Ya kızlar dünden beri acayip stres oldum. Ara ara görüştüğümüz bir arkadaş grubumuz var her buluştuğumuzda yanlarından aşırı huzursuzluk ve korkuyla ayrılıyorum. Doğum şöyle zor (hepsi sezaryen yapmış) böyle ağrı çekiyorsun kitleniyorsun yok yürüyemeyecek gibi oluyorsun flan. Normal doğum da çok zor ama o acı çekilmez riski çok bilmem ne diyip duruyorlar
en sonunda dinlemek istemiyorum dedim korkuyorum siz böyle anlatınca dedim ama yaşayacaksın korksan da diyorlar delirttiler beni ya!!
Sonra zar zor susturdum bu sefer başladılar gittiğim hastaneyi kötülemeye. Ben GATA'ya gidiyorum. Yok orası şöyle kötü böyle ilgisizler doğum sırasında çok kötü davranıyorlar flan. Bi arkadaşları varmış da GATA'da çalışıyormuş da o bile orda doğum yapmamış flan. Ben GATA'da bi profesöre gidiyorum ve çalıştığım yerde orda doğum yapan bir sürü bayan var hiçbirinden böyle şeyler duymadım. Doğum anı biraz şans diyorlar. Sonra da başladılar artık hayatın bitti çok zor büyüyor bebekler hasta oluyorlar bilmem ne kusması ayrı sorun yemesi ayrı sorun uykusu en büyük dert flan bitirdiler beni ya!! Yani bütün moral motivasyonum sıfır oldu acayip bi korku sardı o kadar huzursuzum ki dünden beri bebeğime yansıyacak diye korkuyorum.
Ne biçim insanlar anlamadım ne Gereği var bunları söylemenin
Eşime söyledim doğuma kadar görmek istemiyorum Hiçbirini dedim. Sabah sabah uzattım ama çok doldum kızlar
(