumuşak karakterli bir bey yanıma geldi. Neden ağlıyorsun? Dedi. Sinirlerim bozuldu dedim. Üzülme sana çok iyi bakıcaz dedi. Ordan bi bayan spinal dimi? dedi. Evet dedim. İlk doğumunda uyutulmuş muydun? dedi. Evet dedim. Merak etme bu daha iyi olacak dedi. Anestezist geldi. Bana ellerimi öne kavuşturmamı kafamı öne eğmemi söyledi. Belime soğuk birşey sürdü ve hop ilk iğne :) tabi ben öne sıçradım iğne girince :) dedim ben hareket ettim sakat kalmam dimi? yok öyle bişey mümkün değil dediler. Derken ikinci iğne.. Ve sağ bacağıma kalçamdan bi elektrik girdi. Acıyla inledim normal bunlar dedi anestezist. İlaç etki ediyormuş. Hop bi elektrik daha aynı bacağıma. Dedim bu hep aynı bacağıma oldu ya öteki uyuşmazsa? Yatırdılar beni. Önüme perde çekildi. Doktorum geldi. Bacaklarım birden ısındı " oh en azından sıcacık oldum" dedim doktorum dedi kaldır bakalım bacağını. Hafifçe kaldırdım. İyice kaldır dedi. Yok kalkmıyo. Öksür bol bol dediler. İyice ilacın karışması için. Tuttu mu tutmadımı derken karnımda bi dalgalanma. Aman allahım bir baskı. Sanki içimi karıştırıyorlar.. Sanki bi su torbasına bastırır gibi. Dedim tamam. Bunlar beni kaşla göz arasında kestiler ameliyathane ışıkları var ya hani kocaman. Ona yansıyordu görüntü. Bir baktım karnımi açmışlar içi ful kan :O dedim kendime yahu ne bakıyosun kusacan şimdi !! O anda bi rahatlama hissettim karnımda. Bi boşalma. Ve viyaklama :)) oğlum doğmuştu. Allahim.o nasil da güzel bir sesti.. Ağladım. Oğlumu verin dedim. Yıkansın gelecek annesi dediler. O nasıl bir ses.. Yıktı inletti ameliyathaneyi ) kuzumu getirdiler biraz sonra.. Yeşil beze sarılı.. Bembeyaz.. Tombul yanaklı.. Kıpkırmızı dudaklı.. Öptüm.. Sıcacık yumuşacık.. O an hiç bitmesin istedim. O nasıl kutsal bir andı.. Üşümesin diye götürdüler..bekle anneciğim gelicem dedim.. Ve yine o soğuk yerfe bir basıma.. Bu kez kalbime ve mideme feci bir ağrı saplandı.. Sol omzum taşla ezilmiş gibi ağrıyordu. Neyin var dediler. Anlattım. Bebek çıkarken organlarım ittirilmiş bu ağrı normalmiş. Gel.de dayan. Nefes alamadım resmen.. Terlemeya başladım soğuk soğuk.. Ecel bir nefes kadar yakındı sanki.. Dualar ettim.. Dualar ettim.. Allahım nolur bitsin artık. Sağ salim çıkayım.. Kabus gibiydi.. Doktoruma sordum.. Ne kadar var daha?..çok değil.. 8-10 dakika.. Sabret dedi.. Sabrettim. Bitti. Hadi hayırlı olsun dedi doktorum ve gitti. Temizlediler beni ve çıktık. Titriyorum. Üzerimi örttüler.. Nasıl şoktayım hala.. Yukarı çıkardılar. İlk annem geldi yanıma. Sevdi beni. Ağlayacaktım, tuttum.. İçeri girdik giyindirdiler. Babam geldi canım kızımm.. O kadar tatlı ki bebek.. Gördüm onu.. Maaşallah bak sende gör.. Bayılacaksın dedi.. Etirdiler kuzumu.. Eşim de geldi. Tavır yaptım ona ilk önce.. Sonra yumuşadım yüzündeki ışıltıyı görünce.. Kızım geldi.. Anne kardeşim çok tatlı òpebilir miyim lütfeeen dedi :) kucağımdaydı yavrum.. Biri yanımda biri kollarımdaydı. Acım vardı elbet ama umrumda olmadı. Bu tablo herşeye değerdi.. Herşeye..
