5 yaşındaki çocuğumun elinden oturup ağlıyorum

Bu yazacaklarim deneyimli birinden geliyor o yuzden uygulamanizi tavsiye ederim. Bir kac gun de degisniycek birsey ama 2 haftaya cok duzeldigini goruceksiniz.

1- yemegini kendi yesin asla ve asla "yemiyor ben yedirmezsem" diyip yedirmeyin. Acikinca oyle guzel yiyorlar ki!
2- oyuncaklarini attiginda attigi oyuncaklari alin ve ona "eger ki atiyorsan demek ki istemiyorsun"diyip elinden alin oyuncaklari ve "uslu olursan" oyuncaklari geri alabilecegini soyleyin ve yapin alin oyuncaklari elinden.

3- oturup oynamadan once ona "seninle ancak yarim saat oynayabilirim simdi alarmi kurucam alarm caldigin da kendin oynamaya devam ediceksin" diyin.

4- kitap okuyun Bol Bol kitap okuyun hem bebeginize hem de 5 yasinda ki oglunuza.

5- asla vurmayin. Hem cocugunuza "vurma" diyip kendinizin vurmasi farkli mesajlar gonderir cocugunuza.

6- bunlari hergun hem siz hem de esiniz istikrarli bir sekilde yaparsaniz cocugunuzun iyiye dogru gittigini goreceksiniz.

En son ve en onemlisi sabirli olun cocuk yetistirmek kolay degil.
 


Eğitilmez demedim. Herkesin doğası başka, kimimiz daha sinirli, kimimiz daha sakiniz, kimimiz uykuyu çok severiz, kimimiz sevmeyiz, kimimiz yerimizde duramayız, kimimiz de daha ağır kanlı derler ya öyleyiz. Benim çocuğum neden daha sakin, daha kolay bir bebek değil neden bu kadar hareketli yerinde durmuyor diye düşünmüyorum demek istedim.

Ve şuan daha 20 aylık, henüz kurduğumuz cümlelerin bile bir kısmını anlamazken, ben size daha küçük dönemlerinden bahsettim ha hareketliliği devam tabii. Yoksa çocuk nasıl eğitilir bilmiyor değilim tabi ki.
 
Son düzenleme:
Konunuzun hemen hemen aynısını ben de buraya yazmıştım ama konum çocuğum büyürken bölümüne taşınmıştı gerçekten sizi o kadar iyi anlıyorum ki şükür benim oğlum da gelişmeler var en güzel yaklaşım anlatarak ve sabırla yaklaşmak diğer türlü ters tepiyo çünkü
 
Ben çocuk eğitimini bilmiyorsunuz demedim. Naçizane fikrimi söyledim. Eğitim için cümlelere ya da kelimelere gerek yok davranışla da eğitim verilebilir. Sanki pes etmişsiniz benim çocuğum huysuz deyip kabullenmişsiniz gibi geldi. Tamamiyle yardımcı olmak amacıyla yazdım. Ama görüyorumki sizin eleştiriye tahammülünüz yok. Herşeyi de biliyormuşsunuz zaten. O zaman benim herşeyi bilen birine söyleyebileceğim hiçbir şey yok. Kusura bakmayın hata etmişim.
 


Bana demişsiniz ama sonuçta cevap verme hakkı doğduğu için yazıyorum siz yanlış anlamışsınız. Bana her şeyi biliyormuşsunuz da zaten yazarak alaycı bir tavırla yaklaşırken siz naçizane fikrinizi söylerken her şeyi bilmiş olmuyor musunuz peki? Tabi ki birbirimize yardımcı olacağız, bu platform bunun için var. Bazı huylar vardır insan mizacını belirleyen ben onları kastettim..
 
