Arkadaşlar merhaba..
Çalıştığım için çok sık giremiyorum sayfaya. Şimdi yazılan yorumları okudum da çoğunda bir şikayet bir şikayet... "Keşke hamile kalmasaydım" , "Bitsin artık" , "Hemen doğurayım da kurtulayım" , "Psikolojim bozuldu" vs...
İnanın benim yaşadıklarımı yaşasaydınız bu sözlerin ne kadar acı ve nankörlükten ibaret olduğunu anlardınız.. Şimdi bu yorumuma tepki verenler olacak tahmin edebiliyorum. Ama kusura bakmayın böyle.. Bu yorumları okuduğumda gözlerim yerinden fırladı.. Bebek istediğimizden beri maddi-manevi sıkıntılar yaşamış biri olarak söylüyorum bunu.
Rahim filmi, boş gebelik, 8 haftalıkken kürtaj, 3 kere aşılama, hayal kırıklıkları, gözyaşları, çevre baskısı, tüp bebek tedavisi, iğneler-ilaçlar, tam tüp bebek tuttu derken 6,5 haftalıkken ikiz bebeklerimin yoğun bir kanamayla kaybı, onun acısı...
Şimdi mi? Çalışıyorum akşam 7 de eve ancak girebiliyorum, mide bulantısı, kabızlık, halsizlik, yorgunluk, bitkinlik, düşük riski..hepsi var.. Ama mide bulantısı bile beni mutlu ediyor :) Çünkü bebeğimin varlığını hissettiriyor bana :) Arefe günü hafif kanamam oldu. O kadar korktum ki bunu da kaybedeceğim diye anlatmam imkansız....
Bugün sabah mesela; yataktan kalkmak istemedim, işe gelmek istemedim, midem fena halde çıktım yola.. Ama yinede mutluyum :) Nasıl mutlu olmayım ki o kadar tedavi gördüm yolunda gitmedi ama Rabbim zamanı gelince kendiliğinden verdi emanetini.. Ben hamileyim! Çoğu insan bu duyguyu yaşamak için çırpınırken evet işte ben hamileyim :)
Diyeceğim o ki... Düşünürken, konuşurken ve bunları yazıya dökerken bence biraz daha hassas olmalıyız. Hepimiz için zor bir süreç doğru ama inanın ki sonucunun ne olacağını bilmediğiniz bir tedavi süreci kadar zor değil.. Ve şuan için tek duamız bebeklerimizin sağlıklı ve hayırlı bir şekilde dünyaya gelmesi olmalı.. Benim duam her zaman bu yönde...