2024 Şubat Anneleri Paylaşım Alanı

Günde 1000 kere anni anni diyip kucağa gelmek istemesi, tuvalete gidememem, onu geçtim 10 sn gözden kaybolmam bile imkansız. Bizde son 1 aydır falan böyle. Durduk yere ağlama, elini uzatınca tutmadım ve ayağa kalkmadım diye krizlere girme en belirgin özelliklerinden şu anda. Genelde baş başayken daha ısrarcı ve net bu inat konusunda. Sonumuz hayrolsun (ben hala 18.ayda yaşanılan en en en yoğun olduğu söylenen ayrılık kaygısına bağlıyorum)

gizogiz93 .!.:

Günde 1000 kere anni anni diyip kucağa gelmek istemesi, tuvalete gidememem, onu geçtim 10 sn gözden kaybolmam bile imkansız. Bizde son 1 aydır falan böyle. Durduk yere ağlama, elini uzatınca tutmadım ve ayağa kalkmadım diye krizlere girme en belirgin özelliklerinden şu anda. Genelde baş başayken daha ısrarcı ve net bu inat konusunda. Sonumuz hayrolsun (ben hala 18.ayda yaşanılan en en en yoğun olduğu söylenen ayrılık kaygısına bağlıyorum)

Genişletmek için tıkla...

Sanırım siz kreşe gönderiyordunuz değil mi?
Bizimki ayrılık kaygısı değil bence çünkü istediklerini yaptırmaya çalışıyor tutturuyor hiç vazgeçmiyor

Alliswell23 .!.:

Sanırım siz kreşe gönderiyordunuz değil mi?
Bizimki ayrılık kaygısı değil bence çünkü istediklerini yaptırmaya çalışıyor tutturuyor hiç vazgeçmiyor

Genişletmek için tıkla...

Evet kreşe gidiyor. Ama ayrılık kaygısı kreşten bağımsız, belli dönemlerde hep oluyor bebeklere.
Benzer şeyleri biz de yaşıyoruz, ben artık yapmıyorum, ağlamasına izin veriyorum ve başka bi şey yapmaya yöneliyorum. Sonra takip ediyor. Bulduğum en iyi çözüm bu oldu.
Örnek, bugün klavyemi yemek istedi, önce uyardım, bırakmadı, 3e kadar sayıyorum, bırakmazsan alacağım dedim (tabii bunu anlamaları için çok erken ama fark etmez, bence şimdiden her şeyi anlıyorlar) elinden alıp kaldırdım. Ağlamaya başladı tabii. Hayır o yemek için değil, anne çalışıyor dedim. Ben şimdi gidip kitaplarına bakıcam istiyorsan gel dedim ve çıktım. 10 saniye sonra geldi peşimden.
Sınır çizme konusunda net olmamız lazım gibi geliyor. Yoksa ağlayarak her şeyi yaptıracaklar bize maalesef

Bu arada su çiçeği konusunda güncelleme yapayım. El ayak ağız hastalığıymış kızlar. Buradaki ebe -tabii ki- yanlış teşhis koymuş. Türkiye'deki doktorumuzdan bilgi aldık. İyileşir iyileşmez aşıya koşacağım.

gizogiz93 .!.:

Günde 1000 kere anni anni diyip kucağa gelmek istemesi, tuvalete gidememem, onu geçtim 10 sn gözden kaybolmam bile imkansız. Bizde son 1 aydır falan böyle. Durduk yere ağlama, elini uzatınca tutmadım ve ayağa kalkmadım diye krizlere girme en belirgin özelliklerinden şu anda. Genelde baş başayken daha ısrarcı ve net bu inat konusunda. Sonumuz hayrolsun (ben hala 18.ayda yaşanılan en en en yoğun olduğu söylenen ayrılık kaygısına bağlıyorum)

Genişletmek için tıkla...

Evet bizim de babası yanındayken bambaşka biri gerçekten benim anlattıklarıma inanmıyordur babası eminim. El ayak hastalığı da bir an önce geçer inşallah geçmiş olsun tekrar

gizogiz93 .!.:

Evet kreşe gidiyor. Ama ayrılık kaygısı kreşten bağımsız, belli dönemlerde hep oluyor bebeklere.
Benzer şeyleri biz de yaşıyoruz, ben artık yapmıyorum, ağlamasına izin veriyorum ve başka bi şey yapmaya yöneliyorum. Sonra takip ediyor. Bulduğum en iyi çözüm bu oldu.
Örnek, bugün klavyemi yemek istedi, önce uyardım, bırakmadı, 3e kadar sayıyorum, bırakmazsan alacağım dedim (tabii bunu anlamaları için çok erken ama fark etmez, bence şimdiden her şeyi anlıyorlar) elinden alıp kaldırdım. Ağlamaya başladı tabii. Hayır o yemek için değil, anne çalışıyor dedim. Ben şimdi gidip kitaplarına bakıcam istiyorsan gel dedim ve çıktım. 10 saniye sonra geldi peşimden.
Sınır çizme konusunda net olmamız lazım gibi geliyor. Yoksa ağlayarak her şeyi yaptıracaklar bize maalesef

Bu arada su çiçeği konusunda güncelleme yapayım. El ayak ağız hastalığıymış kızlar. Buradaki ebe -tabii ki- yanlış teşhis koymuş. Türkiye'deki doktorumuzdan bilgi aldık. İyileşir iyileşmez aşıya koşacağım.

