• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

9 yaşında erkek çocuğunun davranışı

oh negüzel ya anneye bak kusura bakmada sen katlanmak zorunda değilsin adamın çocuğu tamam iyi davran sev kolla gerçekten merhamet göster ki çok muhtaçlar ama bukadar köle olmana gerek yok gerçekten... yazık annesi hiç ilgilenmemiş ki çocuk 5 yaşında doğmuş sanki.
 
Bence çocuğa telefonda ne yedigini bile soruyorsa ilgili annedir. Ama bakmışki üvey anne de iyi, daha rahat göndermeye başlamış. Bence siz de bu durumu hiç gocunmadan çocuğa ablalık yapın. Bu şekilde iki tarafta da ablası abisi olan çocuklar tanıyorum. Çocuk şımarıklık yapacaktır, ileride sen benim annem değilsin karışma diyecektir. Ama siz sabırla ve olgunlukla ve iyi niyetle yaklaşırsanız sizi de çok sevecektir. Bu da sizin huzurunuz ve mutluluğunuz demektir. Annesi de iyi niyetinizi zaten anlamıştır ama zamanla daha da içine sindirip onun da size karşı varsa önyargısı değişir. İnsanın kendi çocuğu da zaman zaman istemediği alışkanlıklargeliştiriyor, söz dinlemiyor. 9 yaş daha çokküçük, benim 14 yaşındaki çocuğumbile gece korkup yanıma geliyor. Diğer çocuklarımda yoktu bu ama her çocuk farklı. Bu konuda psikiyatriste götürdüm hemen ilaç verdiler. Çocuk bir kaç kere içti ama sonra “anne ben ilaç içtikten sonra kendimi çok gariphissediyorum o yüzden içmek istemiyorum”dedi biz de hemen bıraktırdık. Ben iki ağbimle aynı odada yatardım buna rağmen bazen çok korkardım annemin yanında yatmak isterdim. Çocuk boşanmadan sonra korku geliştirmiş olabilir. Anlayış gösterin.
 
İnternette şöyle birşey okumuştum. Bir çocuğun anne ve babası çocuk kaç yaşındayken bosandiysa çocuğun davranışları konuşmaları hareketleri o yaşta kalirmis. Benim de esimin ilk evliliğinden kızı var. Biz evlendigimizde 7 yaşındaydı, ama konuşması bildiğin 3 yaş. Hareketler konuşma aynen bebek. Su an 11 yaşında hareketler biraz düzelmiş olsa da konuşma hala aynı. Düzeltemiyor. Zor bir hayatınız olacak, iyi de yapsaniz kötü olacaksınız, hep kendinizi diken üstünde hissedeceksiniz. Size tavsiyem bir müddet erteleyin çocuk düşüncenizi. Çünkü o zaman daha da icinden çıkamayacağını durumlar yaşanacak. Kardeş kıskançlığı olacak. Ve tüm aile büyük oğlanı korumaya savunmaya çalışırken siz tek başınıza kendi evladinizi korumaya çalışacaksınız. Çok çok zor durumlar. Yapmayın çocuk.
Üvey anne babayla büyüyen çok çocuk tanıyorum hiç söylediğiniz gibi değiller. Gayet normaller. Anneannem de dahil üvey babayla büyümüş 3 çocuğu çok yakından tanıyorum 2’si üveybabalarını gerçek babalarından daha çok sevdiğini söylüyorlardı. Benim kendi çevremde en azından üvey olanların hepsinin ilişkileri çok iyi üvey kardeşler de hiç Üveyik yokmuş gibi kardeşlerini çok seviyorlar. Bunlar olayları çocuğa nasıl empoze ettiğinizle ilgili. Çocuğa babanla benim başka çocuğumuz olacak yerine, sana bir kardeş geliyor demek gerekir gibi.
 
Artık görüşmüyorum
Kalbimi doğrultacak bir yol yok
Dua etsinler babaları eşim, yoksa anneleri ile birlikte hepsine çok kötü şeyler yapabilirdim. Yaptıkları şeyler sadece benim değil ailelerimizinde çok canını yaktı, ben saf saf onlar çocul dedikçe görmediğimiz kötülük kalmadı

Inanilir gibi degil, disaridan baksak cocuk deriz ama cok cok acimasiz olabiliyorlar. Bir de buna annelerinin doldurusu elenince kim bilir neler yasadin. En iyisini yapmissin gorusmemekle, bundan sonrasi icinde gormemezlikten gelmeye devam kendi hayatini yasa gonlunce huzursuz edemesinler seni.
 
