- 10 Haziran 2010
- 84.676
- 355.180
- 898
Günaydın herkese, hanımlar açık açık sorucam çünkü ben artık gerçekten iyi ve normal değilim, güne zaten mutsuz başlıyorum, her gün beşte dörtte uyanmak gece oyu beşik sallamak gün boyu ıııı ııııı ııı diyen mız mız oğlumla uğraşmak, sürekli ağlayan bağıran istekleri bitmeyen büyük oğlumla uğraşmak beni bitirdi, hep Allah'ım yeter diyorum düzelsinler artık diyorum
o kadar sıkıntı yaşarken bile isyan etmeyen ben resmen isyankar oldum ve bu halimden nefret ediyorum bir benmiyim böyle söylenen şikayet eden ben tekmiyim , bir ben mi tahammülsüzüm ciddi anlamda ben anneliği haketmiyorum, büyüğe kızıp bağırdıkça kendi görüntümden sesimden tiksiniyorum, tabi bu halimi sürekli tenkit eden eşim beni daha çok suçlu hissettiriyor.
Eşim büyükte çok yardımcı olurdu küçükte zoraki yapıyor çünkü büyük hep yakasında babasının ama bende gün içinde ikisine birden bakıyorum ben napıyım, ben anneyim diye bütün yükü taşımalımıyım, ev işi temizlik yemek, inanın artık ev süprümek lüks oldu zaten istemiyorum önceden terapi gibi gelirdi şimdi yine iş var diyorum
Kendime çok kızıyorum Allah alacak elinden bu nimetleri çocuklarını sağlığını o zaman uyanmanın güne başlamanın değerini anlayacaksın kendi işini yapmanın değerini anlayacaksın diyorum ama ne fayda ruhum resmen sıkıştı...
Mutlu kadın mutlu anne olmak istiyorum çocuklarım mutu olsun istiyorum
Dün çok zor bir günde eymen resmen gün boyu ağladı uyumak istemedi uyumadı, ben leş gibi oldum artık iftara yakın görümcemi çağırdım ne olur gel de duşa gireyim saçımı bile yıkamam hemen çıkarım dedim, sağolsun geldi öncesinde eşimi aradım mesaj yazdım ne olur erken gel mesai bitince çık perişanım bayılıcam artık dedim, nerdeee görümcem geldi peşine eşim lütfetti, gelir gelmez geçti akvaryuma bakıyor!!! Yaaa nasıl adamsın nasıl babasın! Görümcem bile kzıdı yengem perişan çocukların burda sen ona bakıyorsun diye! Neyse girdim çıktım, bizimki büyükle lütfen ilgileniyor, görümcemi gönderdim ama eymen mız mız mız ben gerçekten artık bayılacak hale geldim, eşime çamaşırları topla dedim toplamamış,elinde telefon haber bakıyor, bağırdım yeter artık kalkta yardım et diye sonra adımı huysuza çıkarıyor
Giyindim kv me indim okusun kuzuma diye sağolsun okudu sakinleşti bahçeye inip uyuttum, kv me de dedim yeter artık anne ben bu kadar kendimi paralıyorum oğlunun gamsızlığından bıktım diye, biliyorum kızım söylüyorum anlamıyor diye kızdı o da oğluna
o kadar sıkıntı yaşarken bile isyan etmeyen ben resmen isyankar oldum ve bu halimden nefret ediyorum bir benmiyim böyle söylenen şikayet eden ben tekmiyim , bir ben mi tahammülsüzüm ciddi anlamda ben anneliği haketmiyorum, büyüğe kızıp bağırdıkça kendi görüntümden sesimden tiksiniyorum, tabi bu halimi sürekli tenkit eden eşim beni daha çok suçlu hissettiriyor.Eşim büyükte çok yardımcı olurdu küçükte zoraki yapıyor çünkü büyük hep yakasında babasının ama bende gün içinde ikisine birden bakıyorum ben napıyım, ben anneyim diye bütün yükü taşımalımıyım, ev işi temizlik yemek, inanın artık ev süprümek lüks oldu zaten istemiyorum önceden terapi gibi gelirdi şimdi yine iş var diyorum
Kendime çok kızıyorum Allah alacak elinden bu nimetleri çocuklarını sağlığını o zaman uyanmanın güne başlamanın değerini anlayacaksın kendi işini yapmanın değerini anlayacaksın diyorum ama ne fayda ruhum resmen sıkıştı...
Mutlu kadın mutlu anne olmak istiyorum çocuklarım mutu olsun istiyorum
Dün çok zor bir günde eymen resmen gün boyu ağladı uyumak istemedi uyumadı, ben leş gibi oldum artık iftara yakın görümcemi çağırdım ne olur gel de duşa gireyim saçımı bile yıkamam hemen çıkarım dedim, sağolsun geldi öncesinde eşimi aradım mesaj yazdım ne olur erken gel mesai bitince çık perişanım bayılıcam artık dedim, nerdeee görümcem geldi peşine eşim lütfetti, gelir gelmez geçti akvaryuma bakıyor!!! Yaaa nasıl adamsın nasıl babasın! Görümcem bile kzıdı yengem perişan çocukların burda sen ona bakıyorsun diye! Neyse girdim çıktım, bizimki büyükle lütfen ilgileniyor, görümcemi gönderdim ama eymen mız mız mız ben gerçekten artık bayılacak hale geldim, eşime çamaşırları topla dedim toplamamış,elinde telefon haber bakıyor, bağırdım yeter artık kalkta yardım et diye sonra adımı huysuza çıkarıyor
Giyindim kv me indim okusun kuzuma diye sağolsun okudu sakinleşti bahçeye inip uyuttum, kv me de dedim yeter artık anne ben bu kadar kendimi paralıyorum oğlunun gamsızlığından bıktım diye, biliyorum kızım söylüyorum anlamıyor diye kızdı o da oğluna
aman erkekler boş konuşur kadından anlamaz ama sen onun seni mutlu etmesini ya da başkasının beklersen çok geç kalırsın eflal...cocuklarin ikiside 3 yaşına gelene kadar bi fetret dönemi oluyor anne ici na ama çocuklar bi 3 yaşına gelsin gör ne uykusuz kalicaz ne bu kadar uzulucez canım benim sadece biraz sabırla ilerde bi taşla iki kış vuracaksın...ama bence seni asıl mutsuz eden şey kendini güzel hissetmemen daha doğrusu kilolu hissediyorsun istediğin gibi giyinemiyorsun eski eflalli istiyorsun...bana kalırsa hergun bi saatcik sadece ama sadece bi saat çocukları biraksan kayinvalidene yada eşine bi tur atsan etrafta o bile iyi gelecek sana bizim molamız yok ondan bunalıyoruz ama baktım bana kimse bu molayı vermiyor açtım ağzına yumdum gözümü eşime sen geldiğin anda çıkar bi sat yürürum istemedi tabi yok çok yorgunhm yok şöyle kusura bakma ben insanım bencilsin bi saat istiyorum hiç bir faydan yok bunu yap bari dedim bir o ki derken artık mizirdanmiyor ..benim Sana diyecegim bunlar cicim inş ferahlarsin
