- 28 Aralık 2008
- 697
- 1.413
- 638
- Konu Sahibi Cilekkokusu12345
-
- #61
10 agustos carsamba doktor randevuma gittim aklımda hep 22 si yada 26 sı gel alalım diyecek kesin diyorum doktor bebeği. İçimde minicik bir aaa bu Bebek dönmüş normal doğum pozisyonunda diyecek diye bir ufak Ümit :)
Çantan yanında mı Dedi el çantamı kastediyor olamaz diye düşünürken doğum çantam hazır ama yanımda değil dedim zar zor cuma öğlen 12 ye anlaştık ama hala ben inanamıyorum. Erken mi oluyor geç mi beklesek döner miydi doğunca nefes alacak mı ne yani hamilelik bitiyor mu soruları sesleri kafamda
Kızımı 35. Haftada doğurmuştum hep merak ederdim 39. Hafta 40. Hafta Nasıl oluyor bu sefer görmek isterim nasipse dersim yine nasip olmadı maalesef. Ama sonu güzel oldu
Sabah hastaneye gittik annem kızım eşim odaya yattık 8:45 de. Ellerimde odayı süsledim kapıyı Bebek şekerlerini. Son bir nst alındı. Hastane odasında duygusal dakikalar :)
Doktor 10:50 de yanımA geldi 12 olan sezeryan saatimi 11 e aldık Dedi. Son on dakika yani. Son ana kadar korkmadım. Ağlamadım başıma hiç bişey gelmeyecek ben ameliyata girmeyecek işlm gibi rahatım.
Ne zaman kızımla eşimle vedalaştım sedyeyle götürdüler başladım ağlamaya asansörde epidutal yapılırken mütemadiyen ağladım. Doktorum çok tatlıydı ağlama Dedi bak bebeğin çıkacak az kaldı Dedi
Bir hemşire her detayı anlattı bana şu an şu yapılıyor bu yapılıyor diye
Beni kestiler mi dedim yok henüz bebeğin pozisyonunu belirliyorlar Dedi halbuki kesmişler ve bebeği çıkarmak üzerelermiş. Sonra bir ağlama sesi saçları simsiyah bir erkek Bebek yanağıma getirdiler sıcacık tabi Bebek ben buz gibi. Alıp götürdüler çocuk doktoru sağlıklı Dedi için rahatladı. Sonra beni dikmeye başlayıp bebeği yukarı çıkardılar eşim annem kızım kvalde peder ablam teyzem hepsi giydirilip silinirken camın arkasından bakmışlar. Ben çıkınca eşim asansör kapısındaydı yine oğlumuz doğdu Dedi.
2 gece yattım hastanede. Eğilmek kalkmak zulüm gibiydi ama kızım için ve yeni bebeğim için mecburum. Zaten canı tatlı biri değilim hemen eğilip beşikten almalara başladım. Çok kızıyorum kendime ama başka türlü de yapamıyorum.
77 ile doğuma girdim bu 6. Günüm 69 kilodayım şu an
Cahiller Ordu'su göbek kalır mı gider mi muhabbetine başladılar yanı başımda
Sabır allahım sabır
Lohusalık esas zor olan
KIZIM sürekli pijama giyip uyumandan sıkıldım normal kıyafet giymeyecekmisin dışarı çıkalım diye sorup duruyor.
