Daha iyi olmayaçalışıyorum, inançlı olup Allah verdi o aldı diyip kendimi teselli etmeye çalışıyorum, yolda gebe görüyorum aaa bende böyleydim diyorum, bebeklere sevgiyle bakıyorum. İlk iş aldığım eşyaları kaldırmak oldu, normal hayatıma dönmeye çalışıyorum. 27sinde kırkımız için hataya gideceğiz, bebeklerimizi oraya defnettik.
Allah bir daha nasip eder mi bilmiyorum, çünkü benim ameliyatta tüplerim ve sağ yumurtalığım alındı. Tüp bebekle sol yumurtalığımla olmuştu. AMH değerim düşüktü. Allah inşallah sağlıklı bebekler nasip eder ve kucağımı boş bırakmaz. Ben 6 ay boyunca anneliği ninni söyleyip karnımı sevmekten ibarek görüyordum. Oysa dokunmak, koklamak, izlemek öyle güzelmişki. Hep derdimki ablama bende annelik oturmadı, doğurunca anlarsın derdi, ben anneliği gerçekten doğurunca anladım. Tarif edilemez bir duyguymuş. Yine bunada şükür benden beterini yaşayanlar var, şehit annelerimiz gibi. Allah bebeklerinizi sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin. Sevgiler size.
@nevesta81