çoooooook susarsın amaa
sahurda bir kıymalı pide yemeli miyim
günaydınnnnn
kilo bildirim yapman yeterli
genelde sabahtan yapıyoruz
selam kızlar nasılsınız...
yst takımda yer var mı anacım... ben 62,5 kilo olmuşum...
takım kaptanı ben değilim canım. ama seni alır sanırım. eski takım kaptanımızı kim istemez
Kızlar ben tartıldım 62,5'yim bugünden bildirim yapayım yarın giremezsem diye dünde söylemiştim ben iki haftadır neredeyse hiç uğramadım bu aralar çok yoğunum uğrayamıyacağım ramazandada kilo alırım ben kesin ondan beni geri dönmek üzere ayrıldı yazın . Ayrıca takıma yeni arkadaşlaar gelmiş hepsi hoş gelmiş gerçi bende gidiyorum ama
aydogducum naber bebegim ne var ne yok san müjde vermeye geldim 2 kilo gittinerelerdesin kız görünmüyosun bakıyım özletiyorsun kendini he
hımmm tmm canım anladım... gelsin kaptan soralım bakalım...
Bekliyoruz canım ramazandan sonra, koş gel hemenBu arada iyi kilo vermişsin, tebrik ederim
Paşam maşallahın var ya 2 kilo mu verdinDarısı başımıza ne diyelim, bize de tebrik etmek düşer
bu yazıyı okumamıştım ama benim annem babam çalışan inanlardı. aynen o çocuk gibi hissederdim. o yüzden çocuğuma olabildiğince zaman ayırmaya çalışıyorum. emeğine sağlık.
Bir gün susmayı öğrendim.. Öyle bir sustum ki, belki sonsuza kadar... susacaktım. Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı. Babam akşamları eve yorgun dönerdi.Ben bütün gün evde sıkılır, onun gelişini iple çekerdim. Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır onunla oynamak isterdim. Babam sarılır,öper sonrada hadi odana git derdi.Yemek hazır olunca annem çağırır bu defada masada bir araya gelirdik babamla. Onlar annemle konuşurken ben araya girer,sesimi duyuramayıncada bağırırdım. Babam sinirlenir," Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldım, birde sen kafamı ütüleme! " derdi.Annemde " Bütün gün zaten seninle uğraştım, bir çift laftamı konuşturmayacaksın babanla? " diye çıkışır beni odama gönderirdi.
Çaresiz bir şekilde boynumu bükerek odama, yani hapishaneme doğru yol alırdım. Babam arkamdan " Bizim bir odamız bile yoktu. Her şeye sahip hala ne istiyor anlamadım " diye bağırmaya devam ederdi. " Keşke benim de bir odam olmasaydı, keşke bizim evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte otursaydık " derdim içimden, ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim...
Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır televizyon izlerdi. Beni yanına çağırır biraz severdi. Onun izleyeceği önemli bir şey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı. Azıcık hareket edip koşup oynamaya çalışsam oda hapsim yeniden başlardı. Bir gün anladım ki susunca babamla daha iyi anlaşıyoruz!!!
Bu defa susarak yapabileceğim oyunlar geliştirmeye başladım. Önce resim yaparak başladım işe. Babam çizdiğim resimleri çok beğeniyor; " Bak böyle uslu uslu oyna işte " diyordu. Babam bazen göz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir şey sorsam afallıyordu. Ama bana kızarak artık beni odama göndermiyordu. " Son günlerde nede akıllandı benim oğlum " diye komşulara anlatıyordu annem halimi. Resimlerim arttıkça ortalık dağılmaya başladı. Annem " Odanı topla " diye odama kapattığında işe nereden başlayacağımı bilemiyordum. Ben bunlarla uğraşırken zaman geçiyor, ama odamı toplamayı beceremiyordum. Annem odama gelip " Bak sana resim yapmayı yasaklayacağım " dedi bir gün. Susuyor olmamı usluluk olarak değerlendiren ailem resim yapmayıda elimden alırsa ben ne yapacaktım? Bu düşüncelerle bir aile tablosu yaptım.
Babam eve gelince uygun zamanı kolladım. Her zaman ki gibi yemekler yendi, odaya geçildi. Babam oturur oturmaz çizdiğim resmi getirdim. Babam baktı. " Hım " dedi. " Çok güzel olmuş. Bu adam benim herhalde " dedi. Ben " Hayır o adam değil, bu çocuk sensin " dedim. O " Hayır bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kızda arkadaşın " dedi. Ben yine " Hayır. O büyük adam benim, bu küçük adam sensin, bu küçük kızda annem " dedim. Babam benimle uğraşmaktan vazgeçip; " Peki neden bizi küçük çizdin? " dedi. Heyecanla başladım anlatmaya. " Ben büyüp adam olacağım. İş bulup çalışacağım. Siz yaşlanıp küçüleceksiniz. Beliniz bükülecek, komşumuz Ahmet Amca ile Ayşe Teyze gibi küçücük kalacaksınız. Ben işten geldiğimde yorgun olacağım. Siz benimle konuşmaya çalıştığınızda işyerinde kafam şişmiş olacağından sizi duymayacağım bile. Siz benimle bir şeyler paylaşmak istediğinizde ' Hadi odanıza çekilinde kafa dinleyeyim ' diyeceğim. Ve birde bağıracağım ' Her şeylerini alıyorum. Sıcacık odalarıda var daha ne istiyorlar ' diye.
Annemle babamın gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Duyduklarına inanamıyorlardı...Bana sarılıp beni öyle içten bir okşayışları vardı ki sonsuza kadar konuşsam hiç bıkmadan dinleyecekler gibiydi...
Farkında olmalı insan... Kendisinin, hayatın, olayların, gidişatın farkında olmalı..
kendimi ekledimArkadaşlar bildirimlerinizi bugünden de yapabilirsiniz, yarın da farketmez
***6.TAKIM 267. ETAP***
fatos0808 ( 112 / / / % )
yst38 ( 87,4 / 86,5 / 0,9 /1,03 % )
aydogdugul ( 134,5 / 134 / 0,5 / 0,37 % )
Buseryem ( 63,6 / 62,5 / 1,1 / 1,73 % ) geri dönmek üzere ayrıldı
duruece ( 58 / / / % )
yldd ( 77 / / / % )
6. Takım Ortalaması:
ooo maşallah darısı başımıza inşallahaydogducum naber bebegim ne var ne yok san müjde vermeye geldim 2 kilo gittinerelerdesin kız görünmüyosun bakıyım özletiyorsun kendini he
Gel tabi katıl bize, hoş geldin
bu yazıyı okumamıştım ama benim annem babam çalışan inanlardı. aynen o çocuk gibi hissederdim. o yüzden çocuğuma olabildiğince zaman ayırmaya çalışıyorum. emeğine sağlık.
kendimi ekledim
ooo maşallah darısı başımıza inşallah
kaptanım mai benden önceki takım kaptanıydı. çok sert kuralları vardır. kabul edermi bilmem ama buseryem gittiğine göre 2. kaptan olabilir. bide mai mezun olmuştu onunla ilgili kural varmıydı hatırlayamadım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?