Kimseye bişey diyemiyorum buraya yazıp rahatlamak istedim. Saatlerdir ağlıyorum bebeğime bişey olacak diye çok korkuyorum ama kendimi engelleyemiyorum. Bilenler vardır. Eşim issizdi aylarca. Sonra iş buldu hatta ben ilk defa o ilk maaşını alınca alışveriş yaptım 250 liralık bu alışverişti ve benim bebeğim için yaptığım tek alışveriş. Devlet eşimin maaşına haciz koymuş banka da öyle. Ve bize kus kadar para kaldı fatura odeyemedigimiz için elektrik gitti doğalgaz elektrik olmadığı için çalışmıyor. Ve eşim işten ayrılmayı düşünüyor para bize yetmiyor diye. Ailesinin yanına taşınmak istiyor. Içim çıktı aglamaktan. Insan çocuğu için ne hayaller kuruyor ama hayat bize neler gösteriyor. Belki saçma ama bebegim için şöyle çıkıp mağaza gezip birşeyler almak o kadar çok isterdim ki herkes durumumuzu bildigi icin onu biz alcaz bunu biz alcaz diyip paylaştılar birşeyleri. Insan heves ediyor kendi alsın istiyor herkes çantasını hazırlıyor ben de hazırlamak istiyorum ama herkes daha erken diyip almıyor bazı şeyleri ya da bana gondermiyorlar henuz aldıklarını dogunca getirecekler onlar da haklı
Ama benim elimde geceligim bile yok onu biri alacak hastane çıkışlarını biri alacak. Bebgimi o kadar çok uzuyorum ki sabahtan beri. Çıkış yolu bulamıyorum. Hamilelik hormonları da bunda etkilidir. Durmadan ağlıyorum saatlerdir bebeğim iyi midir durduramiyorum kendimi.