Kerem Taha'm.. 24.01.2014 cuma günü saat 19:00'da doğdun oğlum.. İyi ki doğdun.. İyi ki bizi tamamladın.. Seni her zaman sonsuz bir sevgiyle seveceğiz..
kaç haftalık doğdu acaba mina bebek???Herkes hikayemi yarim yarim dinledi bende anlatayim... İlk hamile oldugumu ogrendigimde esim e gece 3 te soyledim.dayanamadim:) 6 haftalikken kalp atisini duymusuk.dunyalar bizimdi bir kizimiz vardi ve bir bebek daha geliyordu.istereyerekti zaten.ilk kalpatsinini duydugumuzun ertesi gunu yolda giderken esim cok siddetli bir cukura girdi tek dedigim ay yavas askim karnim acidi.aksamina da heryer kandi yerlere kadar.dustu dedim bu kacinci kayipti.ama kuzum benimleydi sukurki.cok kanamalarim oldu cok zor hamilelik yasadim.mastit oldum ki dogurunca olunan bi sey.15 gun gripten surundum serum taktilar en son.vucut enfeksiyon dolu bolca antibiyotik icirdiler ama kurumadi. En son sabah a karsi bisey sizmaya basladi kalktim esime dedim bana bisry oluyor uzerimi cikar yatak su gibiydi.dedim suyum geliyor.hemen gittik akinti dediler suyum iyiydi.ertedi gun ped olmasina regmen 6 kere uzerimi degistirdim su akiyor ped dusuyordu.dr u aradim hemen gel dedi gittim suyun azalmis renkli doppler cekilicek dedi cektirdim bakti ve bitti yarin dogum var ters akim baslamis bebege kirli kan gidiyordu.olmaz dedim olmesinimi istiyorsun dedi.onada olmaz dedim su an yatiyorsun deyince izin istedim evime gideyim cantami alayim dus falan tamam dedi gece geri gelmek kaydiyla.ciktim eve geldim arkadaslarla oturdum kahve ictim yemek yedim aslinda ne yaptigimi bilmiyordumki.gece gittik bu sehirde esim kizim ben kimse yok ailelerden.kizimi arkadaslar aldi hastaneye yattim ciget ignesi vutuldu ve nst ye bagladim bi sey olursa ignenin etkisi beklenmeden alinicakti yavrum.sukurki sabah oldu cok sakindim taki saat 11 de hadi gidiyoruz denilene kadar.gitmicem diye bagirdim istemiyorum dogurmicam daha cok kucuk diye Hickirarak agladim esim sakinlestirdi. Ameliyathane kapisina geldik esim elimi tuttu allah a emanet ol defi bende elini optum aglayarak girdim ameliyathane sordular niye agliyor bak bebegin geliyor defim cok kucuk daha olsun dediler.sen sakrak bi ekip bense kim dediyse dua etmekle ilgileniyorum. Yatirdilar oksijen maskesi taktilar ama deli gibi cikarmak istiyorumhic sevmem. Epidural i taktilar usuyordum hemde deli gibi.titremekten bi hal oldum.yanimda duran adam dr bi kac deneme yapicak bakalim uyustunmu diye dedi ama ben zaten hayatimi ameliyathane de gecirmisim yermiyim.dedim coktan kestiniz beni.siz korkmayin diye oyle dedik dedi.o anda bir aglama duydum allah im o neydi.yavrum dogmustu ebe aldi agzimdaki madkesi cikarin diyorum zorla cikarttim ebeye bagiriyorum sibel hanim kuzumu gosterin ne olur diyorum.getirdi pespembe minicik bisey kokladim optum annem dedim.gidis o gidis.ameliyatim cok uzun surdu daha once oldugum ameliyatlar yuzunden karin zarim cok yapismis.dr uma neden bu kadar uzun surdu cikarin beni dedigimde karin zarin yapisik onlari acmadan kapatamam seni dedi.birazda rahatlamam icin gevsetin hastayi diye talimat verdi.sakinlestirici yaptilar.odaya ciktigimda kuzum yoktu nefes alamiyor vucut isisini koruyamiyormus.deli gibi gormek istiyordum.hemsire gizlice fotograflarini cekip getirdi.burnunda hortum vardi.ameliyat olali 4 saat oldu zorla kendimi kaldirttim yurudum.hemsireler yeter dedikce yurudum.hic yatmadim iyi olmaliydim kuzum icin. Dr um odama geldi bebegi sevk ediyoruz cok enfeksiyonu var deyince agladim.112 ayarlanmisti bile esim de gidicekti bi anda koridorda bi hareketlilik oldu yanimda olan herkes gitti ambulans gelmisti melegimi almaya kimse beni umursamiyor herkes bebegi gorme derdinde giderken o halimle yataktan tek basima kalktim ambulans dr una ben goriyim oyle goturun dedim.cok kisa hemen gitmemiz gerek dedi.egildim kuveze MİNA annem dedim kuzum gozlerini acti kapadi.goturduler esimde gitti ama ambulans a yetisememis oyle gittilerki sirenleri acip hic biseyi umursamadan 180 le gittim yetisemedim dedi hemen yogun bakima almislar.ertesi gun taburcu oldum hemen yavruma gittim heryerinde hortumlar vardi sadece 3 dakika kocaman bir camdan gordum eve geldim esyalarina baktim deli gibi agladim.sonra kizdim kendime ne icin agliyorsun allah baska aci vermesin guclu olki yavrun a yavrularina bakabilesin. 