kızlar acayip derecede üzüldüm ilkkez eşimdende uyarı aldım... bu yılın sonunda 85 kilo olucaksın dedi bende istiyorum dedi bbana. saolsun destek oluyor ama ondan bunu duydumya ne üzüldüm. adam haklı yahu benden daha zayıf çünkü. bu güne kadar sabretti ama artık söyleme gereği duydu.
hem öle diyor hemde seviyorum diye dondurmaları taşıyor eve nasıl olacak bu iş....
göbeğimi saklamaktan bıktım, insan eşinden kaçarmı o hale geldim resmen utanarak söylüyorum...
sevgili nev,
1 nisan 2011 de basladığım zaman 100 lerce baslangıcımdan farksız olma olasılığım vardı bu denememinde.
öyle canımı sıkan seyler olmuştu ki. en çok canımı sıkan sey ise eşimin tavırları idi. yani bariz sekilde çok şişmansın şu bu demiyordu ama arada yaptığı espiriler bıçak gibi kesiyordu. yüzüme bile bakmıyordu doğru düzgün, hatta daha önce paylaştıklarımı okusan eşimi hiç tasvip etmezdin. özetle diyete başlama nedenim daha önce de belirttiğim bir çoğumuzda olduu gibi güzel görünme toplumdan beğeni görme, en önemlisi de eşimin ilgisini tekrar kazanmaktı. yani ben öyle sanıyordum. biraz kendimi dinleyince nekadar çok bu yeni hayata ihtiyacım olduğunu anladım. bu diyet yolculuğuna, yahut yeni sağlıklı hayatımıza tutunmaya devam etme gücünü "ona buna gününü göstermek", "çevremizden onay almak", "kocamızdan benim güzel karıcıım laflarını duymak" isteği olmadığını anladım.
biraz acıklı olacak ama ne olursa olsun yalnızız bu hayatta, tek çıkış noktamızda kendimiziz. yani elbette eşinin seni desteklemesi köstek olmasından iyi, ama aslına bakarsan çevremizin hareketlerinin hiçççç önemi ve etkisi yok. yani annemiz güzel yemek yapıp ısrar ediyor ve biz de yiyorsak sorunu annemize yıkmak kaçak dövüşmekten başka birşey değil. benim eşimde "zayıfla canım" değip elli kere zaafım olan şeyleri eve posetlerce getirdi. ve ben yedim. ah kötü koca. yok ne yazıkki öğle değil. yine getiriyor, yemiyorum, ısrar ediyor hatta "canım çok güzel verdin buara kutlayalım bunu yasaklılarla" diyor. hayır diyorum kilo verdikçe sesim daha da gürleşiyor. tek başına ayaklarmın üstünde sıkıca durmak kendime olan güvenimi arttırıyor.
örneğin yurumek için eşime "hadi beraber çıkalım" diyordum başlarda baktım gelmiyor adam ben evde oturuyorum bir gün çıktım zorlayarak kendimi. meğer yalnız çok daha keyifli yurumek.
özetle bunları keşfetmek için kendimize şans tanımamız lazım, güvenmemiz lazım kendimize.
108 olan kilomu herkese söyledim 1 nisan itibari ile utanacak birşey yoktu çünkü ben zayıflıyorum sağlıklı ve atletik bir vucudum olacak.
neyse nevciim çevrenden olumlu tepkiler gör görme.sahip olduğun güzel vucut ve benliğin seni mutlu ve sağlıklı günlere taşıyacak potansiyele sahip. ama kendine sahip çıkman ve çıokış noktanı kendi içinde bulman sart bu sana herşeyde başarının anahtarını verir(kişisel gelişim kitabı gibin oldu idare edin)
sevgili nev,
1 nisan 2011 de basladığım zaman 100 lerce baslangıcımdan farksız olma olasılığım vardı bu denememinde.
öyle canımı sıkan seyler olmuştu ki. en çok canımı sıkan sey ise eşimin tavırları idi. yani bariz sekilde çok şişmansın şu bu demiyordu ama arada yaptığı espiriler bıçak gibi kesiyordu. yüzüme bile bakmıyordu doğru düzgün, hatta daha önce paylaştıklarımı okusan eşimi hiç tasvip etmezdin. özetle diyete başlama nedenim daha önce de belirttiğim bir çoğumuzda olduu gibi güzel görünme toplumdan beğeni görme, en önemlisi de eşimin ilgisini tekrar kazanmaktı. yani ben öyle sanıyordum. biraz kendimi dinleyince nekadar çok bu yeni hayata ihtiyacım olduğunu anladım. bu diyet yolculuğuna, yahut yeni sağlıklı hayatımıza tutunmaya devam etme gücünü "ona buna gününü göstermek", "çevremizden onay almak", "kocamızdan benim güzel karıcıım laflarını duymak" isteği olmadığını anladım.
