Valla ben ailemin yanına gitmedim ama annem de bazen yazıyor bana öyle şeyler sinirleniyorum. O ikiz büyütmüş, tek çocuğu olup da uyuyamıyorum, yoruluyorum diyenlere sinir oluyormuş. E napalım yani, yorulduk diye bakmayacak değiliz ya, sanki bunu dile getirmek anneliğe yakışmıyormuş gibi lanse ediliyor. Anneysen eşek gibi susup yorulacaksın. Böyle bir şey var mı? Anne denen varlık da insan, o da zaman zaman bıkabiliyor içinde bulunduğu durumdan, eski rahatlığa özlem duyuyor olmak bence insanı suçlu hissettirmemeli.. Burada kim söyleyebilir ki eski sorumsuz, özgür halini bazen özlemediğini? Yavrumuz için gerekirse canımızı veririz, kol ne ki.. Ama insan anlayış bekliyor.
He bir de "Biz de çocuk yetiştirdik ama hiç..." diyenlere de sinir oluyorum, kendileri güle oynaya yetiştirdiler sanki..