Gercekten bu durumunuz cok uzadi canim ya annen neden bu kdr uzatiyor acaba yani insan dayanamaz ki torununa kizina acababbaska bi durum mu var sana kizdigi baska bisey mu yada esine falan bi gun baban fakan onun yannda degilken bi goruntulu yap kadin oadina konus sor belki bir ozur bekliyo her be kdr haksiz olsa bile annedir sonucta acaba senden bi samimiyet bekliyor olabilir mi ya da bi guzel mesajla uzun uzun icini dokseb bize anlattigin gibi icerledigini bu kuslukteb mutlu olmadigini anlatsan tum samimiyetinle
Ahh kuzum bu büyükler yaşlandıkça çocuklaşıyor, sürekli Bi ilgi isteği
bazı insanlara bakıyorum ne kadar olgunlar ama malesef çok az rastladım. Kendini üzüp bebişimi de üzmeee.. İnsan annesi küsemiyor kızarmıyor, Allah kalbine versin inşallah hatasını anlar. Sen gözardı etmeye çalış
Baya kinlenmiş annen sana ya özür dile istersen
Gelinini çok mu seviyor araları iyi mi? Bu kadar problem yaptığına göre :/
Kızlar tek tek yazmaya fırsatım olmuyor, toplu yazayım dedim.
Ailemin eşimle ilgili bir problemi yok, yani bu küslükte eşimin hiç etkisi yok, eşimi çok severler.
Ama şöyle ilginç bir durum var, annem bana daha önce de yine böyle küsmüştü (yine zamanlaması harikaydı, hastanede yatarken ilgisiz olduğunu söylediğim için küstü ve asla merak edip aramadı, taburcu oldum mu, çocuk tekrar memeyi tuttu mu, enfeksiyonum tekrarladı mı hiç umrunda olmadı, bir ay aramadı beni) o dönem kardeşime demiş ki “hadi o aramıyor da en azından kocasından beklerdim anne sen üzülme benim karım böyle takma deseydi” yahu benim kocam niye annemi arayıp da aramızdaki olaya dahil olsun ki çok gereksiz değil mi
Bu olaya gelecek olursak, ben birkaç kez aradım açmadı, istediği de tam olarak bu zaten, biz onu sürekli arayalım o asla açmasın ve herkese anlatsın, beni arayıp duruyorlar açmıyorum diyerek kinini ballandırsın. Mesaj kesinlikle yazmam, çünkü o mesajı kimlere gönderecek belli değil, olayları aramızda tutma gibi bir huyu yok, her şeyi teyzemlere kuzenlerime falan anlatır.
Mesela bu yüzden de anneme çok kızdım, herkes çocuğunu nasıl öveceğini şaşırıyor kimse çocuğuna laf söyletmiyor ama sen hep bizi kötü anlatıyorsun, sen böyle yaptığın için de herkes bizim hakkımızda konuşma ve hayatımıza müdahale etme hakkını kendinde buluyor dedim. En basiti dayım çok fazla el şakası yapar, biz hep tersleriz dayı yapma diye ama annem bize kızar dayınıza saygısızlık yapmayın der (çünkü onlara göre hakkını savunmak veya rahatsız olduğun bir durumu belirtmek saygısızlık göstergesi, şu an yaşadığımız küslüğn temelinde yatan da bu zaten)
Ama kuzenlerim aynı tepkiyi verince hemen teyzelerim de dayıma kızar, yapma benim kızım böyle şeyrlerden hoşlanmıyor der.
Sonra ne olur biliyor musunuz, biz her şeye tepki gösteren saygısız çocuklar, kuzenlerim ise ne istediğini bilen kendinden emin çocuklar.
Ben bunları anneme defalarca anlatmaya çalıştım ama her seferinde ağladı küstü, siz kuzenlerinizi kıskanıyorsunuz dedi !
Biraz uzun olacak ama son olayı da yazayım, özür diyecek bir şey yapmadım ki özür dileyeyim.
Ağustos ayında kız kardeşim yeğenimle bizi ziyarete geldi, o sırada annemle babam antalyadaydı, ee madem siz bir aradasınız biz de gelelim dedi babam (zaten annem sadece abime gitmek için plan yapar, bize gelmek için hep ya babam zorlar ya da biz anne gel deriz de öyle gelir)
Güya bizi görmek için geldiler ama ikisinin de elinden telefon düşmüyor, çocuklar kıskançlık yaptı (yeğenim beş buçuk yaşında, kızımı çok kıskandı, kızım da ilk kez fark ettik ki eşyalarını paylaşmayı hiç istemiyor, her şeyde inatlaşıp durdu ikisi)
Çocuklar paçamıza yapışmış ağlıyor, biz kardeşimle kahvaltı/yemek hazırlamaya çalışıyoruz, annemle babam ellerinde telefon umurlarında değiliz.
