Ben İzmirde oturuyorum. Daha 2 hamiş bayan vardı İzmirden. Kızlar öldüm korkudan o gün

bugün ancak kendime gelmeye başladım. Benim doktor kontrolüm vardı, çıktık eşimle 4-5 dk sonra başladı



kızım evde tek başına kalmıştı. Allah kimseye yaşatmasın! Hala hatırlayınca ağlıyorum. Araba hareket ederken sanki bagajın üstünde biri zıplıyor... Binaların çatılarına bir baktım antenler, uydular bayrak gibi sallanıyor. Binalar yan gidip geri geliyordu. Kızımı arayıp ulaşamadım. Döndürdük arabayı 4-5 dk yolu 12 dakikada gittik, trafik felç, nerdeyse arabadan inip koşucaktım. İnsanlar sokakta çığlık atıyorlar, kabuz gibi

sonra kızım ulaştı bize, tesadüf elinde saat vardı, ordan ulaştı. Sokağa çıktı, anahtarı da aldı, kimlik de aldım yanıma dedi, ben iyim siz de iyisiniz diye sordu. Bu 10 yaşında çocuk. Ben o anda ne duygular yaşadım anlatamam... bizim ev müstakil, girişte kameralar var, kaydı izleyip ağlıyorum, kızımın dışarı çıkıp, sağa sola bakması, korku dolu gözler. Kayınvalidem hemen indi aldı kızımı, beraber terasta oturdular. Kayınpederim yatalak ve anne deprem olunca başından ayrılmadı. Allah bir daha yaşatmasın

Eve döndük, ev alt üst oldu

kitaplıktan kitaplar yerde, kızımın çalışma masası yerinden 1 metre yerini değiştirdi, eşimin halterleri odanın ortasına geldi, bardaklar kırıldı

Aldık kızımı geri hastaneye döndük. Orda da artçılara yakalandım, NSTde benimle beraber 2 bayan vardı, 36 ve 39 hafta sancıları başladı korkudan.
Haberleri izleyemiyorum, morelim çok bozuk. Geceleri kızımın başında oturup öpüp kokluyorum.
Allah hepimizi korusun. Vefat edenlere Allah rahmet elesin.