Benim iki sene hakkım var da ne oluyor, iki ay kullanıcam da kara kara düşünüyorum taksitler kartlar krediler ne olacak diye. Şu hayatta bir maddi ferahlama göremedim ne babada ne kocada. Hala babamın borçlarıyla uğraşıyoruz, içten içe hissediyorum benden kredi bekliyorlar yine, uzaktalar hamilelik sürecimde yapayalnızım. Bekarken hep yanlarında oldum ama şu dönemde zoruma gitti sabahtan beri ağlıyorum, annemle konuşmamızda mevzu hep borçlar, ben bu halimle bankaya gidip kredi peşinde mi koşturayım, ne yapsam şaşırdım, daha hastane çantamı kapatamadım gecelikler ütü bekliyor, kafam karmakarışık oldu kahvaltımı bile edemedim. Ne yapsam bilmiyorum onlara da kıyamıyorum ama neden kimse beni düşünmüyor, ya da sadece uzaktan düşünüyor.