Artık görüşmüyorum
Kalbimi doğrultacak bir yol yok
Dua etsinler babaları eşim, yoksa anneleri ile birlikte hepsine çok kötü şeyler yapabilirdim. Yaptıkları şeyler sadece benim değil ailelerimizinde çok canını yaktı, ben saf saf onlar çocul dedikçe görmediğimiz kötülük kalmadı
Anladım ... Hayırlısı olsun hakkınızda inşallah
 
Üvey anne babayla büyüyen çok çocuk tanıyorum hiç söylediğiniz gibi değiller. Gayet normaller. Anneannem de dahil üvey babayla büyümüş 3 çocuğu çok yakından tanıyorum 2’si üveybabalarını gerçek babalarından daha çok sevdiğini söylüyorlardı. Benim kendi çevremde en azından üvey olanların hepsinin ilişkileri çok iyi üvey kardeşler de hiç Üveyik yokmuş gibi kardeşlerini çok seviyorlar. Bunlar olayları çocuğa nasıl empoze ettiğinizle ilgili. Çocuğa babanla benim başka çocuğumuz olacak yerine, sana bir kardeş geliyor demek gerekir gibi.
Üvey anne babayla büyüyen çok çocuk tanıyorum hiç söylediğiniz gibi değiller. Gayet normaller. Anneannem de dahil üvey babayla büyümüş 3 çocuğu çok yakından tanıyorum 2’si üveybabalarını gerçek babalarından daha çok sevdiğini söylüyorlardı. Benim kendi çevremde en azından üvey olanların hepsinin ilişkileri çok iyi üvey kardeşler de hiç Üveyik yokmuş gibi kardeşlerini çok seviyorlar. Bunlar olayları çocuğa nasıl empoze ettiğinizle ilgili. Çocuğa babanla benim başka çocuğumuz olacak yerine, sana bir kardeş geliyor demek gerekir gibi.
Maalesef çok bekleme zamanım yok zaten 1 yıl gibi bir süre bekledik yaşım 36 allah nasip ederse düşünüyoruz
 
Bence çocuğa telefonda ne yedigini bile soruyorsa ilgili annedir. Ama bakmışki üvey anne de iyi, daha rahat göndermeye başlamış. Bence siz de bu durumu hiç gocunmadan çocuğa ablalık yapın. Bu şekilde iki tarafta da ablası abisi olan çocuklar tanıyorum. Çocuk şımarıklık yapacaktır, ileride sen benim annem değilsin karışma diyecektir. Ama siz sabırla ve olgunlukla ve iyi niyetle yaklaşırsanız sizi de çok sevecektir. Bu da sizin huzurunuz ve mutluluğunuz demektir. Annesi de iyi niyetinizi zaten anlamıştır ama zamanla daha da içine sindirip onun da size karşı varsa önyargısı değişir. İnsanın kendi çocuğu da zaman zaman istemediği alışkanlıklargeliştiriyor, söz dinlemiyor. 9 yaş daha çokküçük, benim 14 yaşındaki çocuğumbile gece korkup yanıma geliyor. Diğer çocuklarımda yoktu bu ama her çocuk farklı. Bu konuda psikiyatriste götürdüm hemen ilaç verdiler. Çocuk bir kaç kere içti ama sonra “anne ben ilaç içtikten sonra kendimi çok gariphissediyorum o yüzden içmek istemiyorum”dedi biz de hemen bıraktırdık. Ben iki ağbimle aynı odada yatardım buna rağmen bazen çok korkardım annemin yanında yatmak isterdim. Çocuk boşanmadan sonra korku geliştirmiş olabilir. Anlayış gösterin.
Yazılanları tam okudunuz mu bilmiyorum benim çocukla her hangi bir sıkıntım yok zaten bana olan sevgiside tartışmasız kuvvetli benimde ona olan sevgimi hissettiğini biliyorum yoksa aramızda ki bağ bu kadar kuvvetli olamazdı annesine gelince çocuğunu sevmeyen yada kötü davranan bir insan düşünmek istemiyorum tabi ki seviyordur ilgilidir sadece kendi hayatı biraz daha ön planda son aylardır okul tatil olduğu gün hatta öncesinde 50 kere mesaj atıp tatile götürecekmisin diye soruyor eşime eşimde bilmiyorum bakarız dediğinde bende ona göre plan yapıcam kendime diyor özel okul olduğu için onların dönem dönem tatilleri oluyor biz yeni tatile götürdük eşim doğal olarak çalışıyor ama kadın evde çalışmıyor çocuğu alıp hiç bir tatil planı yapmıyor bu konularda kadına sinirleniyorum gerçekten ama onun haricinde tabi ki çocuğuna iyidir
 
