sanırım Yenacım beni görmedi..ışığı yanıyor ama kendisi yok...
bende biraz biraz yazayım ya da yazmaya çalısayım..aklımda okadar cok sey var ki..
ama bi yandan da ne yazsam bilemıyorum..
hiç keyfim yok,hiçbirseye ilgim yok,ne pcden,ne tvden ,ne uyumaktan,ne uyanmaktan hiçbirseyden zevk almıyorum..
aklımı hiçbirseye veremıyorum kendimi toparlayamıyorum..
sadece bana denileni yapıyorum,gidelim diyor eşim gidiyorum,yatalım diyor yatıyorum..
ama dısardan bakılınca iyi görünmeye calısıorum,tanıdıgım birileri ile konusurken hep gülüyorum..
iyimisin dediklerinde iyiyim diyorum
sonra yutkunuyorum,bogazım öle acıyor ki..yutkunmaktan biliyorum..
eşim sadece benim için üzüldügünü sölüyor,çocuk falan umrumda degil artık diyor..
ne kadarına inansam bilmiyorum..
bazen diyorum bukadar çok istedigim için hep birseyler çıkıyor..olmuyor..olmuyor..
tam oldu dedigim an sonu gelmiyor..
belki evet yaptıgım yanlış 55gün oldu..insan azcık alışır ama gittikçe acım daha da artıyor
bir arkadasım bir akrabam olsaydı benim gibi yaşamamıs olsaydım amannn ne var bu kadar derdim
sana birsey olmasın derdim,sağlık versin yine olur derdim..
bana denilenler işte benim diyeceklerimde...
ama içim yanıyor herseyde eskı halimi hatırlıyorum..6ay..sadece 6ay..
koskoca hayatımda 6 ay hem ne kadar uzun,hemde bakınca kısacık..
hamileyken burda oturmustum,şuna bakmıstım istemsizce konusuyorum
işte hep böle konustugum için saçmalamayım diye artık susuyorum