Mesela annem abimlere gittiğinde gelininin peşinden ayrılmaz, ne yapayım kızım söyle yardım edeyim der -ama çok iyi biliyor ki gelini onun mutfağa girmesinden hiç hoşlanmıyor-
Çok uzun oldu da kızlar artık hani net anlatayım da ben de rahatlayım. Tartıştığımız akşam yine çocuklar biraz oynadı biraz kavga etti derken yeğenim küstü erkenden uyudu, annem de kardeşime “iyi ki seninki küstü uyudu da kafamız rahat etti” demiş, ben o sırada kızımı uyutuyordum. Kardeşim de “niye benim çocuğum hakkında böyle konuşuyorsunuz, o da çocuk ne yapayım benim çocuğum da böyle bir çocuk işte” demiş ve annem sürekli gelininin nasıl harika disiplinli çocuk yetiştirdiğini överek bize anlattığı için kardeşim “herkes kendi yetiştirdiği mükemmel çocuğa baksın, benim çocuğumun küçücük yaşta yaşadığı şeyleri bu yaşında yaşasa kaldıramayacak insanlar çocuğum hakkında konuşmasın” demiş.
Yeğenim üç buçuk yaşındayken maalesef babası tutuklandı ve 6 ay cezaevinde yattı, o çocuk her hafta babasını sadece camın arkasında gördü, çok etkilendi, tam babayla bağ kurması gereken dönemi bu şekilde travmayla geçirdi, her hafta görüş günü o camın önüne yatar ağlardı ben babamla burda kalcam derdi. Şimdi de ağzını açan bu çocuk niye böyle diyor.
Kardeşimin tepkisini de annem çok abartılı bulmuş suratını astı, ben de ne oldu anne dedim, annem de böyle söyledim o da beni it gibi ısırdı dedi, tabi ben artık orda baya sinirlendim, sana abartılı bir şey söylememiş ki dedim, çocuğunu savunmuş dedim, insanların kendini savunması it gibi ısırmaksa sen de bundan sonra kendini savunup da kimseyi it gibi ısırma o zaman dedim, yıllarca bizi zaten hep susturdunuz herkes üstümüzde konuşmayı hak gördü, bari çocuklarımıza yapmayın dedim.
Sen bu kadar eleştiriyorsun o çocuk ve kızın kolay şeyler mi yaşadı sen bilmiyor musun dedim.
Sıkıyosa git de biraz abimi veya çocuklarını eleştir ama yapamazsın dedim, ödün kopuyor gelinin sana küsecek diye dedim, sen anca gelinini pohpohlamaya çalış dedim.
Abım ve eşi yeni evliyken bir tartışmalarında eşi abime o...çocuğu demiş, abım de bunu anneme söylemiş, annem de bunu hiç takmadı, hatta gelini özür dilemek için aradı, annem de “sinirle ağızdan çıkmış kızım ben hiç takılmadım bile, küçükler bazen cahillik yapar ama büyükler affedici toparlayıcı olmalı” gibisinden bir konuşma yaptı.
Ee ben de diyorum ki madem sen böyle düşünüyorsun da bize gelince mi küsmeyi biliyorsun, bize gelince mi her şeye kalbin kırılıyor.
Ben saygısızlık etmedim, kimseye hakaret de etmedim, sadece yıllarca bastırılmış şekilde yaşadığımız duyguları artık içimde tutamıyorum ben ufacık bir şeyde hemen döküyorum ve sen bize hep bunu yaptın diyorum. Bize ne hissettirdiğini anlatmaya çalışıyorum ama her zaman çok konuşan en suçlu olandır bu değişmiyor.
Mesela geçen babam aradı, eve geldik dedi, ben de “sonunda evin yolunu bulabildiniz yani” dedim babam da güldü (hatırlarsanız Maraş Sivas Nevşehir turu yapmışlardı)
Ben bu konuşmayı abime anlattım, abim bile bana hemen tepki gösterdi, dilini tut biraz dedi. Anne babamıza bu kadarcık da mı konuşmaya hakkımız yok, ben de 31 yaşındayım çocuk değilim ki her şeye susup oturayım.
Biliyorum çok karışık ve kopuk yazdım ama kızlar gerçekten canım sıkılıyor artık.
Bu kez ben aramicam, herkesin hamileliği kıymetliydi de benimki mi kıymetsiz. En azından buna saygı duyabilirdi, en azından hayırlı olsun diyebilirdi, babam gelirken kendi de gelebilirdi. Bu şekilde düşman gibi davranacak kadar bir olay yoktu ortada.
Belki sadece burda anlatmaya çalıştığım kadarıyla bazılarınız beni haksız bulabilir ama bunlar çok yüzeysel şeyler, çok daha fazlası var detaylı ve daha can yakıcı.
Hakkınızı helal edin uzun uzun yazıp sizleri de sıktım.