Üvey anne babayla büyüyen çok çocuk tanıyorum hiç söylediğiniz gibi değiller. Gayet normaller. Anneannem de dahil üvey babayla büyümüş 3 çocuğu çok yakından tanıyorum 2’si üveybabalarını gerçek babalarından daha çok sevdiğini söylüyorlardı. Benim kendi çevremde en azından üvey olanların hepsinin ilişkileri çok iyi üvey kardeşler de hiç Üveyik yokmuş gibi kardeşlerini çok seviyorlar. Bunlar olayları çocuğa nasıl empoze ettiğinizle ilgili. Çocuğa babanla benim başka çocuğumuz olacak yerine, sana bir kardeş geliyor demek gerekir gibi.
Zaten bu tabirle söylenmez bir çocuğa bizim bir çocuğumuz olucak demek zaten nispet gibi olur biz evimizin düzenini bile ona göre kurduk yani çocuğun bizden yana sıkıntı ya da üzüntü duyacağı bir durum yok evimizi düzmeden önce ona ne tarz bir odası olması istediğini sordum o bana anlattı ben çizdim ve aynısını yaptığımızda çok şaşırdı ve mutlu oldu
 
Yapma diyor ağzının ucuyla ufacık bir şey desem alınıyor eşim onlarda bebek gibi davranıyor çocuğa


Cocuktan once baba ile konus bence olmadi git okulunun rehber ogretmenine anlat derdini . O da ikinizle birlikte konussun ne yapmaniz gerektigini ileride sizi sikintiya sokacak olan sorunlari soylesin. Eminim ki okulun rehber ogretmeni de farkediyordur o cocugun hareketlerini.
 
merhaba,

uzun zamandır konuyla alakalı bir şey yazılmamış..
bende 1,5 yıldır evliyim.. Eşimin ilk eşinden 9 yaşında oğlu var..
ilk başlarda bizde çok sıkıntı yaşadık.. çocukla birbirimize alışma sürecimiz oldukça zahmetliydi..
ama şimdi bazı şeyler oturdu..

ilk evlendiğimizde eşim her hafta sonu alıyordu.. çocuk temizlik namına hiç bir şey bilmiyordu.. sürekli babasıyla uyumak istiyordu.. çalışan biri olduğum için dinlenmek, temizlik işleri için sadece hafta sonum var..
çocuk geldiği zaman bunlar olmuyordu.. öncelikle çocuk bize geldiği zaman yemekten kalkınca ellerini yıkaması gerektiğini ve bunun gibi şeyleri sürekli hatırlatarak örneğin; yemekten kalkıyorken haydi ellerimizi yıkıyoruz şeklinde yönlendirmelerle bu sorunu çözdük.. sonrasında bir akşam eşim annesi kıl bir insandır Allah'tan çocuğu alacağım zaman sıkıntı yapmıyor dedi.. bende niye yapsın ki, sonuçta çalışıyor yoruluyor dinlenmek için bir hafta sonu var, ama benim de bir hafta sonum var dedim.. çocuğa da güzelce anlattık bir hafta sonu babanla bir hafta sonu annenle geçirmen gerek diye..
9 yaşında olmasına rağmen oldukça olgun bir çocuk.. sadece biraz ısrarcı bir çocuk.. hep kendi istediği olsun istiyor her çocuk gibi.. annesiyle yaşadığı evde hiç bir kural yok.. ama bizim evimizde kuralların olduğunu ve herkesin o kurallara uyması gerektiğini biliyor.. bize geldiğinde de istediği şeyler, yapılabilir ve makul şeylerse yapıldığını, neye evet neye hayır diyeceğimizi de biliyor artık.. bu duruma gelene kadar bende çok zorlandım.. kendi çocuğun olsa istediğin gibi tepki gösterebilirsin.. ama başkasının çocuğuna bunu yapamıyorsun.. Ki 15 gün de bir gelen bir çocuğa hiç yapamıyorsun.. ben eşime de söyledim, elimizden geldiğince eğitmeye çalışacağız.. sadece 2 gün de ona sevgimizi verebiliriz ama yanında ufak tefek eğitimde verebiliriz.. Şu da bir gerçek, ben bir şey dediğim zaman örneğin; dişlerimizi fırçalayalım eşim de hemen haydi dişleri fırçalamaya diyerek, beni destekler..