Bir akrabamda da var aynı modelden bir çocuk. Sen yine bilincindesin çabalıyorsun kreşe veriyorsun. Bizdekinin ailesi kabul etmiyor. Küçükken de öyle hırçın saldırgan herkesi tersleyen annesini döven bir çocuktu 8-9 yaşında halen aynı. Abisi var sakin uysal. Bu cocukcagiz malesef sorunlu. Misal bir misafir geldi istemiyor kovalıyor. Hani misafir çocuk diye başını okşar iletişim kurar kaça gidiyorsun sorar ya, sana be gerizekalı gibi cevaplar veriyor, ayiplanirsa yakında ne varsa misafirin kafasına fırlatıyor. Annesi gülerek seni çok sevdi ablası teyzesi ama ifade edemiyor gibi acınası cumleler kuruyor. Ne sevecem be diye bağırıyor. Annesini falan tekmeliyor. Üslubu öyle çirkin ki. 55 yaşlarında çok görgülü bi hanim uyardı sana hiç yakışmıyor ne biçim hareketler bunlar diye uyardı dövecekti koskoca kadını. Ben çocukları çok sevmeme rağmen o hiç yokmuş gibi davranıyorum mecburen. Uzak duruyorum çünkü baş edilir gibi değil. Daha geçen hafta evlerindeyken wc ye yöneldim, sen benim odama mi gidiyorsun diye peşimden koştu defol git diye kapısını çarptı. Anlamsizca kin ve öfke dolu. Sonuçta masum bi çocuk niye böyle oldu anlamadık üzülüyorum annesi melek gibi babası bi dediklerini 2 etmeyen bi baba. Sorunlu bi aile profilleri de yok. Ben de onlara yardım etmek isterdim ama elimden bise gelmiyoki. Siz mutlaka doktora götürün eminim hallolan bişeydir
 
Dur dedigim zaman anliyo mu diyorum tabiki yaptığı zaman tepki veriyorum güzellikle anlatiyorum bazen kiziyorum bazen bağırıyorum tahammul edemeyip ama anlamiyo çünkü o bi cocuk
Peki anlayanlar ne? Belki yeterli gelmiyordur yaptklrnz yanlış anlamayn yargilamiorm . Ama yazdklrnzı okuyunca yaşamış gibi gerildim
 
Merhaba konuyu incelemeye çalıştım. Anne olmak cidden sabır işi. Bunu deneyimlemeyenler esip gürleyebilir. Anlık sinirlenebiliyor insan bazen, bazen öfke kontrolü yapamayabiliyor.

Vurmakla elbette hata yapmışsınız ama hatanızın farkındasınız. Kendinize elinizden gelenin en iyisiyle engel olmaya çalışın. Tüm anneler hepimiz çalışalım. Çünkü unutmayın o daha çocuk 20 yaşındaki insan gibi olgun davranamaz. Ya da sizin gibi bakamaz hayata.

Keşke her gün aynı sabrı ve tutumlu davranışları gösterebilsek ama biz de insanız sonuçta. Çocuğumuz için en iyisini istiyorsak o an işte ona bağırdığımız kızdığımız ya da vurduğumuz o an bi durup düşünüp daha sonra pişman olacağımızı kendimize hatırlatmamız. Bunu yapmamayı seçmemiz lazım. Anlık öfke hali geçtiğinde bunu başardığınız için mutlu hissedeceksiniz kendinizi.

Allah tüm annelerin sabrını artırsın.
 
Peki anlayanlar ne? Belki yeterli gelmiyordur yaptklrnz yanlış anlamayn yargilamiorm . Ama yazdklrnzı okuyunca yaşamış gibi gerildim
Onlar hic anlamiyo canim kendi annemde dahil cok simartiyosunuz diyorum almayin her istediğini laftan anlamiyolar sonra suclu ben oluyorum ben simartmis gibi
 
Anaokulunda çalışmış bir rehber öğretmen olarak naçizane görüşüm.... Çocuğun gösterdiği problem davranışların hepsinin altında ne yazık ki, bizim farkında olmadan yaptığımız yanlışlar var.

Öncelikle çocuğunuzun ihtiyacı olan net kurallar ve bunları tavizsiz uygulayan ebeveynler. Kuralları uygularken de bağırıp, çağırma, vurma, dövme değil, sakin, net yani çocuğun anlayacağı dilde konuşulmalı ve her daim tutarlı davranmalı. Kuralın neden gerekli olduğu anlatılmalı çocuğa, ve hatta kuralları birlikte konuşarak belirlemeli.

Okul rehber öğretmeniyle iletişim halinde olun sürekli gidip görüşün ve uygulamaya geçin. Çocuk yetiştirmeyle ilgili harika kitaplar var. Onlardan da yararlanabilirsiniz ancak danışmanlık mutlaka alın.