3 gun sinra gittigimde kuzum yoktu yattigi yerde delirdim sordum iyi olan bebek bolumune almislar. Ona bakarken bi ses bizim bebegimizi soyluyorlar annesine verin emzirsin.o dikislerle nasil kostum hazirlandim.ilk kez kollarima gelicekti ama benim sutum yoktu hemsire olmasin kokunuza alissin dedi.ve artik kollarimdaydi allah im kokladim kokladim ellerini optum.hergun emzirmeye gittim.ayrilmak olduruyordu ama dayaniyordum.mecburdum.bigun esim ise gittiginde beni aradi MİNA miz taburcu oluyor cantasini hazirla deyince evde deli gibi bagiriyorum yukardan asagiya MİNA m geliyor diye indim.artik yavrum evimizdeydi cok sukur.ablamiz geldi anne bu cok tatli bunu kimseye vermeyelim dedi.simdi de cok duskun hic korktugumuz gibi olmadi cok kiskanir ne yapicaz derken kucuk anne oldu:)iste boylee canlar.uzunnn bi hikayemiz var bizimde.ve pazar gunu kirkimiz cikiyor. Evet kizim minik ama sagikli ve kollarimda .hic pisman degilim Bİ DAHA OLSA YİNE YAPARİM:))
kaç haftalık doğdu acaba mina bebek???
nazliedam aglayarak okudum canim hikayeni, Rabbim cocuklarini bagislasin, bize de hayirlisi ile saglicakla kucagimiza almayi nasib etsin aminnnn .
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...
son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....
son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....
öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir
yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....
sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...
sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....
nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:
herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni
ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...
ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...
sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedim anestezici hemende anne oldun aferim dedi pamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....
08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....
saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo
odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...
her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...
çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...
Selam kızlar.Ah analık ah diyerek başlıyorum yazmaya.Halsizlik ve emzirme anında uyuklama diz boyu neyse gelelim doğum hikayeme.31 ocak Cuma sabahı malum olduğu üzere hastanenin yolunu tuttuk.Damar yolu açıldı pembe önlük giyildi tabi arkası tam eripte kapanamadığından don dışarda anama kaynanama kocama makara çıktı ama o hadi gidiyoruz anı geldiğinde gördüler makarayı bu sefer ben gülüyorum onlar tedirgin ameliyathaneye indik soydular soğuttular uyuttular derken hoppaa Poyrazım 3665 gram 51 cm olarak çıkmışta şaşkoloza dönmüşler göbek atarak girdiğim yerden oy anam ne tatlı uyku diyerek çıktım içim geçiyordu bu narkoz bi harika dostum sonrası malum olduğu üzere ilk adım atma koridorlar şahit azmime, sonra ilk emişme ki sütüm colk colk çektiği için şükür ki geldi.Ben her ne kadar tam olarak hareket kabiliyetimi kazanamamış olsamda en ufak bi mıyk sesine ayaktayım sol göğsüme karşı bir garezi sağ göğsüme karşı da bi sempatisi var kuzumun.Totalde 11 kilo gitti.Az sarılık çıktı onu da düşürdük çok şükür.bebeğine kavuşan herkesin gözü aydın Allahım sağlıklı uzun ömürler versin tek tek öpüyoruz hepinizi.
