selam kızlar bende aranıza yeni katıldım 91 kiloyum ve 21 yaşındayım bu yaşta bu kilo diyeceksiniz eminim
çok mutsuzum çünkü anormal yiyorum sonra da pişman oluyorum defalarca diyetlere başladım ve iradesizliğim yüzünden kendimi kızartmalara köftelere mahkum ettim nolur bana destek olun ben hergün yazmaya çalışacağım o kadar mutsuzum ki bedenim o kadar heybetli ki sevdiğim adamın yanında ezilip büzülmekten nefes alamıyorum nolur yardımcı olun bana neler yapacağımı çok iyi biliyorum çünkü 2 senedir bu forumu takip ediyorum ama icraate dökemedim kızlar bu genç yaşta bu kiloları kabullenemiyorum
bugün yediklerimi yazıyorum kızlar :
sabah: 1 elma 1 portakal
öğlen 3 kaşık kurufasülye 2 kaşık pilav ve 1 kase salata yedim napıcam ben offffffffffffffffff
selam tam senin yaşındayken senin kilondaydım ve aynı şekilde çok mutsuzdum, çevre üzerime gelip duruyordu, ben naptım? buna üzüldükçe daha çok yedim, bir depresyon bir sigaraya başlayıp bırakma derken sonuç = senden 4 5 yaş büyüğüm 120 kiloyum.
sana tavsiyem elalem ne der kısmına kafanı takmamaya çalış. sevdiğin adam seni seviyorsa destekler yanında durur zaten. seviyor diye elbette o kiloda kalmayacaksın ama şu an böyle olduğun için kendini yiyip bitirmen hiç bir şeyi çözmüyor. kilo bir saniyede 3 günde verilen bir illet olmadığı için her şeyden çok sabır ve sebat gerekiyor.
" iradesizliğim yüzünden kendimi kızartmalara köftelere mahkum ettim"
bu muhtemelen çevrendeki yardımcı olmaya çalışan bir kaç kendini bilmezin ettiği laftır. insanoğlu muhteşem iradeli bir yaratık değil. iradeyi zorlayacak durumlardan kaçınmak lazım öncelikle iradeden kasıt bu olmalı.
kan şekerin düşerse tatlıya saldırırsın. bu 2+2=4
mutsuzken serotonin hormonu salgılatacak bir şeyler yapmak istersin. bu da 2+2=4
hayatımızı hormonlar yönetiyor yani bizim şanssızlığımız elimizin altında her şeyin her türlü yiyeceğin bulunması ve çoğunluğu tatlı karbonhidrat olmak üzere her şeyin erişimize açık olması.
artı makinalaşma. arabalar vb...
bundan 50 yıl önce kilo bu denli yaygın değildi, insanlar her yere yürüyerek gidiyorlardı, buzdolabı yoktu elinin altında her an malzeme bulunduramıyordun, market bakkal yoktu uzaktaydı, şimdiki gibi toplamda üç adım atarak bir kilo şekeri eve yığamıyordun.
bugün yediklerin nerde hata yaptığına güzel bir örnek.
sabah hafif olması düşüncesiyle veya zaman bulamamaktan muhtemelen meyve ila başlamışsın. oysa ki sabah kahvaltısını kuvvetli yapmak önemli. sabah sadece ve sadece meyva yemek kan şekerini hemen yükseltir. bu yükselme kısa sürelidir. çünkü meyvalarda genellikle basit karbonhidralar vardır. hemen arkasından 1 2 saat geçmeden geri düşer kan şekerin. çok fazla da düşebilir, (eğer insülin direncin varsa), sonra bütün günü aç ve işkence içinde geçirirsin eğer diyetinde ısrarcı olursan, olmaz isen yer ve vicdan azabından ölürsün. nitekim öğlen yediğin 3 kaşık pilav için kendini suçluyorsun sanırım.
kişinin alışkanlıkları ve kendi iradesi olduğu kadar hormonal düzensizlikler de kilo konusunda başlıca suçlulardan biri. 19 yaşında iken bana insülin direnci teşhisi koyup ilaç yazmaya çalışan hocaya ben ilaç içmem diye kestirip atmıştım, 25 yaşında kendime anca gelebildim, şimdi gittiğim doktor dedi ki çok hata etmişsiniz.
sana tavsiyem bir iç hastalıkları veya endokrin uzmanına görün derhal. kilo vermekte rejim yapmakta zorlanıyorum de, kilo alıyorm de, sana şeker yükleme testi yapsınlar ve insülinine baksınlar. eğer ilaç tedavisi veya doğal takviyeler uygun görürse doktorun mutlaka kullan ilaçlarını. pcos da olabilirsin ona da baksınlar.
onun dışında canın sıkıldığında üzüldüğünde yemek yemekle kendini mutlu etmek istediğinde bir dur düşün.
bu bir kendini cezalandırma yöntemi çünkü aslında bizler için.
en zoru bunu aşmak, yeme bağımlılığını aşmak.
burada çok aktif bir forum var ve herkes birbirine destek çıkıyor gördüğüm kadaıyla, ben de yeniyim ama ortam çok güzel yani :)
umarım hakkında hayırlısı olur.
hoşgeldin.