Kızlar yazdıklarınızın hepsini okuyamadım sayfalar birikmiş ama aklımdasınız. Ben de iki gündür çalışmaya başladım. Günde 3-4 kere gelip bebeği emziriryorum. Yaramazım biberonu emmeyi becerememiş ve sağdığım sütün daha fazlasını kusmuş
mecbur 10 dk bile olsa gelip emzirip kaçıyorum... Allahtan okulum eve 5 dk lık mesafede. İnşallah biberona alışır. 6 ay sadece anne sütü vermeyi planlıyordum ama şuan mecbur 4 ayin dolmasını bekliyorum. En azından 1 öğünü bensiz geçirebilir boylece. Şuan çok yoğun değilim ama sınavlar yaklaşınca yoğunluk artacak. Simdilik oğlum yokluğumu çok hissetmemiş. Ben emzirip kaçıyorum, kız kardeşim gazını çıkarıyor oynatıyor uyutuyor. Bir sonraki acıkma saatine yetişmeye çalışıyorum ben de. Neyse ki yeni evini de yadırgamadı bebiş :) Tekirdağ istanbuldan soğukmuş, inşallah hasta etmeyiz çocuğu...
Neyse yine de sandığım kadar zor olmadı çalışmak. Yeni öğrencilerimi çok sevdim. İstanbul çocukları gibi değiller daha masumlar :) ders anlatmaya başladığımda da kendimi yine eski "ben" gibi hissettim, her ne kadar oğlumla vakit geçirmeyi çok sevsem de bu duyguyu da özlemişim. Derse odaklanamayacağımı düşünüyordum ama çok şükür aklım kalmıyor. Biraz da evin yakın olması rahatlattı sanırım. Oğlum yan odada uyurken iş yapıyormuşum gibi kendimi telkin ediyorum. Yine de çocuk ek gıdaya geçmeden, oturmaya başlamadan çalışılmazmis onu gördüm. İnşallah ikinci yavrum olursa ve çalışmakla ilgili mecburiyetim olmazsa hic değilse 6 aylık olana kadar ücretsiz izin kullanmaya karar verdim. Çalışıp çalışmamak arasında kararsız kalaniniz varsa 2 günlük tecrubemle su tavsiyeyi vereyim: eğer bırakacağınız kişiye tam güveniyorsanız, is yeriniz acil bir durumda sizi cagirdiklarinda hemen gelinecek mesafedeyse, bebeginiz anne sütü harici de besleniyorsa, sizden başkası uyutabiliyorsa
çalışmak maddi manevi size de iyi gelir.
2 günlük konuşmalarımı tek seferde yapınca uzun oldu kusura bakmayın. Tüm temmuz annelerini ve bebişlerini öpüyorum