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...
son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....
son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....
öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir
yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....
sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...
sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....
nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:
herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni
ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...
ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...
sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedim anestezici hemende anne oldun aferim dedi pamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....
08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....
saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo
odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...
her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...
çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...
merhaba şubat anneleri ve bebişleri. ben de kızımı kucağıma aldım çok şükür. 7 şubat cuma sabah hazırlıklarımızı tamamlayıp evden çıktık. yine sezeryan olacaktım ama bu sefer içimde bir korku vardı. sanırım ilkinde her şey apar topar olduğu için bir şey anlamamışım. hastaneye yatışı yaptık, benim hazırlıklarım tamamlandı. ne olduğunu anlamadan sedye geldi. ameliyathane, doktorumla sohbetim diğer doktor ve hemşirelerin hazırlıkları derken bayıldım. (heyecan dolayısıyla tansiyon problemim olduğu için doktorumun da tavsiyesiyle genel anestezi oldum) sonra cart curt diye bazı sesler çok derinden gelen konuşmalar, neredeyim ne oluyor filan derken aklıma birden nerede olduğum ve ne amaçla orada olduğum geldi. tüm gayretimi toplayıp kafamı sağ tarafıma çevirmeye çalışıyordum. amacım mı ne elimdeki bilekliği görmek mavi mi, yoksa pembe mi? çok komik bir nedeni vardı bunun: hamileliğim boyunca doktorum ve eşim hariç kimseye kız olduğuna inandıramadım. sadece ufak bir göbeğim vardı. artık hayırlısı olsun ne yapalım erkekse de ilk 3 ay pembe giyer diyordum, sözde takmıyordum ama sanırım bilinçaltıma işlemiş ki uyanmaya çalışırken ilk bakmak istediğim bu olmuş. neyse pembeyi görünce savaşı bitirmiş asker gibi rahatla kafamı geriye attım. sonra yine bir koşuşturma, beni odaya aldılar. kardeşim ve eşim hemen yanımda bitti ve kızımı anlatmaya başladılar o anda hemşire yavrumu kollarıma getirdi. ufacık bir şey kedi gibi:) ama oğlumu da çok özlemiştim. neyse ki o da geç kalmadan geldi. bundan büyük mutluluk olur mu?
Selam kızlar.Ah analık ah diyerek başlıyorum yazmaya.Halsizlik ve emzirme anında uyuklama diz boyu neyse gelelim doğum hikayeme.31 ocak Cuma sabahı malum olduğu üzere hastanenin yolunu tuttuk.Damar yolu açıldı pembe önlük giyildi tabi arkası tam eripte kapanamadığından don dışarda anama kaynanama kocama makara çıktı ama o hadi gidiyoruz anı geldiğinde gördüler makarayı bu sefer ben gülüyorum onlar tedirgin ameliyathaneye indik soydular soğuttular uyuttular derken hoppaa Poyrazım 3665 gram 51 cm olarak çıkmışta şaşkoloza dönmüşler göbek atarak girdiğim yerden oy anam ne tatlı uyku diyerek çıktım içim geçiyordu bu narkoz bi harika dostum sonrası malum olduğu üzere ilk adım atma koridorlar şahit azmime, sonra ilk emişme ki sütüm colk colk çektiği için şükür ki geldi.Ben her ne kadar tam olarak hareket kabiliyetimi kazanamamış olsamda en ufak bi mıyk sesine ayaktayım sol göğsüme karşı bir garezi sağ göğsüme karşı da bi sempatisi var kuzumun.Totalde 11 kilo gitti.Az sarılık çıktı onu da düşürdük çok şükür.bebeğine kavuşan herkesin gözü aydın Allahım sağlıklı uzun ömürler versin tek tek öpüyoruz hepinizi.
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...
son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....
son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....
öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir
yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....
sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...
sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....
nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:
herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni
ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...
ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...
sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedim anestezici hemende anne oldun aferim dedi pamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....
08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....
saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo
odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...
her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...
çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...
merhaba şubat anneleri ve bebişleri. ben de kızımı kucağıma aldım çok şükür. 7 şubat cuma sabah hazırlıklarımızı tamamlayıp evden çıktık. yine sezeryan olacaktım ama bu sefer içimde bir korku vardı. sanırım ilkinde her şey apar topar olduğu için bir şey anlamamışım. hastaneye yatışı yaptık, benim hazırlıklarım tamamlandı. ne olduğunu anlamadan sedye geldi. ameliyathane, doktorumla sohbetim diğer doktor ve hemşirelerin hazırlıkları derken bayıldım. (heyecan dolayısıyla tansiyon problemim olduğu için doktorumun da tavsiyesiyle genel anestezi oldum) sonra cart curt diye bazı sesler çok derinden gelen konuşmalar, neredeyim ne oluyor filan derken aklıma birden nerede olduğum ve ne amaçla orada olduğum geldi. tüm gayretimi toplayıp kafamı sağ tarafıma çevirmeye çalışıyordum. amacım mı ne elimdeki bilekliği görmek mavi mi, yoksa pembe mi? çok komik bir nedeni vardı bunun: hamileliğim boyunca doktorum ve eşim hariç kimseye kız olduğuna inandıramadım. sadece ufak bir göbeğim vardı. artık hayırlısı olsun ne yapalım erkekse de ilk 3 ay pembe giyer diyordum, sözde takmıyordum ama sanırım bilinçaltıma işlemiş ki uyanmaya çalışırken ilk bakmak istediğim bu olmuş. neyse pembeyi görünce savaşı bitirmiş asker gibi rahatla kafamı geriye attım. sonra yine bir koşuşturma, beni odaya aldılar. kardeşim ve eşim hemen yanımda bitti ve kızımı anlatmaya başladılar o anda hemşire yavrumu kollarıma getirdi. ufacık bir şey kedi gibi:) ama oğlumu da çok özlemiştim. neyse ki o da geç kalmadan geldi. bundan büyük mutluluk olur mu?
Bugün 17 günlük olduk doğum hikayemi ancak yazabildim, fakat iki doğum hikayemi birden yazayım dedim 5,5 yıl önce oğlumu doğurduğum zamanı,
haftası: 39+3 cinsiyet : Erkek doğum günü : 13 ekim 2008 doğum kilosu :3600gr
doğum şekli : Normal doğum ismi : Ilim
gebeliğm süresince normal doğumdan hiç korkmadım herkes yapabiliyorsa bende yaparım dedim hep, sezeryana karşı değildim fakat zorda kalmassam sezeryan olmam dedim,
37. Haftamda henüz izne yeni ayrılmıştım ki, bir gece sancılandım 7-8 bazen 10 dkda bir giren adet sancısı gibi sancılarım oluyordu, sabaha kadar bekledim biraz uyur biraz uyanık, sabah zaten kontrolüm vardı doktora gittiğimde ilk kez çatala çıktım biraz canım acıdı, 2 cm açıklığım vardı drum doğumun başlamış olabileceğini nst ye girmem gerektiğini söyledi girdim ancak sancılar düzenli değildi, eve git sancıların sıklaşınca gel dedi bana, doğum başladı diye herkese haber verildi oysa sancılar yalancıymış ertesi gün sancı falan kalmamıştı, tam 2,5 hafta geçirdim 2 cm açıklıkla bu arada normal yaşantıma devam ettim, 39+1 de yine sancılandım aynı tür sancı gece acile gittik ve düzensiz sancılar açıklık 2,5 cm eve geldik bekliyoruz ancak sancı yine kesildi sabah olunca, sabah çok ağladım doğramıcam galiba dedim ya bebeğim kakasını yerse diye ağladım eşime sezeryan istedimi söyledim, oda annemi falan aramış bana çaktırmadan drumu aradım yarın sabah gel 7,30 da sezeryan istiyorsan dedi, sözleştik yarın 7,30 da oğlum kucağımda olacaktı, annem geldi sonra kv de geldi beni ikna ettiler tekrar sezeryandan vazgeçtik, drumu yine aradım ben sabah kontrole gelecem sezeryandan vazgeçtim dedim, annem bizde yattı o gece, annemin yatağını açtım saat 12 idi tam oturayım biraz annemle konuşalım diye kanepeye otururken birden suyum geldi, hemen eşimi uyandırdım, çantamız hazırdı zaten kv yide aldık ve hastaneye koştuk çok mutluydum çünkü dönüşü yoktu doğum başlamıştı artık, 15 dkya hastanedeydik açıklık kontrolünden 3 cm çıktı açıklığım suni sancı verecekmisiniz dedim ebeye oda kendi sancımı bekliceklerini söyledi, saat 1 gibi kendi sancım geldi, tabiki dayanılmayacak olduğu durumlarda vardı o ara sezeryan diye bağırdımı anımsıyorum, sabah 6 gibi açıklık 10 cm olmuştu drumu aradılar geldi doğumhaneye gittik, fakat oğlum aşağıda değildi kanala girmemişti ve zorlu bir ıkınma süreci başladı benim için tam 1 saatten fazla ıkınma faslı ile geçti sonunda göğüslerimin altından bastırarak oğlumu ittirdi ebe v drda aldı oğlumu şükür sonunda ağlama sesi, 7,30 da oğlum doğmuştu, dünyam değişti o dakkadan sonra ben anne olmuştum artık, korku heyecan, mutluluk tarif edemeyeceğim duygular içindeydim çok şükür dedim hep çok şükür...