,Okulda sessiz sakin olan ancak annesinin evde çok hareketli ve tırnak içinde yaramaz olduğunu söylediği çok öğrenciyle karşılaştım. Okulda sessiz olması herşeyin yolunda olduğu, çocuğun sıkıntı yaşamadığı anlamına gelmez. Tam tersi evde kuralsız yetişen çocuk okulda kurallarla karşılaşınca içine kapanır. İçe dönük , kendine güvensiz bir çocuk olabilir eğitim hayatı boyunca.

Yapma demekle çocukta davranış değişikliği sağlanamaz.
Anlattıklarınızdan anlaşılan çocuğunuz ilgi çekmek istiyor, ona yetecek ilgi ve sevgiyi göstermediğinizi ifade ediyor aslında. Anlaşılmadığını hissediyor. Ve yine en önemlisi kuralsız bir ortamın aslında güvensizliğini yaşıyor.

Çocukların sevmediğini ve istemediğini düşünsek de aslında onlar kurallı hayatı severler. Çünkü kuralsız bir hayat güvensiz bir ortamdır.

Çocuğunuz onunla baş edemediğinizi öğrenmiş, zorda kalınca vuruyorsunuz, sonra pişman oluyorsunuz. Baş etmek mecazi anlamda, çocuğunuzla sağlıklı bir iletişim kuramadığınızın, onu aslında bir problem olarak gördüğünüzün farkında çocuğunuz. Ve size bu durumun bedelini ödetiyor aslında için için mutsuzluğunu haykırıyor.

Okulöncesinde çocukla çalışmak çok fazla değişiklik sağlamaz. Aile farkında olmadan yaptığı yanlışları görür ve çocuğa tavrını doğru yönde değiştirirse çocukta davranış değişimi çok hızlı şekilde sağlanır. Lütfen gerekli danışmanlığı bir an önce almaya başlayın.
 
Okulda kurallar var uyuyor belliki. Evde de kurallarını olsun mutlaka ve her davasında kesinkes uygulayın kuralları. Bi de ailecek oyunlar oynayın basit etkinlikler yapın. Kendisiyle konuşurken eğilin göz teması kurun ellerini tutun onu sevdiğinizi, ona güvendiğiniz söyleyin. Şiddet uygulamayın arsız olur. Onun güzel yönlerini bulun yüceltin.Bebeğe beraber bakın..ıslak mendil, banyo vb...
 
Peki siz haklısınız. Huysuz çocuğunuzla size kolay gelsin o zaman
 
Benim kızım hep kolay bir çocuktu.oglum 5 yaşında inanın ben de tükendim.3 yaşına kadar uyumadı öyle ayrı bittim zaten sonra da başka sorunlar.ben de okula giderse belki biraz düzelir diyorum ama o işten de com korkuyorum.okulda ne yapacak bakalim
 
Epey olmuş kimse yazmayalı ama konuyu acan arkadasım şuan nasıl oglunuz? Birde okudugım yorumların cogu eleştirel hepsini kastetmiyorum.cocuk nörolojiye gittinizmi hiç? Şımarıklıkmış huysuzlukmuş falan filan cogu haricten gazel okuyo başlarına gelmiş olsa aynı tempoda aynı sorunlar ne yapardı insanlar acaba? Dürtü bozuklugu,duygu durum bozuklugu,duygusal bozukluk,dehb gibi bi çok özel durumdan birisi de olabilir oglunuzda,ya da sınırlarında sıkıntı olabilir.hiç bir anne cocugu zor olsun zor davransın istemez.Allah kolaylıklar versin,sabrının selametini versin bütün annelere...
 
1.adım çocuk psikoloğu
2.adım kreş
her söylediği yapılan çocuklar bu hale geliyor sanırım.
 
Ben 5 yaşındayken annemin aldığı kıyafeti beğenmezdim. Çok garip geldi bu yaşa göre hareketleri.
 
Bence çocuk sınırlarını bilmiyor
Benim eltimin çocukları öyle kendisine de söylüyorum çocukların sınırı yok hayır dediğini 5 dk sonra yapar olmaz der ama ısrar edersen olur der gibi davranır çocuğun yapabileceği herşeyi en (basiti yemek yeme) sırf çocuk istiyor diye yerine getirir ağlamasın diye özür diler falan bence sizde de aynı sorun var
Birde üstüne kardeş gelmiş kıskançlık ile birleşmiş
Çocuğa sınır koyun yaptıklarının sonucuna katlanmasına da izin verin (dayak çocuğu arsızlaştırır gururunu kırar kendinizi tutun)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…