En azından yalnız olmadığımızı bilmek iyi geliyor. Bugün böyle suratımı asık görünce eşim diyor "noldu çocuktan mı bıktın, ben yetemiyor muyum, lohusalıktan mı böylesin?" Canım sıkılıyor işte sebepli sebepsiz.. Dışarı da çıkamıyoruz bir hava alıp gelsek, mekan değiştirsek biraz.. Gece uyanmışım alarmla, yatakta oturuyorum öyle boş boş bakıyorum. Eşim bir şey sordu, en son kaçta mı emzirdin dedi, hangi memeden emzirdin mi dedi ne dedi hatırlamıyorum. Ağlamaya başladım bilmiyorum hatırlamıyorum hiçbir şey diye.. Geceleri çok zor.. 1 saat uyuyorum en fazla aralarda.. Daha başımı yastığa koyuyorum alarm çalıyor ne olduğunu anlamadan.. Eşim çok yardımcıydı Ramazana kadar ama şimdi oruç tutuyor adam, uyanmasın diye çok sessiz davranıyorum, uyanırsa kalkıp yardım eder çünkü..