Yani o günün şartları ve psikolojisi ne getirecek bilemiyorum ilk doğumum ama ben şimdiki kafamla yanımda kimseyi istemiyorum hatta daha bugün konuştuk eşimle hastanede de gece benimle sen kal annelerimizi falan istemiyorum seninle daha rahat olurum dedim tamam sen nasıl istersen ben de zaten seninle ve bebekle olmak isterim dedi
Sonrasında da sürekli dipdibe olmak istemiyorum ilk günler illa ki gelirler torunları olacak sonuçta heves vs gelene gelme diyemem ama kimsenin günlerce yanımda kalmasını istemiyorum şimdilik o an lohusa kafası ile farklı düşünür müyüm bilemem tabii lohusalık ayrı bir olay insana tam tersi şeyler düşündürüp yaptırabiliyor
Mantıklı düşünebilen halimle bebek ve anne baba ne kadar çabuk kendi haline bırakılırsa yeni düzene o kadar çabuk alışılır gibi düşünüyorum
Bir de lohusadayanismasi diye bir hesap var Instagramda orayı takip ediyorum bayadır insanlar hikayelerini paylaşıyor
Ve genelde hep gördüğüm şu tavsiye : ne kadar çabuk yalnız kalırsanız o kadar iyi
Kimse annesinin ya da kayınvalidesinin yanında uzun boylu takılmasından hoşlanmamış açıkçası