Bizimki de konuşma olmadığından duygularını ifade edemiyor, olumsuz davranışa yöneliyor ve kriz çıkıyor malesef. Geçen oyun grubunda öfke ve ihmal birleşince bir anda elinden oyuncağını almaya çalışan kızın bileğini ısırdı. Beni ısırması vardı küçükken ama o ilgi içindi ve sönümlenmişti, şimdi öfkelendiğinde ara ara başladı ve hep aynı sebeple. Neyse çok çirkin bir durummuş arkadaşlar, diğer ufaklığa ve anneye karşı çok mahçup hissettim ve bir o kadar da öfkelendim oraya. Neyse ki son dersimizi de yaptık medenice, onlar da gerekli dersleri çıkarmışlardır umarım. Bu arada oyun grubuna gittiğimiz için pişman değilim aksine çok faydasını gördüm. Şimdi yarın hayatımızda yeni bir serüven başlıyor, burada evimizin dibindeki kreşle görüştük ve eğitimciler minişe konuşma, sosyal beceri ve özbakım konusunda daha faydalı geleceğini anlattılar, biz de yazdırdık. Yarın oryantasyona başlıyoruz, normal rutinde sabahları 3.5 saat falan kreşte olacak. Bir kaç farklı gün oyun grubuna götürmeye çalışmaktansa, anne yanında olmadan sosyal hayata karışsın dediler. İşler yolunda giderse, ayrılma kaygısı vs gibi olumsuz durumlar yaşanmaz ve kolay adapte olursa ben de hayatına geri dönmüş kafası pırıl pırıl bir anne olacağım umarım

bakalım hakkımızda hayırlısı