Çok tatlısııın

kesinlikle katılıyorum her kelimesine yazık bize işlence ediyoruz. Burda bir arkadaş yazmıştı ya küm hayırlamıyorum dr u hamile olduğunu unut demiş bana çok mantıklı geldi tabiki abartmadan.
Bende ilk zamanlar ay ben hamileyim diye özel ilgi bekliyordum eşimden falan şimdi vazgeçtim kendim bile takmıyorum kafaya eşim sanki daha çok ilgileniyor ve çok hzuurlu
Hep diyorki iyiki seninle evlenmişşim kızımız inşallah sana benzer babası gibi pümpirikli olmaz diyor. Ama kanama zamanları nasıl sinir oluyordum ona sanki bitek benm çocuğum bişeyi yoktur deyip duruyor diye
Şimdi anlayabiliyorum onların savunma mekanizmaları böyle. Bence relax olalım üzüntüleri telaşları birkenara bırakalım
Bir de şunu söyliyim kızlar hamileliğimi stresli geçiren annelerin çocukları da hızursuz ve stresli doğuyor. Bunu araştırın derim. Tabiki suçumuz yok ama vesveseye geliyoruz. Her anımız ibadet ve şeytan bizle uğraşıyor. Çok kutsal bir görevdeyiz şeytanın en büyük düşmanıyız. Oyunlarına gelmeyelim bunlar kendim içinde yazıyorum