biraz acıklı olacak ama ne olursa olsun yalnızız bu hayatta, tek çıkış noktamızda kendimiziz. yani elbette eşinin seni desteklemesi köstek olmasından iyi, ama aslına bakarsan çevremizin hareketlerinin hiçççç önemi ve etkisi yok. yani annemiz güzel yemek yapıp ısrar ediyor ve biz de yiyorsak sorunu annemize yıkmak kaçak dövüşmekten başka birşey değil. benim eşimde "zayıfla canım" değip elli kere zaafım olan şeyleri eve posetlerce getirdi. ve ben yedim. ah kötü koca. yok ne yazıkki öğle değil. yine getiriyor, yemiyorum, ısrar ediyor hatta "canım çok güzel verdin buara kutlayalım bunu yasaklılarla" diyor. hayır diyorum kilo verdikçe sesim daha da gürleşiyor. tek başına ayaklarmın üstünde sıkıca durmak kendime olan güvenimi arttırıyor.
örneğin yurumek için eşime "hadi beraber çıkalım" diyordum başlarda baktım gelmiyor adam ben evde oturuyorum bir gün çıktım zorlayarak kendimi. meğer yalnız çok daha keyifli yurumek.
özetle bunları keşfetmek için kendimize şans tanımamız lazım, güvenmemiz lazım kendimize.
108 olan kilomu herkese söyledim 1 nisan itibari ile utanacak birşey yoktu çünkü ben zayıflıyorum sağlıklı ve atletik bir vucudum olacak.
neyse nevciim çevrenden olumlu tepkiler gör görme.sahip olduğun güzel vucut ve benliğin seni mutlu ve sağlıklı günlere taşıyacak potansiyele sahip. ama kendine sahip çıkman ve çıokış noktanı kendi içinde bulman sart bu sana herşeyde başarının anahtarını verir(kişisel gelişim kitabı gibin oldu idare edin)
bende varın diyet olayında saçmalayan
lida kullandım , xenical kullandım tabi şok diyetler eksik olur mu ...
3 haneli rakamlara yaklaştığımda uyandım çok şükür...
bi de hangi akla hizmetse bu kiloyla hamilelik için uğraşıyorum
mutluuu seni topiğimizin en pskiolog en yazar en pozitif düşünceli en iyi tespit yapan parmağını olayın ta gözbebeğine sokan en ennii ilan ediyorumm ben de bugün en tembeli oluyorum yerimden kalkasım yok yeğenler beni bekler durur çarşıya gideceğizz kısmetse halaları ayağa kalkarsaa tabikiiiii ama sen gerçekten süper bir yorum yapmışsın doğru söze ne denir bacımm
Öyle düşünme canım bak bende bebeğimin olabilmesi için uğraşıyorum ama bu zayıflama olayını kendim için kendi sağlığım için yapıyorum.Allah bize elbet bir gün nasip edicek ama şuanki sağlığımız herşeyden önemli.Çocuktan daha öncelikli şeyler var hayatımızda.Mesela eşimiz ailemiz annemiz babamız kardeşlerimiz vs daha bir çok öncelik sayılabilir bu konuda.Onların can sağlığı herşeye bedel.Sen kilolarını hamilelik için değil de kendi sağlığın için versen daha iyi.Bende pko luyum ve kilo en büyük düşmanı.Boşver herşeyi oluruna bırak...Allah'ım sana bana ve tüm isteyenlere doğum sonrası kilolarımızı vermeyi nasip etsin inşallahhhh...
canım korkulcak bişey yok narkozu aldınmı hiç bişey hissetmiycen çok geçmiş olsun.bu arada bana da cumartesi günü kolonoskopi yapılıcaksöylemiştim size daha önce bağırsak problemim var diye. ne güzel besleniyorum, yumuşatıcı şeyler yiyorum ama ayşenin geçenlerde halasıydı sanırım birinin bağırsaklarında kist vardı. acil ameliyata alıonmıştı. korktum açıkçası doktora gittim korkma ama bi bakalım kolonoskopi ile dedi. yani hayatımda ilk defa bağırsaklarımı boş hissedicem:) acaba nasıl bir his olucak:))
daha önce yaptıranınız var mı acaba?? ben uyuşturma değilde anestezi istedim. hiçbişey hissetmek istemiyorum
Hepimizin yaptığı şeyler bir anada gaza geliyoruz hop atlıyoruz ama işte...benim de zayıflama uğruna en saçma harcamam bu linkdeki
Kardelen Dergisi
kemeri almak için 250 tl tahlil masrafı yapıp..150 muayene 250 kemer ===650 tl harcayıp kullanamadan bırakmam oldu..o kadar rahatsız ediciydi ki hiç takamadım hala duruyooor........