evlenirken biliyordunuz diyen arkadaşlarıma da şunu söylemek istiyorum, evet çocuğu olduğunu bile bile evlendik..
ama ille de biz evlenicez demedik.. bizimle o çocukların babaları da evlenmek istedi.. sırf evlenirken çocuğu olduğunu biliyoruz diye, kimse kimsenin kahrını çekmek zorunda değil.. herkes (eşler, çocuk, eski eş, eşlerin aileleri de dahil )haddini bilerek ve saygı çerçevesinde davranmak zorunda..
 
merhaba,

uzun zamandır konuyla alakalı bir şey yazılmamış..
bende 1,5 yıldır evliyim.. Eşimin ilk eşinden 9 yaşında oğlu var..
ilk başlarda bizde çok sıkıntı yaşadık.. çocukla birbirimize alışma sürecimiz oldukça zahmetliydi..
ama şimdi bazı şeyler oturdu..

ilk evlendiğimizde eşim her hafta sonu alıyordu.. çocuk temizlik namına hiç bir şey bilmiyordu.. sürekli babasıyla uyumak istiyordu.. çalışan biri olduğum için dinlenmek, temizlik işleri için sadece hafta sonum var..
çocuk geldiği zaman bunlar olmuyordu.. öncelikle çocuk bize geldiği zaman yemekten kalkınca ellerini yıkaması gerektiğini ve bunun gibi şeyleri sürekli hatırlatarak örneğin; yemekten kalkıyorken haydi ellerimizi yıkıyoruz şeklinde yönlendirmelerle bu sorunu çözdük.. sonrasında bir akşam eşim annesi kıl bir insandır Allah'tan çocuğu alacağım zaman sıkıntı yapmıyor dedi.. bende niye yapsın ki, sonuçta çalışıyor yoruluyor dinlenmek için bir hafta sonu var, ama benim de bir hafta sonum var dedim.. çocuğa da güzelce anlattık bir hafta sonu babanla bir hafta sonu annenle geçirmen gerek diye..
9 yaşında olmasına rağmen oldukça olgun bir çocuk.. sadece biraz ısrarcı bir çocuk.. hep kendi istediği olsun istiyor her çocuk gibi.. annesiyle yaşadığı evde hiç bir kural yok.. ama bizim evimizde kuralların olduğunu ve herkesin o kurallara uyması gerektiğini biliyor.. bize geldiğinde de istediği şeyler, yapılabilir ve makul şeylerse yapıldığını, neye evet neye hayır diyeceğimizi de biliyor artık.. bu duruma gelene kadar bende çok zorlandım.. kendi çocuğun olsa istediğin gibi tepki gösterebilirsin.. ama başkasının çocuğuna bunu yapamıyorsun.. Ki 15 gün de bir gelen bir çocuğa hiç yapamıyorsun.. ben eşime de söyledim, elimizden geldiğince eğitmeye çalışacağız.. sadece 2 gün de ona sevgimizi verebiliriz ama yanında ufak tefek eğitimde verebiliriz.. Şu da bir gerçek, ben bir şey dediğim zaman örneğin; dişlerimizi fırçalayalım eşim de hemen haydi dişleri fırçalamaya diyerek, beni destekler..

evlenirken biliyordunuz diyen arkadaşlarıma da şunu söylemek istiyorum, evet çocuğu olduğunu bile bile evlendik..
ama ille de biz evlenicez demedik.. bizimle o çocukların babaları da evlenmek istedi.. sırf evlenirken çocuğu olduğunu biliyoruz diye, kimse kimsenin kahrını çekmek zorunda değil.. herkes (eşler, çocuk, eski eş, eşlerin aileleri de dahil )haddini bilerek ve saygı çerçevesinde davranmak zorunda..
Ben sadece şu kısma takıldım . Çocuğa annende Çalışıyor bende bu Yüzden bir hafta bizle bir hafta onlarla olman gerekir mi dediniz ya da böyle mi ima ettiniz ?
 
merhaba,

uzun zamandır konuyla alakalı bir şey yazılmamış..
bende 1,5 yıldır evliyim.. Eşimin ilk eşinden 9 yaşında oğlu var..
ilk başlarda bizde çok sıkıntı yaşadık.. çocukla birbirimize alışma sürecimiz oldukça zahmetliydi..
ama şimdi bazı şeyler oturdu..