Genişletmek için tıkla...

Buna ben de katiliyorum. Sinir cizmek gerekiyor. Istedigi kadar aglasin. Bizim de cozumumuz su: diyelim ki bahcedeb iceri soktugumuzda agliyor. Hic bisey yapmiyoruz. Oyalamaya ya da anlatmaya calismiyoruz. Sustugu zaman disari cikariyoruz. Yani temel mantik su, biseyi aglayarak elde edemezsin. Sustugunda ona ulasabilirsin. Bu aglama ilk basta cok uzun suruyordu. Kafasini dolaba yere vuruyordu. Hem de cok sert. Asla tepki vermedik. Tabi icim cok kotu oluyordu. Ama asla tepki vermedim. Hic umursamiyormus gibi yuzune bakip baska yere cevirdim kafami. Ve beni boyle kullanamayacagini anladi. Artik asla kafasini vurmuyor. Aglamasi da cok kisa suruyor. Hatta bazen hic aglamiyor. Elbette her istedigine de ulasamiyor. Bazen zararli seyler isteyebilir cunku. Ama temel prensip agladiginda istedigini yaptiramayacagini ogrenmesi. Mesela bizim bakici ablayi kafaladi bu konuda. 16 aylik bebek koca kadini parmaginda oynatiyor. Ama babasiyla bana yapamiyor. Yapmayacagimizi biliyor cunku.

Bir de ben de sizin gibi yapiyorum. Gidip arabalarla oynuyorum bi kosede. Sonra gelip dahil oluyor. Onu oyalamak gibi degil de ben bisey yapiyorum isyersen gel birlikte yapalim gibi bir alternatif oliyor bu.

Tabi bu surecin inanilmaz zor oldugunu kabul ediyorum. Omrumden omur gitti yani. O agladikca benim sinirlerim tepeme cikiyordu. Ama zaten onun da amaci bu. Beni rahatsiz edip istedigini yaptirmak. Hala arada delirdigim oluyor. O durumda da babasina birakip kaciyorum valla:)

Ezcumle sinirlari simdiden belirlemek lazim. Henuz davranis kaliplari oturmadi. Bu donemler daha kolay. Ilerde hersey daha zor olacaktir. Cok uc ama komik bir ornek vereyim. Esimin arkadasinin bir oglu varmis. O zamanlar kucuk. Cocuk surekli aglayarak biseyleri yaptirmaya alismis. Bunlar da yeterki aglamasinlar diye cocugun her istedigini yapmislar. Mesela restauranta gidiyorlar. Cocuk bardagi istiyorum diyormus. Mekanin muduryle gorusup bardagi istiyorlarmis falan. Boyle boyle gitmis. Sonunda bir gun cocuk televozyonda canli bomba haberi gormus. Babasina gidip ben patlamamis canli bomba istiyorum demis:) aile error vermis tabi. :))

gizogiz93 .!.:

Evet kreşe gidiyor. Ama ayrılık kaygısı kreşten bağımsız, belli dönemlerde hep oluyor bebeklere.
Benzer şeyleri biz de yaşıyoruz, ben artık yapmıyorum, ağlamasına izin veriyorum ve başka bi şey yapmaya yöneliyorum. Sonra takip ediyor. Bulduğum en iyi çözüm bu oldu.
Örnek, bugün klavyemi yemek istedi, önce uyardım, bırakmadı, 3e kadar sayıyorum, bırakmazsan alacağım dedim (tabii bunu anlamaları için çok erken ama fark etmez, bence şimdiden her şeyi anlıyorlar) elinden alıp kaldırdım. Ağlamaya başladı tabii. Hayır o yemek için değil, anne çalışıyor dedim. Ben şimdi gidip kitaplarına bakıcam istiyorsan gel dedim ve çıktım. 10 saniye sonra geldi peşimden.
Sınır çizme konusunda net olmamız lazım gibi geliyor. Yoksa ağlayarak her şeyi yaptıracaklar bize maalesef

Bu arada su çiçeği konusunda güncelleme yapayım. El ayak ağız hastalığıymış kızlar. Buradaki ebe -tabii ki- yanlış teşhis koymuş. Türkiye'deki doktorumuzdan bilgi aldık. İyileşir iyileşmez aşıya koşacağım.

Genişletmek için tıkla...

Bende mesela kalem yada mum boya çıkarıyorum ağzına alıyor ağzına alırsan kaldırırım diyorum tekrar yapıyor uyarıyorum yine yapınca kaldırıyorum ağzına alıyorsun diye kaldırıyorum diyorum ağlıyor ama yapacak bişey yok bi şekilde öğreniyor ama bu dışarı çıkmak için krize girmesine bi türlü engel olamıyorum birşey de yapamıyorum yarım saat ağlıyor abartısız yani hiç pes etmiyor.
Bu arada çok geçmiş olsun biran önce atlatır umarım