Süper gidiyorsun canım inşallah içindeki bu şevk banada gelirde bugün başladığım dietimi asla bırakmam benimde ekim 15 e kadar en azından 99 olmam lazım sabah tartıldım 113 kiloyum ne güzel bir ara vermiştim.sevgili nev,
1 nisan 2011 de basladığım zaman 100 lerce baslangıcımdan farksız olma olasılığım vardı bu denememinde.
öyle canımı sıkan seyler olmuştu ki. en çok canımı sıkan sey ise eşimin tavırları idi. yani bariz sekilde çok şişmansın şu bu demiyordu ama arada yaptığı espiriler bıçak gibi kesiyordu. yüzüme bile bakmıyordu doğru düzgün, hatta daha önce paylaştıklarımı okusan eşimi hiç tasvip etmezdin. özetle diyete başlama nedenim daha önce de belirttiğim bir çoğumuzda olduu gibi güzel görünme toplumdan beğeni görme, en önemlisi de eşimin ilgisini tekrar kazanmaktı. yani ben öyle sanıyordum. biraz kendimi dinleyince nekadar çok bu yeni hayata ihtiyacım olduğunu anladım. bu diyet yolculuğuna, yahut yeni sağlıklı hayatımıza tutunmaya devam etme gücünü "ona buna gününü göstermek", "çevremizden onay almak", "kocamızdan benim güzel karıcıım laflarını duymak" isteği olmadığını anladım.
biraz acıklı olacak ama ne olursa olsun yalnızız bu hayatta, tek çıkış noktamızda kendimiziz. yani elbette eşinin seni desteklemesi köstek olmasından iyi, ama aslına bakarsan çevremizin hareketlerinin hiçççç önemi ve etkisi yok. yani annemiz güzel yemek yapıp ısrar ediyor ve biz de yiyorsak sorunu annemize yıkmak kaçak dövüşmekten başka birşey değil. benim eşimde "zayıfla canım" değip elli kere zaafım olan şeyleri eve posetlerce getirdi. ve ben yedim. ah kötü koca. yok ne yazıkki öğle değil. yine getiriyor, yemiyorum, ısrar ediyor hatta "canım çok güzel verdin buara kutlayalım bunu yasaklılarla" diyor. hayır diyorum kilo verdikçe sesim daha da gürleşiyor. tek başına ayaklarmın üstünde sıkıca durmak kendime olan güvenimi arttırıyor.
örneğin yurumek için eşime "hadi beraber çıkalım" diyordum başlarda baktım gelmiyor adam ben evde oturuyorum bir gün çıktım zorlayarak kendimi. meğer yalnız çok daha keyifli yurumek.
özetle bunları keşfetmek için kendimize şans tanımamız lazım, güvenmemiz lazım kendimize.
108 olan kilomu herkese söyledim 1 nisan itibari ile utanacak birşey yoktu çünkü ben zayıflıyorum sağlıklı ve atletik bir vucudum olacak.
neyse nevciim çevrenden olumlu tepkiler gör görme.sahip olduğun güzel vucut ve benliğin seni mutlu ve sağlıklı günlere taşıyacak potansiyele sahip. ama kendine sahip çıkman ve çıokış noktanı kendi içinde bulman sart bu sana herşeyde başarının anahtarını verir(kişisel gelişim kitabı gibin oldu idare edin)
Gerçekten uzun bir süre sıkılmıyor insan bende şimdi tekrar başladım çok eğlenceli...Bende yarın leslie başlıyorummm süper birşeymiş yaa kaç gündür bakıcam hesapta
İnanılmaz eğlenceli bişeymiş insan hayatta sıkılmaz bundan
İyiki burada yazmışsınızda merak edip bakmışım
slm kızlar nasılsınız inşallah keyifler yerindedir valla benim keyfim gayet yerinde bugün diyetisyenimdeyim 78.4 kilo geldim geçen hafta 79.6 idim tam 1.200 gr vermişim ama bunun 1 kilosu yagdan gitmiş acayip mutlu oldum allahım sana şükürler olsun inşallah ekime kadar hedefim olan 65 kiloya düşücem birde leslie ne arkadaşlar ya bende merak ettim baktım bi kadın var olduğu yerde yürüyo bunun neresi zevkli arkadaşlar valla zevkli bi noktasını bana anlatında bende sevim spordan nefret eden biri olarak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?