Ve kızımın hikayesi;
doğum şekli: Normal doğum
haftası : 39+2 doğum kilosu :3370gr ismi : Ilke
doğum günü: 1 şubat 2014
oğlum 5 yaşındaydı artık kardeş zamanı gelmişti ocak ayında gebe olduğumu öğrendim, fakat şubatta kalbi durdu bebeğimin kürtaj oldum, 3 ay aradan sonra mayısta yine gebe olduğumu öğrendim mayısın son günlerinde.
Yine 37. Haftamda bu defa sabah vakti iş yerindeyken sancım oldu, saat 4 e kadar bekledim ve druma gittim fakat açıklık yoktu bu kez yalancı sancıydı yine,
izne ayrıldım hemen o gün, 10 gün sonra hamama gittim açıklığım olur ümidiyle 39 haftamda gittiğimde açıklığım 2 cm di, 38+6 da nişanım geldi o sabah hastaneye gittik, açıklık 3 cm di hafif sancılarım vardı ama ciddi değildi drum hemen yatış yabileceğimi suni sancı ile 2 saate doğrabileceğimi söyledi fakat istemedim kendi sancım akşam gelir diye düşünüyordum, ama gelmedi olan sancımda kesildi, 2 gün acaba suni sancıyı kabul etsemmi diye düşünmekle geçti, çünki suni sancı öyküleri hep korkutucuydu, yinede karar verdim 31 ocak akşamı drumu aradım yarın geelceğim dedim oda ebeleri talimat veririm sabah erkenden gel sen dedi; sabah 6 gibi uyandık, 7 de evden çıktık, oğlumu annemle birlikte evde bıraktım, doğum olunca gelecekti o çünkü beni sancı çekerken görmesini istemedim, 8 e çeyrek kala gibi suni sancıyı bağladılar çok fazla rahatsız edici değildi 1,5 saat kadar sancılar geldiğinde gül koklar gibi nefes alıp mum üfler gibi verdim, yanımda kv ve eşim vardı, 9,35 gibi ebe geldi açıklığa bakmak için bağrarak sancı çekmediğim için açıklığımın arttına inanmıyordum beni doğumhaneye götürdü, açıklığım 5 cm olmuştu yolu yarılamışsın dedi bana, suyumu patlattı, o andan sonra ağrım çok artmıştı, odama aldıklarında bağırmaya başlamıştım baya kötüydüm 4 veya 5 kez bağırdım yani 4 ve ya 5 kez şiddetli sancı çektim, sonrasında ebe yine geldi, ona epidural istedimi söyleidm fakat sen yarım saate doğrursun dedi bana, ben inanmadım tabi, elinde bir iğne vardı serumun içine yaptı onu yapınca ağrım iyice arttı, hemen doğumhaneye aldılar, açıklık 10 cm olmuştu, 3 kez ıkındm gelmedi kızım 4.ıkınmamda drun ellerindeydi artık, 9:45 de doğmuştu, gerçektende kolay bir doğum olmuştu suni sancı hiçte abartı birşey değildi,
artık 4 kişilik bir aileydik allah acılarını görtermesin, kimseye göstermesin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?