ilk evlendiğimizde eşim her hafta sonu alıyordu.. çocuk temizlik namına hiç bir şey bilmiyordu.. sürekli babasıyla uyumak istiyordu.. çalışan biri olduğum için dinlenmek, temizlik işleri için sadece hafta sonum var..
çocuk geldiği zaman bunlar olmuyordu.. öncelikle çocuk bize geldiği zaman yemekten kalkınca ellerini yıkaması gerektiğini ve bunun gibi şeyleri sürekli hatırlatarak örneğin; yemekten kalkıyorken haydi ellerimizi yıkıyoruz şeklinde yönlendirmelerle bu sorunu çözdük.. sonrasında bir akşam eşim annesi kıl bir insandır Allah'tan çocuğu alacağım zaman sıkıntı yapmıyor dedi.. bende niye yapsın ki, sonuçta çalışıyor yoruluyor dinlenmek için bir hafta sonu var, ama benim de bir hafta sonum var dedim.. çocuğa da güzelce anlattık bir hafta sonu babanla bir hafta sonu annenle geçirmen gerek diye..
9 yaşında olmasına rağmen oldukça olgun bir çocuk.. sadece biraz ısrarcı bir çocuk.. hep kendi istediği olsun istiyor her çocuk gibi.. annesiyle yaşadığı evde hiç bir kural yok.. ama bizim evimizde kuralların olduğunu ve herkesin o kurallara uyması gerektiğini biliyor.. bize geldiğinde de istediği şeyler, yapılabilir ve makul şeylerse yapıldığını, neye evet neye hayır diyeceğimizi de biliyor artık.. bu duruma gelene kadar bende çok zorlandım.. kendi çocuğun olsa istediğin gibi tepki gösterebilirsin.. ama başkasının çocuğuna bunu yapamıyorsun.. Ki 15 gün de bir gelen bir çocuğa hiç yapamıyorsun.. ben eşime de söyledim, elimizden geldiğince eğitmeye çalışacağız.. sadece 2 gün de ona sevgimizi verebiliriz ama yanında ufak tefek eğitimde verebiliriz.. Şu da bir gerçek, ben bir şey dediğim zaman örneğin; dişlerimizi fırçalayalım eşim de hemen haydi dişleri fırçalamaya diyerek, beni destekler..

evlenirken biliyordunuz diyen arkadaşlarıma da şunu söylemek istiyorum, evet çocuğu olduğunu bile bile evlendik..
ama ille de biz evlenicez demedik.. bizimle o çocukların babaları da evlenmek istedi.. sırf evlenirken çocuğu olduğunu biliyoruz diye, kimse kimsenin kahrını çekmek zorunda değil.. herkes (eşler, çocuk, eski eş, eşlerin aileleri de dahil )haddini bilerek ve saygı çerçevesinde davranmak zorunda..
Bir hafta sonu babanla bir hafta sonu annenle geçirmen gerek demişsiniz ya ben onu kastettim .
 
Bir hafta sonu babanla bir hafta sonu annenle geçirmen gerek demişsiniz ya ben onu kastettim .

hayır hayır, ben eşime o şekilde söyledim.. Çocuk bize geldiği zaman annem beni özlediyse diye ağlıyordu.. biz de annen de çalışıyor.. annen eve geldiğinde 1-2 saat sonra sen uyuyorsun, hafta içi annenle de çok görüşemiyorsun buraya gelince de annem beni özlediyse diye soruyorsun dedik.. o zaman bir hafta sonunu doya doya annenle, bir hafta sonunu da doya doya babanla geçir dedik.. şimdi en azıdan her hafta sonu babam beni alacak mı almayacak mı ikileminde kalmıyor..
 
hayır hayır, ben eşime o şekilde söyledim.. Çocuk bize geldiği zaman annem beni özlediyse diye ağlıyordu.. biz de annen de çalışıyor.. annen eve geldiğinde 1-2 saat sonra sen uyuyorsun, hafta içi annenle de çok görüşemiyorsun buraya gelince de annem beni özlediyse diye soruyorsun dedik.. o zaman bir hafta sonunu doya doya annenle, bir hafta sonunu da doya doya babanla geçir dedik.. şimdi en azıdan her hafta sonu babam beni alacak mı almayacak mı ikileminde kalmıyor..
Anladım o zaman mesele yok . Sizin var mı Çocuğunuz ? Ve annesi ile ilişkileriniz nasıl ?
 
Back
X