Kizlar bugun bebekle ilk kez yuruyuse cikayim dedim bizim orasi cok yokuslu oldum resmen kollarim koptu arabayi itmekten. Yokus inmek daha da zormus.
Neyse markete gittik kasiyer dedi ki gozleriniz cok sis. Acidi kizcagiz bana resmen.
Cok moralim bozuldu eve gidip aynaya bi baktim gercekten cok yorgun ve bakimsiz gorunuyorum. Gozumde arpacik gibi bir sey cikmis onu gordum haberim bile yok aynaya bakmamaktan.
2.5 aylik oldu kizim ve son 4-5 gundur surekli onu gezdirmemi istiyor asla yatmak istemiyor. Esim de sagolsun cok yardimci :')
Sabah cocuga ise gitmeden azicik bak da uyuyayim dedim. Tamam dedi aldi bebegi 2 dakika sevdi yatsin burda lavaboya gidip gelicem dedi. Tami tamina 35 dakika lavaboda durdu hayir emzirip verdim ne kadar zor olabilir ki bebekle ilgilenmek resmen kacip oraya saklandi. Sizinkiler de boyle mi yoksa bebeklerini sevmek icin can atiyorlar mi?
Ay icimi doktum buraya napiyim anca biz birbirimizi anlayabiliriz diye dusunuyorum