Benn de istemsizce bağırıyorum yeter artık diyorum

kucağıma sert alıyorum sinirden sert sallıyorum ve cok üzülüyorum sonra. İnanılmaz vicdan azabı çekiyorum özür diliyorum öpüyorum

Ama yasadığımız kolay değil gerçekten. Ben anlatayım mesela;
Sabah 6 da kalkıyoruz her gün, öğlen 1 e kadar mümkün değil uyumuyor ve sürekli kucakta durmak istiyor emmek istiyor. Yataga bıraktığım an çığlığı basıyor kucağa da almazsam nefesi gidene kadar ağlıyor. Ben bu esnada ne tuvalete gidebiliyorum ne yemek yiyebiliyorum. Suyumu dahi kalkıp dolduramıyorum. Zorla kucağımda uyuttuğum için yermden kalkarsam uyanıyor ve tekrar basa sarıyoruz. Yani ben nasıl sakin kalabilirim ki?
Belim sırtım artık kopuyor aç -susuz kalmam wc ye gidemem de cabası. Ve sürekli ağlıyor sürekli.
Mama de versem ağlıyor çocuk.
Annemlere geldim yarın sünnetimiz var bugun sabah 6 da uyandı aksam üstü 4 bucukta uyudu ve bu süreçte hep ağladı. Allahtan annemdeyim de karnımı doyurabildim