Yazamıyorum sıklıkla ama gece sabaha karşı bakıyorum vakit bulunca kim doğurmuş kim devam ediyor diye
Hala agustos annelerinden doğum yapmayanlar var haliyle
Bazı Eylül anneleri ağustos annelerinden bile evvel doğurdu :)
Bin şükğr bebeğim iyi emiyor uyutmuyor ama uyuyacağım günler de gelecek sabır her kapıyı açar
Umut fakirin ekmeği
Hahahah
Ayrıca tembel bir anne değilim esasında hep tembellik yapmak isteyen bir anneyim. Her işe koştururken arı gibi çalışırken ben aklım hep tembellik yapsam keşke der bir kere yaptın mı deseniz en fazla bir kere yapmışımdır. Çalışkanannelerden daha çalışkan bir yapım var:) kamuoyuna duyurulur :)
Çantan yanında mı Dedi el çantamı kastediyor olamaz diye düşünürken doğum çantam hazır ama yanımda değil dedim zar zor cuma öğlen 12 ye anlaştık ama hala ben inanamıyorum. Erken mi oluyor geç mi beklesek döner miydi doğunca nefes alacak mı ne yani hamilelik bitiyor mu soruları sesleri kafamda
Kızımı 35. Haftada doğurmuştum hep merak ederdim 39. Hafta 40. Hafta Nasıl oluyor bu sefer görmek isterim nasipse dersim yine nasip olmadı maalesef. Ama sonu güzel oldu
Sabah hastaneye gittik annem kızım eşim odaya yattık 8:45 de. Ellerimde odayı süsledim kapıyı Bebek şekerlerini. Son bir nst alındı. Hastane odasında duygusal dakikalar :)
Doktor 10:50 de yanımA geldi 12 olan sezeryan saatimi 11 e aldık Dedi. Son on dakika yani. Son ana kadar korkmadım. Ağlamadım başıma hiç bişey gelmeyecek ben ameliyata girmeyecek işlm gibi rahatım.
Ne zaman kızımla eşimle vedalaştım sedyeyle götürdüler başladım ağlamaya asansörde epidutal yapılırken mütemadiyen ağladım. Doktorum çok tatlıydı ağlama Dedi bak bebeğin çıkacak az kaldı Dedi
Bir hemşire her detayı anlattı bana şu an şu yapılıyor bu yapılıyor diye
Beni kestiler mi dedim yok henüz bebeğin pozisyonunu belirliyorlar Dedi halbuki kesmişler ve bebeği çıkarmak üzerelermiş. Sonra bir ağlama sesi saçları simsiyah bir erkek Bebek yanağıma getirdiler sıcacık tabi Bebek ben buz gibi. Alıp götürdüler çocuk doktoru sağlıklı Dedi için rahatladı. Sonra beni dikmeye başlayıp bebeği yukarı çıkardılar eşim annem kızım kvalde peder ablam teyzem hepsi giydirilip silinirken camın arkasından bakmışlar. Ben çıkınca eşim asansör kapısındaydı yine oğlumuz doğdu Dedi.
2 gece yattım hastanede. Eğilmek kalkmak zulüm gibiydi ama kızım için ve yeni bebeğim için mecburum. Zaten canı tatlı biri değilim hemen eğilip beşikten almalara başladım. Çok kızıyorum kendime ama başka türlü de yapamıyorum.
77 ile doğuma girdim bu 6. Günüm 69 kilodayım şu an
Cahiller Ordu'su göbek kalır mı gider mi muhabbetine başladılar yanı başımda
Sabır allahım sabır
Lohusalık esas zor olan
KIZIM sürekli pijama giyip uyumandan sıkıldım normal kıyafet giymeyecekmisin dışarı çıkalım diye sorup duruyor.
Yazamıyorum sıklıkla ama gece sabaha karşı bakıyorum vakit bulunca kim doğurmuş kim devam ediyor diye
Hala agustos annelerinden doğum yapmayanlar var haliyle
Bazı Eylül anneleri ağustos annelerinden bile evvel doğurdu :)
Bin şükğr bebeğim iyi emiyor uyutmuyor ama uyuyacağım günler de gelecek sabır her kapıyı açar
Umut fakirin ekmeği
Hahahah
Ayrıca tembel bir anne değilim esasında hep tembellik yapmak isteyen bir anneyim. Her işe koştururken arı gibi çalışırken ben aklım hep tembellik yapsam keşke der bir kere yaptın mı deseniz en fazla bir kere yapmışımdır. Çalışkanannelerden daha çalışkan bir yapım var:) kamuoyuna duyurulur :)