Amin, teşekkür ederim.
Büyüyecek tabii ki :) Teoman'ın dediği gibi "...vakit bir türlü geçmezken yıllar, hayatlar geçiyor..." :) Nasıl büyüdü anlamıyorsun, daha önümüzde uzun bir yol var inşallah. Ergenlik zor değildir demek istiyorum ama ben de daha bir şey bilmiyorum pek. Kendi ergenliğimden de bir şey anlamadım, geçti öyle.
Aslında çocukla kavga etmemek, ona kulak vermek lazım, büyümesi, gelişmesi için ortam yaratmak lazım ama bizde pek öyle olmuyor. Biz kendimizi gerçekleştirememişken çocuğun kendini gerçekleştirmesi için nasıl bir ortam hazırlarız bilemiyorum. Bu kendini gerçekleştirme de biraz duygusal olgunlukla alakalı. Ben 41 yaşındayım ama duygularım eğitilmemiş, ne yazık ki böyle, ailemin kardeşimle yaşadığı sıkıntıları ben de yaşayacakmışım gibi geliyor, o yüzden sürekli teyakkuzda buluyorum kendimi, hep bir şeyler tetikliyor bu konuda, çocuğa sakin yaklaşmam gerekirken ben de onun annesi değil de sanki çocukmuşum gibi yaklaşıyorum. İki çocuk karşı karşıya :)
Duyguları kontrol etmek çok önemli, ben ise söyleniyorum, dır dırcı imgesi vardır ya işte o benim, çoğu sorunda söyleniyorum, çocuk niye gelsin sana anlatsın derdini... Yani diyeceğim çocuğun annesi babası olmak lazım, hiçbir zaman arkadaşı değil ama bir sıkıntısı olunca da gelip sana anlatabilmeli, işte o an anne ya da baab kimse o kişi sakinliğini koruyup çocuğa doğru yolu gösterebilmeli, gösterirken de hani hemen olsun bitsin diye düşünmemeli, yoksa o iş olmuyor işte :)